Waliokataliwa. Owen Jones

Umeweza kupata maoni yoyote mapya, au niseme suluhisho?”

      “Hapana, shangazi,” Wan alikiri, “Den alikuwa na mawazo machache ya kufikiria, lakini hayakuwa yanawezekana. Kwa bahati mbaya, tumesalia na mapendekezo yale yale uliyotoa saa kadhaa zilizopita. ”

      “Ndio, nilifikiri kwamba ndivyo utakavyosema, lakini kusema ukweli kabisa, hii sio shida rahisi kusuluhisha. “Pia, mimi sijafanikiwa kupata wazo kwenye tafakari yangu, lakini tayari inaelekea jioni na nimechoka, kwa hivyo mmoja wenu watoto anipe lifti kwenda nyumbani na tunaweza kulala tukifikiria cha kufanya?”

      Walisubiri Den arudi kabla ya kula, wakiangalia wanyama, wakioga kwa zamu na kukaa pamoja siku ikielekea kumalizika kabla ya kulala mapema, kwani wote walikuwa wamechoka kiakili. Walakini, ukweli wa mambo ni kwamba hakuna hata mmoja wao alitaka kwenda ghorofani pekee yake kwa kuwa kuna mnyonyaji damu huko juu, kwa hivyo walipendelea kwenda pamoja.

      Wan hakutaka hata kulala naye, lakini alihisi kuwa wajibu wake kufanya hivyo, haswa kwa sababu yeye ni mkubwa, aliongoza njia, mshumaa mkononi na watoto wakijificha nyuma yake wakitemeka.

      Walisimama kwenye kitanda cha ndoa na kutazama. Heng alikuwa amekaa wima kitandani, ngozi yake iliyoparara na macho yenye rangi ya matumbawe yaking’aa gizani.

      “Habari za jioni, familia!” alisema kwa sauti ya chini, iliyodhoofika.

      Wote watatu waliingia kwenye vitanda vyao, lakini hawakuweza kutoa macho yao yaliyoangalia Heng, ambaye hakuwahi kusonga, lakini alitazama yalioko mbele yake.

      1 3 PEE POB HENG

      Walipoamka asubuhi, baada ya kulala hatimaye kutokana na uchovu, Heng alikuwa amefunikwa kabisa na blanketi na mto juu ya kichwa chake.

      Kila mtu aliinuka na kushuka ghorofani kwa haraka iwezekanavyo, wakipita karibu na kitanda cha baba yao kwa haraka.

      “Wow, Mama, ulimwona baba jana usiku?” aliuliza Den. “Macho yake na ngozi yake nzuri iliangaza chumba, lakini ilikuwa macho yake, sivyo? Awali macho yake yalikuwa rangi nyeusi na nyeupe kama yetu, lakini sasa yana rangi nyekundu na waridi. Lazima iwe ni kwa sababu ya damu hiyo yote, nadhani. ”

      “Sijui, mpendwa wangu, lakini nadhani umesema kweli. Ni bora upate nyingine zaidi na uende na dada yako kutafuta maziwa zaidi. Unakumbuka jinsi shangazi yako alipata damu? ”

      “Ndio, Mama, ingawaje nitaichukua kutoka kwa mbuzi tofauti, ili kumruhusu yule wa awali kupona?”

      “Ndio wazo nzuri, Den. Tumia mbuzi tofauti kila siku kwa damu na Din anaweza kufuata utaratibu wake wa kawaida wa kukamua. Kwa wakati huu, maziwa yote ya mbuzi ni ya baba yako, sawa? Anahitaji zaidi kuliko sisi na hatutaki apate njaa katikati ya usiku, sivyo? ”

      “Hapana, Mama, hakika sivyo! Ilinichukua muda mrefu kupata usingizi jana usiku. Niliogopa sana kwamba baba angeenda na kuanza kutembea, labda akitafuta chakula - au mtu. ”

      “Usijali kuhusu mambo kama hayo kwa sasa, Den. Mimi niko karibu kuliko wewe, kwa hivyo ataniendea kwanza, lakini ikiwa utaona gunia la ngozi lililodhoofika, lisilo na damu kitandani mwake, ondoka. Vivyo hivyo ukiona macho manne mekundu yakikuangalia kutoka nyuma ya chandarua chetu asubuhi moja. ”

      “Hakika, Mama! Nitaenda kuchukua damu hiyo mara moja. Din yuko wapi? ”

      “Sijui, labda tayari ameanza. Endelea na kazi yako na nitaenda kumchukua Shangazi Da kwa pikipiki - nadhani bado tutahitaji msaada kwa baba yako. Wewe na dada yako subirini nirudi kabla ya kwenda kumuona, sawa? ”

      “Ndio, Mama, hauitaji kuniambia mara mbili, lakini tufanye nini ikiwa atashuka hapa?”

      “Sidhani atafanya hivyo… alikuwa amelala usingizi mzito wakati niliamka kitandani, lakini hatutakaa sana hata hivyo. Ikiwa ataamka, usimruhusu akubusu asubuhi njema. ”

      Wan alirudi dakika kumi baadaye na Da, ambaye alikuwa amekaa kwenye meza yake mwenyewe akingojea ziara isiyoweza kuepukika kutoka kwa mtu katika kaya ya Heng. Waliporudi, Heng alikuwa hajashuka, Din alikuwa amelete maziwa na Den alikuwa karibu tayari.

      “Sawa,” alisema Da, “kwa sasa napendekeza 50-50 ya maziwa na damu ya mbuzi na kijiko kimoja cha basil, nusu ya dhania na uweke hiyo kidogo. Koroga mzuri na itakuwa tayari. Mpe nusu lita asubuhi na vile vile wakati wa kulala. Hiyo inapaswa kuwa ya kutosha kwa sasa. Oh, na usimpe vitunguu yoyote, ni mbaya sana kwa wanyonyaji damu! Twende juu tukamwone sasa. ”

      “Kabla hatujaenda juu, Shangazi Da, nastahili kukuambia kuwa jana usiku alikuwa ameketi wima kitandani akiangaza kama taa akiwa na ngozi iliyofifia, na macho ya rangi ya waridi na kiini cha macho chekundu. Lo, na wakati aliongea nasi! Ah, Buddha yangu! Sijawahi kusikia kitu kama hicho. Alisema ‘habari za jioni, familia’ kwa sauti ya ajabu na ya kina… ilikuwa ya kutisha sana. ”

      “Usijali hayo kwa sasa… twende tukamwone.”

      Walikwenda ghorofani na chupa yao ya mchanganyiko wa maziwa na kuingia chumbani. Madirisha yote yalikuwa yamefungwa, kwa hivyo ndani ilikuwa giza-nyeusi. Wan akatoka nje tena, akachukua mshumaa kutoka kwa kishikizi chake, akaiwasha na kiberiti kiichokuwa kikining’inia kwenye kamba iliyokuwa karibu na kuingia tena kwenye chumba kuungana na Da, ambaye alikuwa amejitosa karibu na kitanda alicholala Heng.

      Taa ya mshumaa haikufunua chochote kipya, kwa hivyo wanawake hao walifunga chandarua cha mbu na kukaa pande zote za kitanda. Wan alivuta mashuka nyuma na akafunuliwa akilala, mgongoni, akiwa uchi, mikono imenyooshwa kama Yesu msalabani, macho yamefumbuliwa, duara mbili nyekundu kwenye mlozi wa rangi ya waridi zilizowekwa kwenye barakoa mzuka, isiyo na usemi, midomo yake, na michirizi miwili midogo iliyozunguka kinywa chake.

      Wan alimtazama Da kwa maswali, ambaye alikuwa akimsoma mgonjwa wake. Aliweka nyuma ya mkono wake kwenye paji la uso wake na hakushangaa kuipata ikiwa na joto la kawaida.

      “Umeshindaje leo, Heng?” aliuliza mkewe.

      “Njaa… hapana nina kiu,” alisema, maneno hayo yakitoka mdomoni mwake kama miamba inayoteremka chini ya mlima ikiteleza.

      “Sawa, mpenzi wangu, amka na ukae basi. Tumekuletea mchanganyiko mzuri wa maziwa. ”

      Wanawake hao walimpangia tena mito, wakamsaidia kukaa wima na kisha kumfunika kwa blanketi.

      “Kunywa hii, mpendwa wangu,” alisema Wan, “ni ladha ambayo uliipenda zaidi jana.”

      Da alimimina kadhaa kwenye kinu na akamwekea mrija ndani yake. Heng alikunywa glasi mbili za kioevu hicho chenye rangi ya waridi lililo na povu la kijani kibichi la mimea na alionekana kuwa mchangamfu. Alijivuta kuketi wima na kutazama pande zote kana kwamba ilikuwa mara ya kwanza.

      “Unapenda hiyo, eh, Heng?” aliuliza Da. “Ninaona kuwa wewe ni mchangamfu zaidi sasa kuliko wakati tuliingia. Je! Unafikiria kuwa utaweza kushuka chini leo? Mwanga wa jua unaweza kukufaa… unaonekana kuparara… hujazoea kukaa ndani, sivyo? ”

      Heng alimtazama kana kwamba alikuwa akiongea lugha ya kigeni kisha akamtazama mkewe.

      “Je! Unataka kwenda chooni, Heng? Imekuwa muda mrefu sasa, unajisikia sawa huko chini? Je! Unataka kwenda chooni sasa au nikuletee ndoo? ”

      “Ndio, wazo nzuri, nataka kwenda kwenye choo huko chini, lakini kwanza nipe kinywaji zaidi cha mtikiso wa maziwa.”

      Kwa kuwa hakuna hata mmoja wa wanawake alijua ni kiasi gani anapaswa kukunywa, walimruhusu anywe kadri alivyotaka na Heng alimaliza lita nzima.

      Da alikaa na kutazama wakati Wan alimsaidia kuvaa. Wakati mtikiso wa maziwa ulipoanza kufanya kazi, Heng akawa mchangamfu zaidi.

      “Njoo basi, mpenzi, hebu tuvae na twende chini.”

      Wanawake walimshika mkono kila mmoja na kumsaidia mtu anayetetemeka kusimama. Alikuwa kama baiskeli lililo na gurudumu linaloyumba. Walipofika nje kwenye sakafu, alishtuka kidogo alipoona mwangaza mkali, lakini ndivyo mtu yeyote angefanya baada ya kukaa ndani kwa siku moja na nusu katika chumba chenye giza. Den na Din walimtazama baba yao akishuka ngazi kama mlevi akisaidiwa na shangazi yake na mkewe.

      Waliogopa kwamba alionekana dhaifu