Үз туксаным туксан / Моя правда. Гамил Афзал

язып утырды ул «план эшләп»,

      Һәр тишеккә, һәр ярыкка нольләр өстәп.

      «Ура! – диде. – Менә бик тиз киттек алга,

      Менә план тулып китте, сөбханалла!

      Давай сюда хәзер күчмә Кызыл байрак,

      Өелеп кенә премия килер җайлап,

      Акылсызлар кәеф бозып тирен түксен,

      Минем өчен балда-майда гомер үтсен!»

      Өстән килгән яңа фикерләрне «яклап»,

      Тыныч кына симерде ул өстәл саклап.

      Астан килгән тәкъдимнәргә каш җыерды,

      Ни чортына симертәләр бу сыерны?!

      Мәүҗидәттәй

      Мәүҗидәттәй күршеләрен күзли,

      Сөенгәнен сизми.

      Иртүк торып өйдән өйгә йөри,

      Яңа хәбәр сөйли.

      – Бибиәсма кичә, ун сум акчам

      Төшеп калган, диде.

      Ачык авыз, Ходай белми салса,

      Белеп алган инде.

      Сәхипҗамал сыеры яхшы иде,

      Кинәт үлеп киткән.

      Сәхипҗамал ак май ашый иде,

      Инде рәхәт микән?!

      Бибинурның ире бик тә күркәм,

      Бик тә уңган икән:

      Бибинурын кичә куып йөрткән,

      Каеш белән теткән.

      Кадыйр картның кызы елап керде –

      Яшь кияве куган.

      Мин мин микән, диеп йөри иде,

      Илла әйбәт булган!

      …Мәүҗидәттәй ята, күп тикшереп

      Йөреп салкын тигән.

      Дүрт күршесе, коймак, шәңгә пешереп,

      Хәл белергә кергән.

      Шигъри протокол авторына

      Ак келәтнең келәсен

      Элә белми эләсең;

      Рифмаланган речеңне

      Кем укыр дип беләсең!

      Бирге якта бер миләш,

      Аргы якта алмагач;

      Көчәнсәң дә, мышнасаң да,

      Булмый инде булмагач.

      Ак күгәрчен ак була,

      Күк күгәрчен күк була;

      Такмагыңны озын язсаң,

      Гонорары күп була.

      Вохмяков мистер булып карады…

      Вохмяковны ун ел укыттылар,

      Аңлы кеше булсын, диделәр.

      Затлы-затлы кием кигезделәр,

      Белем,

      Һөнәр,

      Хокук бирделәр.

      Менә сиңа

      Иксез-чиксез Ватан,

      Әтиләрнең каны тамган җир,

      Үз бурычын үтәп, гүрдә яткан,

      Бабайларның даны калган җир.

      Кара, егет, туган якларыңа,

      Көлеп тора сиңа башкала.

      Күпне күргән иске ташларында

      Ленин баскан эзләр саклана.

      Болытларны ярып галәмгә оч,

      Диңгез төбенә төш, теләсәң.

      Бары да сиңа,

      Елга, тауларын коч,

      Җир җәннәте булыр, бизәсәң…

      Лампочкалар тотып,

      Комбинезон киеп,

      Шахта буйлап йөргән көенчә,

      Җирән яллы башын түбән иеп,

      Җилле егет уйлый үзенчә:

      «Ни күрәм мин бу шахтага төшеп,

      Тирән базда юеш ташкүмер.

      Легковойда очып,

      Кызлар кочып,

      Күңел ачып үтсен яшь гомер!»

      «…Тын океан ярында зәңгәр вилла,

      Чәчәкләргә күмелеп утыра.

      Шул