Mənə naz et. Алиага Вахид

ağır yükdür, annamazə verib.

      «Məclisi-əğyardə gördüm ki, dün yar əyləşib…»

      Məclisi-əğyardə gördüm ki, dün yar əyləşib,

      Sanki əqrəb bürcünə ol mahi-məhvar əyləşib.

      Dami-zülfiylə məni bənd eylədi ol şuxi-şəng,

      Mən xəyal etdim ki, sərvə sarmaşıb mar əyləşib.

      Söylədim, cana, əsirəm zülfünə, ey tazə gül,

      Söylədi, səslənmə, aşiq, gülşənə xar əyləşib.

      Çəkmə, məşşatə, nigarın zülfünə sən şanəni,

      Hər telində şanənin, min aşiqi-zar əyləşib.

      Vahida, çəkmə ayaq hərgiz dəri-meyxanədən,

      Məst olanlar Vahidi görsünlər, huşyar əyləşib.

      «Kim der ki, ləli-nabinə kövsər deyilməyib…»

      Kim der ki, ləli-nabinə kövsər deyilməyib?

      Mehri-cəmalına məhi-ənvər deyilməyib?

      Yüz dəfə zikr olunsa kəlamın, xoşum gəlir,

      Heç bir kəlamə bunca mükərrər deyilməyib.

      Əyri qılınc deyən çox olub kəc hilalına,

      Müjganların xədənginə xəncər deyilməyib.

      Hər kim görüb, cəmalına min afərin deyib,

      Bir mahiruyə bir belə afər deyilməyib.

      Hicrində çəkdiyim bu qədər ahü nalələr,

      Ol şuxi-nazəninə, deyirlər, deyilməyib.

      Meyxanələrdə söhbəti-ruyin çox etmişik,

      Ləlin yanında badəyə əhmər deyilməyib.

      Cananə kim demişisə Səyyari5, Vahidi,

      Odlara taleyi yanan Azər deyilməyib.

      «Dedi ol yar mənə: dəftərimiz evdə qalıb…»

      Dedi ol yar mənə: dəftərimiz evdə qalıb,

      Eşqə dair yazılan sözlərimiz evdə qalıb.

      Naz ilə, qaş-göz ilə can alırıq aşiqdən,

      Ev yıxan, qan axıdan xəncərimiz evdə qalıb.

      Bu gözəlliklə ki, biz naz ilə min can alırıq,

      Hələ bizdən də gözəl dilbərimiz evdə qalıb.

      Çeşmi-cadumuza heyran olan aşiq çoxdur,

      Fitnələr yağdıran afətlərimiz evdə qalıb.

      Biz əsir eyləmişik zülf ilə biçarələri,

      Neçə Məcnuni-vəfapərvərimiz evdə qalıb.

      Şeyx Sənan kimi aşiqləri yoldan çıxaran,

      Dinü dil qarət edən kafərimiz evdə qalıb.

      Hələ mən Vahidiyəm Azərbaycanımızın,

      Atəşi-eşqə yanan Azərimiz evdə qalıb.

      «Könlüm kimi, o zülfə yenə şanə bağlanıb…»

      Könlüm kimi, o zülfə yenə şanə bağlanıb,

      Can riştəsi o zülfi-pərişanə bağlanıb.

      Ahəstə şanə çək, gözəlim, tari-zülfünə,

      Hər bir telində min dili-divanə bağlanıb.

      Saqi, aparma məst məni xüm ayağına,

      Məstanələr yatıb, dəri-meyxanə bağlanıb.

      Könlüm üzün qəmindən olub bənd zülfünə,

      Pərvanə sanki şəmi-şəbistanə bağlanıb.

      Meyxanələr açıldı, qədəhlərdə nəşə var,

      Möhnət binası xaneyi-viranə bağlanıb.

      Sənan əgər ki, bağladı zünnar, bilmədi,

      Aşiq həmişə türreyi-cananə bağlanıb.

      Vahid, zəmanə xubləri keçdi cənnəti,

      Zahid hənuz rövzeyi-rizvanə bağlanıb.

      «Firqətindən, ey ləbi qönçə, bu bağrım qan olub…»

      Firqətindən, ey ləbi qönçə, bu bağrım qan olub,

      Adətim bülbül kimi şamü səhər əfğan olub.

      Kim, iki sərçeşmədir, cana, dü çeşmin, qıl yəqin,

      Qorxum oldur, qərq olam, əzbəs axıb ümman olub.

      Atəşi-ahim sədasi çulğayıb səhraləri,

      Ahü naləmdən fələk müddətdi, sərgərdan olub.

      Həddi olmaz ola həmta, eşqdə Sənan mənə,

      Qeysü Fərhad ahü naləmdən mənim pünhan olub.

      Sən məhi-övci-vəcahətsən, sənə yoxdur zəval,

      Vəslinə yetsəm, çətin can verməyim asan olub.

      Vahidi salma, amandır, çeşmidən, ey mahru,

      Neçə müddətdir qapında kim, sənin dərban olub.

      «Sünbülü gül öylə kim, zülfü rüxünlə xu tutub…»

      Sünbülü gül öylə kim, zülfü rüxünlə xu tutub,

      Gül üzündən ətr alıb, sünbül saçından bu tutub.

      Guşeyi-əbrulərində xaldırmı, bilmirəm,

      Ya qılınclardır əlində bəççeyi-hindu tutub?

      Ey hilaləbru, deyil xurşid hər gün sübhdəm,

      Çərx əksin görməyə göydən yerə güzgü tutub.

      Çeşmi-məxmurun müsəxxər qıldı canü könlümü,

      Gör necə səyyadi-mahirdir, iki ahu tutub!

      İntizari-qamətü ruyinlə olmuş müztərib,

      Sərvü gül bağ içrə müddətdir, kənari-cu tutub.

      Ay batıb, ya gün tutulmuş, əbri-zülmətdir məgər,

      Yoxsa, yarın gül üzün geysuyi-ənbərbu tutub?

      Naz ilə, Vahid, yenə qan tökmək istər xatiri,

      Tiri-müjganın əlində ol kamanəbru tutub.

      «Qəmli könlüm yenə şad oldu, ruxi-yarı görüb…»

      Qəmli könlüm yenə şad oldu, ruxi-yarı görüb,

      Arizində o məhin türreyi-tərrarı görüb.

      Zülfi-purçinini gördükdə könül qıldı fəqan,

      Çəmən içrə,

5

Şair Həsən Səyyar