SOVIET MUTANTS. Snaaks fantasie. СтаВл Зосимов Премудрословски

het ook alles geëet wat straling uitstraal en selfs net aarde. Maar geleidelik het die bestraling begin daal, en hulle het selfs hul einde van die wêreld begin, meer presies – duisternis. Hierdie kolonie is hoofsaaklik bewoon deur Cherepki, gelei deur Generalisifilis Cherepukov en Cherevichi, Semisrak.

      Bewyse en aanraking Die GEWONE VORM het soos ‘n ongewone skerwe gelyk, soos die tweede na die eerste. Dit het bestaan uit verskillende dele: ‘n skedel en vier bene wat in verhouding tot die skedel geleë was

      loodreg. Natuurlik, dat die skedel vasgemaak is by die kruising van multidirectionele bene wat van mekaar in verskillende rigtings van die wêreld uitsteek, dit wil sê – duisternis. Verder is kleiner bene daaraan vasgemaak en knieë by die gewrigte, so te sê. Daarna is hy bedek met die radioaktiewe heilige traan van Kozulia en die skerwe het tot lewe gekom.

      Daar is gerugte dat die Skepper hulle siening van die foto af waarvandaan alle elektriese pale gehang is, geplantiseer het: “MOENIE SLUIT, KILL!!!” nie, dit ‘n bietjie gemoderniseer en op ‘n horisontale vlak geplaas word, of liewer ‘n skedelvormige knop, sonder rante van die oogkaste. en die mond is aan die bokant van die wa vasgemaak, en die heupbeen van die been was daaraan vasgemaak, met bene met ‘n tipiese einde aan weerskante, en die enkels of bene van dieselfde vorm was daaraan vasgemaak. En die motor kyk en hy voel skaam vir homself. Hy is immers teen plagiaat gekant, maar ‘n sirkel en ‘n streep is al uitgevind?!

      En hy het besluit om homself ‘n bietjie reg te maak en die broodwinners van hierdie beenmutante op te stel; hulle kommunikeer, terloops, net so met die Morse-kode. Wie dit nie regkry nie, sal ek uitlê: dit is ‘n soort Morse-kode, maar nie van die alfabet nie, maar uit ‘n stelsel van stukkies vier bit. Meer presies, hulle het ‘n tree of tapdans gedans. En hulle het verstaan dat die basaar – groepkommunikasie – nie welkom was nie en volgens hul wet, as plagiaat – volgens die mens gestraf is.

      In die algemeen het hy dieselfde skepsel as ‘n skerp opgekom, net sonder een been, en in plaas van ‘n skedel verskyn ‘n oog op die oogdraad-neksenuwee, wat soos ‘n slang in alle rigtings hang en baie sterk was, soos staal en soos rubber gespan. Die oog self, wat bestaan uit glas of sirkonium, en selfs selde ‘n diamant, soos in die sirkel van die hoogste regeringsvlakke en ander deursigtige klippe, het ‘n radioaktiewe gloed gesien en dan die lig van die aarde gesien. Die oog was bedek met vier rubberagtige polivinielchloried-ooglede, bo, onder, regs en links. En in ‘n slaperige toestand krimp hulle in ‘n knop, soos ‘n blom, en in daardie toestand het ‘n traan of ‘n radio-aktiewe snot ook opgehoop, hulle geblaas en in die skedel van hierdie skerp gesprinkel, wat ook geen leë oogkaste gehad het nie. En hulle noem hierdie sagte skepsel, goed en barmhartig – KAZULIA CHERNOBYL.

      Daar was tien skerwe of skerwe per Casulia. Die SKULLS het volgens ouderdom van die SKULLS verskil, dit wil sê: die SKULL is ‘n salaga, en die SKULL is ‘n vegter wat die eed van trou aan Galupiya afgelê het.

      Casulia het self eenvoudig geëet: sy het op ‘n uitgestraalde radioaktiewe plek gaan sit en geabsorbeer totdat sy self geskyn het. Hoe meer radikale in die valk is, hoe vinniger het dit begin heilig en gespuug… Die vaartbelynde vloeistof is onmiddellik in droë porieë opgeneem en het energie vir die lewe gegee, soos vir atmosferiese suurstofproteïen en koolhidrate.

      Van bo af was al die galop soos spinnekoppe van ‘n lemoen, wat as hulle met olie gepars was as hulle soos ratels beweeg. Met die eerste oogopslag het hulle almal eensydig gelyk, soos laers, maar as jy mooi kyk, het hulle tog op een of ander manier verskil. Dit was nie karakter of algemene vorme van bultjies in die algemeen soos miere nie, en daar was byna ‘n miljard daarvan in die laaste sensus, wat vyf jaar gelede plaasgevind het…

      VLADU Semisraka was die enigste wat van ander inwoners onderskei is, dus was dit die twee vertakte prosesse in die vorm van takbokke, elk agt knope. Hy het die mag van ‘n leier en byna God gehad. Almal was bang vir hom, maar respekteer hom nie. Hulle het bloot gesê dat hy die oudste is en daarom is sy woord wet.

      Daarna volg hy die hiërargiese skaal van Botva Chervichy, wat die wetgewers van die kolonie was, soos die Duma, die Kongres, of bloot sonder Feni se basaar en dergelike. En hulle dra twee gekrulde horings soos argali. En hoe meer draaie daar was, hoe belangriker en gesaghebbender was die stem in Botva. En die horings van Kozulia het vasgesit, aangesien hierdie elite homself voorgestel het met twee of meer individue. Cherevichi noem hulself: “The Untouchable Genitalia of the State Botva of Great Galupia.” Hulle het ‘n onherstelbare immuniteit gehad, en slegs Hy wat sy horings kon afbreek, is Hyself verhewe. Sonder toring Grootheid, Generalisyphilis van alle Galups, sy presidentskap, opperste heer, Semisrak.

      Verder na die Cherevichs het SKULLS gegaan – verdedigers, veiligheidswagte, skelms, parasiete en kinders. Hulle het net een horing oor die onderwerp gehad, soos ‘n kap wat hulle soos Yula gedraai en gespin het, en sodoende het hulle hul bene op die vyand se gesig gedrom. En hulle het na die tuine gelei, asof legioene of bataljons… in kort, ALGEMENE BROTHERS.

      Hulle, die generaals van die broederskap van Cherepkov, het nie die onaantasbare geslagsdele van Botva van die Groot Galupië met hul inerte lewer verteer nie.

      Reproduksie het plaasgevind deur ‘n spesiale groep Cherevichs met bokhorings met die naam UCHICHALKI,

      wat eenvoudig van die grond af grawe en Kazul smeer, nuut verblind met ‘n traan. Hulle het almal volgens ‘n sekere veelheid geskets: tien Cherepkov, plus een Casulia; honderd dosyn plus een generaal; honderd generaals, plus een Cherevich, en die Here een… Die onderwysers was ook Uchiha. Die Uchiha-meisies het ook hul Kazul gehad, net soos die elite, maar net een op ‘n slag.

      So het hulle geleef. Maar as Kazul dood is, het die skerwe van honger gesterf. Wreed, maar modern.

      Hulle het ook tienergate gehad, waar hulle die jeugdiges die etiket van Galupiya en hul ander wetenskappe geleer het. So het die jong Shard met die jong Casulia uit die lesse gevlug en deur die donker tonnel geloop. Hulle is op een slag gebore en uit tientalle skerwe het hy net oorleef. Aan die een kant is hy reeds ‘n Uchihalka, want hy het natuurlik sy eie Kazul, na die School of Survival and Living (ShVP), maar hy het dit nie eers besef nie, want hy was nog klein en dom en het nie groot en dik probleme gesien nie. “N Geheime versteuring in die kolonie het ‘n passiewe atmosfeer geskep wat nie vir kinders toeganklik was nie. En die rede was dat daar nie genoeg radioaktiewe voedsel in die kolonie was nie en dat hy dus alleen oorleef het. Natuurlik het dit tot dusver selde gebeur, maar mettertyd het die agteruitgang toegeneem. En almal het dit gesien en uit vrees verstaan, om nie die gees van die jonger geslag op te wek nie.

      – — Dit is vervelig om in Galupië te word … – ‘n jong skerp met die naam Pukik het ‘n melancholie in die gesprek begin.

      – — Ja, jy vergeet, Pukik, maar alles gaan oor sjokolade! – Kazul met die naam Zulka senuagtig ontken. Volwassenes Kazul word gebruik om aan die einde van “ia” – Kazulia, en jonk – sonder “en” – Kazul te noem. Is dit duidelik?? – Moenie suur, stygende wees nie; alles word geolie!! Kaifu. Ons is gebore en oorleef.

      – — En my broers is almal dood. – Pukik steek die ruggraat in die muur uit en draai dit voor hom uit. Die skerwe het geen oë gehad nie en daarom het hulle met hul hele skedel gekyk en dadelik in ‘n sirkel gesien, slegs twintig persent het die aandag gekonsentreer, en die res is as sywaarts beskou.

      – — Wat rol jy watte? – sy klap die agterkant van haar kop met die been van Zulk Pukik, wat soet glimlag en weer sug, sononder.

      – — Eh, heh, heh – hartseer het aan die linkerkant van die skedel in die vorm van ‘n sanddruppel verskyn en teen haar wange afgerol en ‘n merk gelaat.

      – — Moenie jou bzdi, soos skilfers op jou oksels nie! – Zulka het uitgeroep en ‘n klik met haar beenbeen op Pukik geplaas. Die klik klink en weerklink in die dieptes van die tonnel.

      – — Klik weer! – vra Pukik.

      – — Che, hou jy daarvan?.. Hou dit vas … – en Kazul so fpinderila vir hom ‘n fofan onder die kop, dat al die vullis uit die porieë van sy skedel breek.

      – —