KUNDA. Hazil haqiqat. СтаВл Зосимов Премудрословски

hech narsa qilmasdan, Gumanoidni kuchukka o’xshatib otishni boshladi. U siltadi, urdi va qarshilik ko’rsatdi va jahli chiqdi.

      – — To’xtating, Tarzan! – shlyapasini to’g’rilab qo’ydi Lex. – Tugating!!

      Tarzan vaqtincha to’xtab qoldi va Gumanoid fursatdan foydalanib, shlyapasini o’ziga bog’lab, echib tashladi va bitlarni ommaviy ravishda eya boshladi. Tarzanga bu yoqmadi, piyodalar ham eskalatorga o’tirishgan.

      – — Nima deysiz, qoramol, bizni sharmanda qilyapsizlar?? u butun metroda baqirdi va Gumanoidni silkitishda davom etdi. Lyoxa bunga dosh berolmadi va «maymun quyonini» itarib yubordi, u qoqilib yiqilib, begunoh yo’lovchilarni siqib qo’ydi. Yiqilgan olomonning g’azabi orqasidan ketdi. Tarzan tufayli hamma o’ngda, keyin chapda tura boshladi. Va faqat eskalator menejerining to’xtashi jarohatlardan qutuldi, ammo yiqilish kuchini oshirdi. Quyida allaqachon kichkina bir uyum paydo bo’lgan edi.

      Metrodan bizni masxara qilishdi va Tarzan barmoq bilan.

      – — Xo’sh, sizning kushu-ushu qani? – deb so’radi Gumanoid. – nima, schmuck, tushundingizmi?

      – — Jim bo’l, qassob. – qichqirdi Tarzan, uning ko’zlariga qor yog’ib. – Portga borganingiz yaxshi.

      – — Oshiqlar, cherkov uzoqmi? – deb so‘radim men.

      – — Chiqdi. Moviy porlaydi, gumbazni ko’rasizmi? – ko’rsatdi Lyoxa.

      – — Xo’sh, o’zing bilan do’zaxga, uni kesish uchun qancha pul kerak?! – Bizdan Pekingacha bo’lgan masofani ko’rib hayron bo’ldim.

      – — Hech narsa yo’q, siz chanani boladan olib qo’yishingiz kerak, shunda sizni ayg’oqchi oladi. – qichqirdi Tarzan.

      – — O’zing aqlsiz odamsan!! – Lex otib tashladi va shu bilan Tarzan g’alayonini qo’zg’atdi.

      – — Hali ham shu yerdamisiz? Siz vino sotib oldingizmi?

      – — Va nima uchun?! – so’radi Gumanoid kichkina kalamush ko’zlarini suzib.

      – — Sizning eshagingizda! Achchiq it, ketdi! – buyurdi Tarzan.

      – — Nega qichqirayapsan, bu?! – xafa bo’ldi Lyoxa.

      Rostini aytsam, agar pulim bo’lsa, uni unga berardim, ammo bunday holat faqat Gumanoidda kuzatilgan. U har doim pulga ega edi. Faqat u biz bilmaymiz deb o’yladi va biz bilamiz deb o’yladi, chunki biz doimo uning orqasida turamiz.

      Bir shisha portni ichgandan keyin Lex muzlab qoldi va orqamizdan yurib ketdi. To’g’ri yo’lakka chiqib, endi xavotirlanmadik.

      – — Uyatsiz!! – biz baland va eski ovozni eshitdik. Orqaga o’girilib, yo’lakning o’rtasida yozayotgan va o’tayotganlarga e’tibor bermayotgan Lek turganini ko’rdi. Va faqat keksa buvisi unga murojaat qildi. U boshqacha munosabat bildirdi. U sovet ochilishini navbatchilikda olib chiqdi va sharmandalikni yashirmasdan, uni bo’shatmasdan ham yoqasidan ushlab ochdi.

      – — Hozir, eski, men ko’zimni ochaman.

      – — Lyoha, tormoz. Siz ahmoqmisiz? – Biz uni to’xtatdik.

      – — Va siz u bilan?! Siz otishingiz kerak!! – Gumanoidning panjalaridan qochib, kampir qichqirdi va qochib ketdi.

      – — Sizni otish kerak. – va biz Lyoxani qo’ltig’idan ushladik va besh metrga yaqinlashdik, uni sovutish uchun qor ko’chkisiga tashladik. Chekishdan keyin biz davom etaverdik.

      Jamoatdagi lo’li tilanchilarni va kampirlarni tarqatib yuborganimizdan so’ng, Lexani shlyapasi bilan ayvonning eshigiga qo’ydik va u aytganiday, Xudoga ibodat qilish uchun ma’badga bordik. U ishondi va biz gunoh qildik. Biz ichkariga kirib, uxlab yotgan skameykalarga o’tirdik. Issiqlik bilan harakat qildi.

      Qancha xiyonat qilganimizni bilmayman, lekin Lex bizni diqqat bilan uyg’otdi.

      – — Stasyan, Tarzana!

      – — Mendan yiroq bo’l, shayton!!

      – -Nima bopti? Bu hovli bormi?

      – — Jin ursin, basseyn bor.

      – — Xo’sh.. va atrofdagi avtomobillar.

      – — Siz, Dan bozori, joy borligini bilasizmi?

      – — Muuu. – dedi Denis. – kutib turing, a? U erda!.. Podval!!. Men unda olti oy yashadim!!!

      Biz unga o’girildik.

      Kartondan podval ostidagi zinapoyadan pastga tushib, biz chap tomondan podvalni va eshikning uchdan bir qismini, podvalga kirish eshigi osilganini ko’rdik.

      – — Olib tashlang!! Men lo’lilarga baqirdim. U uni juda zo’rg’a ochib yubordi, eshik qichqirgancha qulab tushdi. Gips eshik ostonasiga qadam qo’ydi.

      – — Oh, bolam, lekin shit bu erda suzadi?! – lo’lilar qo’rqib ketdilar va suvga sachratib, oldimizga qaytib keldilar.

      – — Xo’sh, bu nima degani? – so’radi Dan.

      – — Kelinglar, mana bu orolda biz ichamiz. Nur ochilishdan tushadi va u erda hech kim yo’q. (Ya’ni, politsiyachilar). – Men qaror qildim va bir shisha portni oldim. Tishlarim bilan doira ichida ochib, do’stimga uzatdim. Shuni ta’kidlashni istardimki, faqat kommunistlar, politsiyachilar, harbiylar va uysiz odamlar bir-birlarini chinakamiga «o’rtoq!» Deb chaqirishga haqlidirlar, shuning uchun birinchi uchlikni tashlab, uysizlar kommunizmga erishgan aholining yagona ijtimoiy qatlamlari. Va nima: narsalar bepul; axlat qutilaridagi ovqat yoki boqish, shuningdek bepul; podvallar va chodirlarda uy-joy, yana bepul. Kommunizm nima emas?! Qisqasi, do’stim mendan taklifni mamnuniyat bilan qabul qildi. Men yana bir shisha portni ochdim va uni Danga taklif qildim, uchinchisini esa ochib, men lo’lilarni berdim. Ular sarosimaga tushishdi va men bir marta ishlatiladigan stakanni olib, olomonning o’rtasiga qo’ydim.

      – — Che, lyched? Tushing?! – jilmadim. Uchovlari birdaniga meni to’kib tashlashdi va yana hayron bo’lib, menga diqqat bilan tikilishdi.

      – — Nimaga qarab turibsiz? Iching! Men stakanni taklif qildim va ichdim. Tushunarsiz o’rtoq sukunatni buzdi.

      – — Va bu hatto orol ham emas, ammo bu «qanday qilib»?

      – — Ass. – lo’lilar tasdiqladi.

      – — Ha… yo’q, yaxshi-peshin-peshin,..

      – — Xo’sh, yaxshi?

      – — P-yarimoroli, moron. – Deni istehzo bilan tuzatdi.

      – — Ha. Gypsy gypsy, nima qilyapsiz? – O’rtoq uning e’tiborini qaytardi.

      – — Kuz Jabere, Vishma.

      – — Va ruschada? – deb so‘radim men.

      – — Rus tilida tarjima qilmang.

      – — Mana, jimjitlikni yo’q qilib, bir qo’li bilan barmog’ini uzatdi, o’rtoq, ikkinchisi qo’lini musht bilan mahkam siqib qo’ydi, o’sha paytda lo’libosh o’z-o’zidan to’lqin qo’zg’atib, suzuvchi hamma narsani siljitdi. Erto’la xonasining peshtoqidagi ustundan suvga doiralar paydo bo’lib, u kun qorong’usida yoritilgan, sochi kal va boshida bir ayolning og’zi shishib ketgan edi. Va bularning barchasi shoshqaloq emas.

      – — Xo’sh, do’zaxga?! – taajjublanmasdan hayron.

      – — Chiqing bu yerdan!! – Dan o’rnidan turdi.

      – — Xayr, murda!! – lo’li otilib chiqib, Ulka uchun shishasini tashladi, u to’kilib ketdi. – Qani, janjal! – u yanada qo’rqib, pufakni ko’tardi.

      – — Ha, jasad. – Men xotirjam qo’llab-quvvatladim.

      Boozni boshqa joyda davom ettirdik.

      Bir hafta o’tdi. «Aleksandr Nevskiy Lavra»