Podstawy ekonomii integracji europejskiej. Anna Zielińska-Głębocka

tab. 1.1

      2

      Art. 7 TUE ust. 1: „Na uzasadniony wniosek jednej trzeciej państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego lub Komisji Europejskiej, Rada, stanowiąc większością czterech piątych swych członków, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, może stwierdzić istnienie wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez państwo członkowskie wartości, o których mowa w artykule 2. Przed dokonaniem takiego stwierdzenia Rada wysłuchuje dane państwo członkowskie i, stanowiąc zgodnie z tą samą procedurą, może skierować do niego zalecenia”; ust. 3: „(…) Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może zdecydować o zawieszeniu niektórych praw wynikających ze stosowania traktatów dla tego państwa członkowskiego w Radzie. Rada uwzględnia przy tym możliwe skutki takiego zawieszenia dla praw i obowiązków osób fizycznych i prawnych”.

      3

      Po trwającym wiele lat krwawym konflikcie w Irlandii Północnej, między Irlandzką Armią Republikańską (IRA) a brytyjskim wojskiem i protestanckimi bojówkami, w Wielki Piątek 1998 roku doszło do porozumienia (nazywanego Wielkopiątkowym) nie tylko kończącego konflikt, ale i likwidującego granicę między Irlandią Północną a Republiką Irlandii. Północ formalnie pozostała w Wielkiej Brytanii, ale jej obywatele uzyskali prawo przyjmowania obywatelstwa Republiki, uczestniczenia w jej życiu politycznym, gospodarczym i kulturalnym. Brak granicy umożliwił firmom i pracownikom prowadzenie działalności po obu stronach, a obywatelom Północy uczestniczenie w wyborach parlamentarnych na Południu. Brexit będzie wymagał uregulowania sytuacji Irlandii Północnej, gdyż po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE, granica Republika Irlandii stanie się granicą zewnętrzną UE. Obywatele Północy prawdopodobnie będą musieli w referendum opowiedzieć się, czy chcą zostać w Wielkiej Brytanii, czy też połączyć się z Republiką, co może wywołać kolejne spory.

      4

      Zob. European Commission, The Single Market Scoreboard, http://ec.europa.eu/internal_market (dostęp: 15.01.2018).

      5

      Przykładowo, w latach 1965–1985 główną pozycję budżetu wspólnego stanowiły wydatki na rolnictwo w ramach wspólnej polityki rolnej, pochłaniające aż 70,8% całości. Z kolei na politykę spójności w 1965 roku wydano tylko 6% budżetu, a w 1985 – 10,8%.