Tıq-tıq xanım. Abdulla Şaiq

şad, xəndan,

      Səs ilə doldu orman.

      TƏPƏL KƏLİM

      Qalx ayağa, təpəl kəlim,

      Sahibinə tut əl, kəlim!

      Xışlayım, həm səpim dəni,

      Qoyma bu yerdə gəl məni.

      Qarşıda qış, ayaz, soyuq –

      Bir yığın həm çoluq-çocuq.

      Onların əkmək ağacı

      Sənsən, a başımın tacı!

      Qalx ayağa, aman, aman,

      Sənsiz olar işim yaman.

      Kim tutacaq bu yerdə əl?

      Qoyma yarımçıq işi, gəl.

      Puç oldu, eyvah, əməyim,

      Qırıldı, düşdü biləyim.

      Sən idin yalnız köməyim,

      Yıxıldı, sındı dirəyim.

      DOVŞAN

      Dovşana bax, dovşana,

      Dovşan qaçdı bostana,

      Yedi qovun, qarpızı,

      Saldı bizi ziyana.

      LAYLA

      Layla dedim, yat ciyərim parası,

      Ağlama çox, ey gözümün qarası!

      Olma yemək-içməyin avarası,

      Layla, quzum, layla, gözüm, yatgilən,

      Rahat olub bir azca boy atgilən.

      Böyü bir az, yeddi yaşa yetgilən,

      Səhər tezdən dur, məktəbə getgilən;

      Dərs oxuyub yazmağa səy etgilən;

      Layla, quzum, layla, gözüm, yatgilən,

      Rahat olub bir azca boy atgilən.

      Təmiz geyib dolangilən gül kimi,

      Hər gün oxu dərsini bülbül kimi;

      Gəzmə küçələrdə gedib veyl kimi;

      Layla, quzum, layla, gözüm, yatgilən,

      Rahat olub bir azca boy atgilən.

      Sən də çalış elm ilə şöhrət qazan,

      Qalma cəhalətdə, olarsan yaman;

      Elmlə abad olubdur cahan;

      Layla, quzum, layla, gözüm, yatgilən,

      Rahat olub bir azca boy atgilən.

      ÇOBAN MAHNISI

      Sürür inəkləri Dadaş

      Otarmağa yavaş-yavaş;

      Belində bağlama çörək,

      Yanında bir ala köpək.

      Basıb gözə papağını,

      Vurub yerə çomağını,

      Ara-sıra oxur, çalır,

      Sürü həvəslə otlayır:

      “Yaşıllanıb çəmən, çayır,

      Səfalanıb dərə, bayır.

      İnəklərim, ot otlayın,

      Sabaha süd hazırlayın!

      Sizi gözətləyir Fatı,

      Əlində badya, həm çatı”.

      PAYIZ GECƏSİ

      Günəş saraldı, söndü,

      Yavaş-yavaş büründü

      Dumanlara çayırlar,

      Dərə, dağlar, bayırlar.

      Çökdü dərin qaranlıq,

      Qaraldı həm ortalıq.

      Qurd-quş daha əkildi,

      Yuvasına çəkildi.

      Yox səs-səmir bir yerdə,

      Ancaq ki dərələrdə

      Sular şırhaşır çağlar,

      Səs verər qaya, dağlar.

      PAYIZIN SON AYI

      A bağça, barlı bağım,

      Ay üzümlü çardağım!

      Nə oldu, tez soldunuz,

      Belə çılpaq oldunuz?

      Qəmgin-qəmgin baxırsız,

      Gizlin pıçıldaşırsız.

      Halınız olmuş yaman,

      Qırıb dağıdır xəzan.

      Qış, deyəsən, yavuqdur,

      Ah, üşüdük, soyuqdur.

      Gedib geyim kürkümü,

      İsti dəri börkümü,

      Qalın hələ səlamət,

      Bahara qalsın söhbət.

      QUZU

      Bir obada körpə quzu,

      Mələr, mələr, qaçar düzü,

      Anasın axtarar gözü.

      Dedim: – Qaçma, gözəl quzum,

      Səni mən bəslərəm özüm.

      Gün əyildi, çökdü duman,

      Sürü qayıtdı otlaqdan;

      Səs-küy ilə doldu hər yan.

      Dedim: – Qaçma, gözəl quzum,

      Səni mən bəslərəm özüm.

      Qoyunları çoban yığar,

      Fatı xala gəlib sağar;

      Quzum mələr, durub baxar.

      Dedim: – Qaçma, gözəl quzum,

      Səni mən bəslərəm özüm.

      Anasını quzum görər,

      Ayaqların yerə dirər,

      Məməsini tapıb əmər.

      Dedim: – Qaçma, gözəl quzum,

      Səni mən bəslərəm özüm.

      Quzum çıxdı göy otlağa,

      Yanaşdı bir boz oğlağa,

      Çıxdı onunla oynağa.

      Dedim: – Qaçma, gözəl quzum,

      Səni mən bəslərəm özüm.

      OYAN, OĞLUM!

      Ağıllı oğlum, oyan!

      Qiymətlidir hər zaman.

      Tez ol, dur, get məktəbə,

      Sarıl elmə, ədəbə.

      Səhər ziyandır yuxu,

      Məktəbə get, dərs oxu.

      Al şəfəqli günəş var,

      Pəncərədən parıldar.

      Qalx ki, hamı oyanmış,

      Dünya nura boyanmış.

      Səhər ziyandır yuxu,

      Məktəbə