Hər tərəf yaşıl idi. Энн-Луиз Лэмберт

sonra ehtiyatla balaca əllərini dəvəquşuna qoyub şəkəri yeməyə başladılar. Bu, onların indiyə qədər yedikləri ən dadlı yemək idi, bütün şirinlik ağızlarını və bədənlərini doldurdu. Elof şəkərin heç vaxt tükənməməsini arzulayırdı. Şəkər bitəndə ağlamağa başladı və bitməsini istəmirdi.

      Ataları çarpayıda yanlarında uzanmışdı. Elof ona baxdı, o, ölmüşdü, lakin Elof ona bacardığı qədər qayğı göstərdi. Amma bəlkə də indi bir az sakit görünürdü.

      Rubenin ölümündən sonra demək olar ki, hər gün Elof Məzmurlar kitabından oxuyan Liza-Qretanı dinləyirdi. O, sulu şorba və ya isti kartof təklif etdi və sonra bir mətn oxudu. Bu gün mətn Qüdsün acınacaqlı şəkildə məhv edilməsi haqqında idi.

      “Əşya çadırlar bayramında Yerusəlimə gəldi, oğlu Yeşua Ananie adlı kiçik bir adam. Bunu qəribə bir ruh əsir etdi, ona görə də ucadan qışqırmağa başladı və dedi: şərqdən bir fəryad, qərbdən bir fəryad, hər dörd havadan bir fəryad, Yerusəlimdən və məbəddən bir fəryad. Bəylər-gəlinlər üçün bədbəxt mərsiyə, Bütün xalqa fəryad. Onun gecə-gündüz belə dəhşətli fəryadları vardı, geri dönüşü olmayan, bütün şəhərdə yarışlar tüğyan edirdi.

      Liza-Qreta alçaq və yeknəsək səslə danışırdı. O, nəfəsini çəkdi və daha yaxşı görmək üçün kitabı gözlərindən uzaqlaşdırdı.

      "Bu nə deməkdir?" Elof soruşdu, lakin Liza-Qreta növbəti abzasla davam etdi.

      »Və sonra kifayət qədər çox insan aclıqdan öldü. Və tez-tez ən yaxşı və ən əziz dostlar kimi, bir tikə çörək üçün öz aralarında vuruşurdular.

      "O kitabı oxumağı dayandırın, heç kim bundan məmnun deyil." Qamb-Hanes onun otağını Liza-Qretanın otağından ayıran yorğanı çəkdi və diqqətlə Liza-Qretaya baxdı. O, dana dərisindən şalvar geyinmişdi. Gec payız olmasına baxmayaraq dərisi qaralmışdı.

      “Uşağı fikirləş, heç nə başa düşmür və atası ölüb”.

      "Bu, bizim tərbiyəmiz və salehliyimiz üçün Allahın sözüdür" dedi Liza-Qreta yerə tüpürərək. Sonra əllərini çənəsinin altında bərk-bərk sıxdı və gözlərini qısaldıb səsini qaldırıb dua etməyə başladı.

      “Amin, amin, insanın izzəti yox olur və Allahın qüdrəti qalıcıdır. Ya Rəbb, nəsildən-nəslə sığınacağımız oldun. Dağlar yaranmadan, Yeri və dünyanı ərsəyə gətirməmiş-dən əvvəl, bəli, əzəldən sonsuza qədər Sənsən, ey Allah. İnsanları torpağa qaytarırsan, “Yenidən insan övladına dön” deyirsən.

      “Şübhəsiz ki, bu, əbədi inilti idi. Boşluğunuzu tutun!

      »Oğlanın güvənməsi üçün yəqin ki, Rəbbin sözünə ehtiyacı var. Dünyada tək olduğu kimi.

      "Amma mən başa düşə bilmirəm" dedi Elof, "əgər o, yalnız havanı çağırdısa, niyə onun dərisini soydular?"

      Liza-Qreta “İnsan bunu öz daxilində dinləyib düşünməlidir, Allahın kəlamı ağılla başa düşülməməlidir” dedi.

      “Dünyada keçmişdə olduğu kimi latın dilində olsa yaxşı olar ki, satir bir söz başa düşməsin”, – deyə Qamb-Hanes dedi. “Mən bu söhbətdən heç vaxt zərrə qədər təsəlli almamışam.

      “Yazılır ki, mən ac idim, sən mənə yeməyə bir şey vermədin.” Qamb-Hanes pərdəsinin arxasına keçdi və Elof onun otağınıa keçdiyinieşitdi. Sonra o, bir əli ilə tüfəngi tutarkən yorğanı kənara itələdi. O, Liza-Qretanı nişan aldı. Və ya onun qəhvə qabını.

      “O cingilti səsinlə oxumağı dayandırmasan, vuracam!”

      Liza-Qreta rişxəndlə rişxənd etdi və bir söz demədi. O, oturdu və baş barmağını yuvarladı, duaya daldı, Elof düşündü.

      "Mən atəş edirəm!"

      "İndi yox, dua edim, amma sonra vur!"

      Qamb-Hanes əlindən gələni tətiyə basdı və sonda o, atəş açmağı bacardı, amma xoşbəxtlikdən bu, Liza-Qreta deyil, pəncərə çərçivəsi idi. Güllə divarda bir deşik açdı və odun qırıntıları hər tərəfə uçdu.

      Liza-Qreta istehza ilə qışqırdı: "Sən daha nişan almağa belə yaxşı deyilsən!"

      Qamb-Hanes nişan almağa heç əhəmiyyət vermədi, ancaq tüfəngi qarnının hündürlüyünə qaldırdı. O, Liza-Qretaya doğru hərəkət etdi və bu, artıq sonun yaxınlaşdığını göstərdi.

      Elofun qulaqları qarışdı və stulda donub oturdu, bilmirdi ki, stolun altında gizlənsin, ya yox. O, tüfənglə divar arasında uçarkən gülləni gördüyünə az qala əmin idi. Amma indi o, qalxıb Liza-Qretanın qarşısında dayandı.

      "Dayan! Qamb-Hanes, sən atəş açmağı saxlamalısan. Bəzi insanlardan özünü qorumaq üçün güllə saxlamalısan.

      Qamb-Hanes bir neçə dəfə "nə dedin" deyə qışqırdı, çünki güllə onun qulaqlarını da batırmışdı və nəhayət Elof hündürdən qışqıraraq Liza-Qretanı yerindəcə güllələməməsinin səbəbini söylədi.

      Amma nəhayət, Qamb-Hanes Elofun nə dediyini eşidəndə onunla razılaşdı.

      "Al bunu, sən" dedi Qamb-Hanes və tüfəngi Elofa verdi. "Gəl və kimisə vurmaq istəyəndə de."

      Elof oturub kitab oxuyan Liza-Qretaya baxdı. Demək olar ki, ölmək üzrə olduğu üçün o, tamamilə tərs görünürdü. Qamb-Hanes onun evinə girdi. Ən azından Liza-Qreta Elofu ölümdən xilas edə bilmişdi, bu, başqalarından yaxşı idi.

      Qamb-Hanes heç vaxt özü haqqında danışmırdı, lakin Elof Liza-Qretadan soruşmuşdu. Elof düşünürdü ki, Qamb-Hanes yəqin ki, haradasa xeyirxah insandır, baxmayaraq ki, onun hərəkətləri bunu demir. Amma o, dinlədi və elə bil ki, daha çox başa düşdü. Qamb-Hanes həyatının böyük bir hissəsini Rusiyada keçirdi. Gəncliyində hərbi xidmətə çağırılıb ölkədə qalıb, yoluna bir qadın düşüb. Bir neçə ildən sonra qadın və kiçik qızı öldü. Qamb-Hanes bütün qışı torpağa basdırmaq mümkün olana qədər tabutları ilə xizəkdə gəzirdi. Bütün bunları Liza-Qreta demişdi. O vaxtdan bəri Qamb-Hanes soyuğa və əlbəttə ki, şaxtaya dözmədi, bütün qışı gizlətdi. Lisa-Qreta onun tənbəlliyin-dən şikayətləndi, amma sevginin onun içində ölməyə məcbur olduğunu başa düşmədi. O, heç vaxt belə bir şey hiss etməmişdi. O, başqa bir şey üçün yaşayırdı. Finlandiyada Qamb-Hanes tabutları dülgərlik dükanından çıxarmaqla məşğul idi. Taleyin ironiyası idi ki, kəndə qayıtdıqdan sonra bu xüsusi məşğuliyyət onun işinə çevrildi. Etiraf etmək lazımdır ki, bəzi digər dülgərlik işləri də var, lakin tabutlar ən çox yayılmışdır.

      "İndi yaxşı gedir, ikisi xəstədir, biri ölüdür" deyən Qamb-Hanes onun necə olduğunu soruşsa belə cavab verdi.

      Qamb-Hanesin dülgərlik üçün əlaqələri var idi, ona görə də Ruben üçün ucuz bir tabut aldı. Ən yaxşı keyfiyyətdə deyil, amma kifayətdir. Qapaq Rubenin üzərinə bağlanmazdan əvvəl o, qırxılacaqdı.

      Qamb-Hanes ülgüclə Elof və İvarın yanına gəldi. Atasının sonuncu dəfə qırxılacağı vaxt Elofa qoşulmağa icazə verildi.

      Ruben çox sərt və çox soyuq idi. Elof ayağının baş barmağının çıxdığını hiss etdi.

      Qamb-Hanes hər zaman özü üçün