Tıq-tıq xanım. Abdulla Şaiq

çox kiçikdir,

      Düşüb arxaya.

      Dəstə sevinclə gedir

      Böyük bağçaya.

      Orda bir hovuz var

      Dörd yanı çiçək.

      Üstündə oynaşır

      Durna, qaz, ördək.

      Solmaz qalır dala,

      Təkrar yügürür,

      Baxır sağa, sola,

      Çox şeylər görür.

      Oxuya-oxuya

      Gedirlər onlar,

      Hovuzlu bağçaya

      Çatdı uşaqlar.

      Bu təmiz havada

      Gəzişdi dəstə,

      Oynayıb bağçada

      Qızışdı dəstə.

      “Saat oldu düz iki”

      Söylədi mürəbbiyə:

      – Uşaqlar, iki-iki

      Düzülünüz cərgəyə.

      Düzüldü sıra:

      Həsənlə Kübra,

      Solmazla İsgəndər,

      Sona Azərlə.

      Almaz ilə Heydər,

      Fatma Əkbərlə,

      İldırım Gülüşlə

      Tutdu əl-ələ.

      Düzülüb sıraya

      Deyib-güldülər,

      Oxuya-oxuya

      Geri döndülər.

      MƏKTƏBLİLƏR MARŞI

      Biz maarif cəbhəsinin

      Alnıaçıq əsgəriyik.

      Biz həqiqət səhnəsinin

      Köksü polad səfləriyik.

      Yürü, şərəf, şan ordusu,

      Əmək və ürfan ordusu!

      Arş irəli, durma saqın,

      Var günəşə doğru axın.

      Zülmət sönür, mənzil yaxın;

      Biz sabahın rəhbəriyik.

      Yürü, şərəf, şan ordusu,

      Əmək və ürfan ordusu!

      Sevimlidir şən yurdumuz,

      Müzəffərdir gənc ordumuz,

      Düşməndən yoxdur qorxumuz,

      Qızıl əsrin ülkəriyik.

      Yürü, şərəf, şan ordusu,

      Əmək və ürfan ordusu!

      Məktəbimiz ürfan bağı,

      Əmək yurdu, nur ocağı,

      Bilik, səadət qaynağı;

      Biz inqilab ərləriyik.

      Yürü, şərəf, şan ordusu,

      Əmək və ürfan ordusu!

      ANA YURDUM

      Çöllərindir şən,

      Hər yerin gülşən.

      Sən nə gözəlsən,

      Ey ana Vətən!

      Bağdır, əkindir

      Hər bir bucağın.

      Qızıl təkindir

      Sarı torpağın.

      Böyütdün bizi,

      Verdin qol-qanad.

      Yoxdur qəm izi,

      Şəndir bu həyat.

      Qəlbim, canımsan,

      Ey ana yurdum!

      İsti qoynunda

      Şən yuva qurdum.

      Çöllərindir şən.

      Hər yerin gülşən.

      Sən nə gözəlsən,

      Ey ana Vətən!

      VƏTƏN NƏĞMƏSİ

      Çağırır Vətən,

      İstəyir kömək.

      Onu düşməndən

      Qorumaq gərək.

      Kinlə kim ayaq

      Bassa ölkəmə,

      Bu şanlı torpaq

      Batırar qəmə.

      Bizim ölkənin

      Şanlı əsgəri,

      Dağlardan mətin

      Polad səfləri.

      Çağırır Vətən,

      İstəyir kömək.

      Onu düşməndən

      Qorumaq gərək!

      BAHAR

(Mahnı)

      Sevin ey çöl, ey orman,

      Artıq dəyişdi zaman;

      Yox oldu qış, boran, qar,

      Qonaq gəldi şən bahar.

      Açdı yaşıl bir süfrə,

      Şənlik çökdü çöllərə.

      Göyərmiş göy səməni,

      Səsi basmış ölkəni.

      TONQAL

(Mahnı)

      Bir qırmızı güldür tonqal,

      Bir dəstə sünbüldür tonqal.

      Bağdan dərilmiş lalədir,

      İçilməz al piyalədir.

      Bir xonçadır al günəşdən,

      Həyat gəlir bu atəşdən.

      Nə gözəldir şən nəğməsi,

      Ruha nəşə verir səsi.

      ÖVLAD QAYĞISI

      Uşaq idim, yadımdadır, yaz idi.

      Şıltaqlığım cahana sığmaz idi.

      Mənə hər şey verirdi nəşə, sevinc,

      Quşlar etdikcə hər səhər vic-vic

      Körpə köksümdə qəlbim oynardı;

      Çünki coşqun məhəbbətim vardı.

      Mənə quşlardı yazda əyləncə;

      Bir divarda iki anaş sərçə

      Yuva tikmiş, yorulmadan şən-şən

      Çalışır; mən də qoymuram gözdən…

      Quşlar artıq murada çatmış idi,

      Bir kiçik ailə yaratmış idi.

      Hər biri odlu şimşəyə dönərək,

      Daşıyırlardı: tut, çəyirtkə, böcək.

      Cik-cik etdikcə o şirin balalar

      Verilirdi