SOVIET MUTANTS. Snaaks fantasie. СтаВл Зосимов Премудрословски

Jy jaag nie agter jou aan nie. Ek wil verstaan watter tipe jy is. Het u ‘n probleem met interne tyd? Hier het ek dit, soos mense dit eweredig en duidelik het. En jy het terpentyn in die pous, dan hardlywigheid. In die algemeen is ek ‘n voël, nie ‘n reptiel nie. Ek moet vlieg, vlieg. Ek het kragtige vleuels ontwikkel … – hy lig sy ledemate op en kyk om hulle heen. Hartseer verwar hom en hy sug aan die begin. – Uh… daar sal vere wees, die stert sal aankom. Hier is die laaste keer dat ek beter gehardloop het, maar nie die laaste nie. Straling word dan herstel, maar energie is nie. Ja, dit is interessant dat jy vanaand weer in ‘n ramhoring, my vlerke of bene, gaan draai?

      – — Vir middagete. – Casulia hou uit en steek haar bene in ‘n sprong in ‘n tou uit. Net sy het hom verstaan. En vir die res het sy toespraak vinnig gelyk, asof hy vinnig en pieperig was, asof helium inasem…

      – — Vir middagete? Miskien kan u ook middagete en ‘n firefox eet, eerste ontbyt, tweede en vyf etes?.. – Stasyan was verontwaardig. – die skedel kraak nie, nie waar nie? Julle, Chmoriko, – en Stasyan het aan die been van Cherevich gehang, wat ook afgekom het en stadig beweeg het in die lug in die middel van sy stadige sprong. Hy het egter onmiddellik op die spoed van ons tyd geswaai. – Nou ja, sal jy my hierdie keer suig?

      – — Neus! – antwoord die stadig springende heuwel Casulia.

      – — Sit jy op my neus? Ek het dus nie ‘n neus nie. Ek is nie ‘n kaal kat nie? Dat hy ‘n neus het. En ek het ‘n snawel. – bevestig die mossie en rig sy oë na die knol waaruit die snor net so stadig uitsteek, dan ‘n sferiese neus.

      – — Die belangrikste is dat die taal moet wees. – het eerw. Cherevich bygevoeg. – praatjies en vrot soos ‘n mossie…

      Maar Stasyan luister nie meer na hulle nie en kyk nie na hulle nie. Hy het belanggestel in ‘n neus uit ‘n gat met ‘n snor, wat stadig uit die gat geklim het. Dit was ‘n mol, maar Stasyan het dit nie geweet nie. Hy neem ‘n strooi wat daar naby lê en gaan op en steek dit in sy neusgat en vertrap op ‘n plek met sy neus en snor in die gat. Die strooi het sooo geroer, gevolg deur dieselfde trae nies. – Aaapchkhiii … – vlieg uit die neus en ook stadig. Stasyan het selfs daarin geslaag om ‘n middagslapie te neem, terwyl die strooi die grond raak, en die mol weer begin uitklim en stadig wys: aan die begin van die snor, en dan die neus. Sparrow het dieselfde gedoen en geglimlag. Die strooi het stadig geroer en Stasyan het dit met ‘n snor vasgemaak. Daar was ‘n stadige nies en ‘n strooi, soos ‘n powerkoei, wat stadig maar monumentaal uitvlieg en ‘n snor trek.

      – — Ahhh!! – die mol skree en kom, trek ‘n strooi met ‘n snor, voel ‘n helse pyn en hardloop vinnig weg soos ‘n kakkerlak. Stasyan buig en gryp sy maag. En die span het net een keer teruggetree met die verloop van tyd. Stasyan begin verveeld raak en loop: hier en daar. En hy was net spyt dat hy sy snor vasgemaak het toe hy in die omgewing van ‘n vars stygende rommel opgemerk het, wat ‘n monster was wat bang was vir ‘n mol. Sparrow kom op en sê gelukkig:

      – — Ohhhh, hemelse magte, ruige wolke, gebraaide son, dankie!!! Ohhh, hemelse kragte!!!!! – en hy onthou van die vlieë en bars in vlieë, krul op daardie tydstip inmekaar en begin wag vir die vlieë.

      – — Wel, waar is hulle? – die mossie was hardop bekommerd.

      – — Ons is hier, haal in! – antwoord die skedel Zasratich.

      – — Ja, nie jy nie. Ek is siek van jou, ek het vlieë nodig. – en Stasyan het sy hande geswaai sodat die stank meer versprei.

      – — Ahh, wieooooooooooooooooooooo, vlieë? – het Cherevich gevra.

      – — SchA sien, net geduld. – en die mossie begin wag en omkyk.

      Gelukkig het die oorblyfsels van twee biljoen vlieë onder leiding van dieselfde vlieg Heuning rondgedwaal op soek na kos, maar helaas van die lewendes wat soos Casulia kos kon maak, die skerwe, net die mol en alles het oorgebly na die ontploffing, en hy oor die algemeen het hy nie uit die gat gekruip en in die gat gekuier nie, maar hy het sy gesig uitgesny net om die temperatuur te verander. Of miskien kruip hy, of liewer, toe hy per ongeluk na die besmette gebied snork. Slingling, snarling and snarling… and shit.

      “N Gunsteling reuk omhul die neusgate van Honey en sy mense. En almal bemoedig, kwaad.

      – — Ag, kalm! skree hy gonsend. – Is dit hier? Vlieg op hierdie stapel dermis en eet dit bistro. Ons skare het krag nodig. – en hulle het almal dadelik gevlieg en hulle op mossies gaan vestig, maar hul breine werk nie weens lang honger nie en hulle val weer vir dieselfde aas. Die werpsel vries en Stasyan het gesê:

      – — Hallo, vlieg skat!!! Het jy nie herken nie??

      – — O! – Ontsteld met skrik, vlieg heuning en word dadelik weer waargeneem. – Ohhhh!! Is dit jy, meneer in die lewe? Wat ‘n geluk van my om jou lewendig te sien!

      – — Soos u kan sien, en u, ‘n stomme insek, het my in moeilike tye gegooi en nou is ek in ballingskap met hulle, miskien selfs in slawerny.

      – — Hoe gaan dit met my?

      – — Nee, erger. Hulle gebruik my

      – — Hoe gaan dit met jou?

      – — Nee, as die kos, en ek huur u volgens ooreenkoms. En al het ek die uwe ‘n bietjie geëet, so sonder om te ly, dan is alles wat ek geëet het in my. Ons is een en sterk… En jy, ‘n vlieg, skat, het my in moeilike tye gegooi.

      – — Vergewe my, meneer, ons sal dit uitwerk – ek het die gewig begrawe met ‘n swerm koor.

      – — Nou goed, hier is hulle. Dan vlieg ons terwyl dit nie in ons tyd loop nie.

      – — Hardloop? – lag vlieg Skat. – na my mening hardloop hulle nie. Hulle gaan nie eers nie.

      – — Hulle hang net in die lug. – Hulle het weer die vlieë in ‘n refrein uitgeklaar en op dieselfde manier gelag.

      – — Waarom lag jy? – Stasyan staan op. Wel, hel toe met hulle. Hulle probleme is hul probleme, en myne is myne. Elke hut het sy eie ratels. So, letiiiiim!!!

      En die vlieë het eenstemmig gedemp, sodat die liedjie uitgedraai het: “En hy het die polytech gesê, en hy het met sy vlerk geklap. En asof hy langs die Tsjernobil-steppe opgekom het, het hy bo die grond opgestaan.”

      – — “Aarde”, idiote! – Die huil het Stasyan gekorrigeer.

      En’n Mossie het opgespring, opgetel Roy, en hulle fladder oor Groupami. En hulle het gou het tot homself gekom, dat is, in menslike tydelike spoed. En onmiddellik paniekbevange:

      – -Hey Hey! – hulle geskree na die betaling van Mukho-krylow. – Wag, jy het belowe posudina.

      – -Ek sal dood te maak jy seun van’n hond en Jakkals. – skree af Cerevic.

      – -Jy bang vir hom, hy het!! – ontplof Cherepok Czarevich.

      – -Ek is nie skuldig nie!! – die Dominee geskree en cringed lafhartige blokirovanie.