Tess Uyanış. Andrew Manzini

- yaptığın tam olarak bu değil mi? Acımasız bir diktatörü ve yozlaşmış bir partiyi desteklemek için savaşıyorsun. Ve ulusunun Koalisyon ordularına karşı bir savaşı kazanamayacağı basit gerçeğiyle nasıl başa çıkacaksın? Bir geleceğin olduğunu dürüstçe söyleyebilir misin? " Oops, sözlerinden neredeyse pişmanlık duyuyordu. ‘Onun konuşmasına izin vermeliyim.’

      “Zaman satın al. Adamlarımı kurtar.'' Amir iç geçirdi ve bir yudum şarap aldı. "Tess, belli ki sen tarih öğrencisi değilsin. Savaşta ne tür zulümler işlenirse işlensin, liderlik rollerinde sadece birkaçı suçlarının bedelini ödüyor. En tepedeki insanların sadece bir kısmı hesap vermeye çağrıldı. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, asılan Naziler o kadar azdı ki, öldürdükleri milyonlarla alay konusu oldu. SS ve Gestapo'nun acımasız insanları da dahil olmak üzere Nazi hiyerarşisinin çoğu hapse atıldı ve sonunda serbest bırakıldı. Müttefikler hepsini asamadı. Japonya'da İmparatoru yalnız bıraktılar ve sadece General Yamashita'yı ve suçu sorgulanabilir birkaç subayı astı; Sayısız katliamı düzenleyen acımasız Samuray hiyerarşisinin çoğu cinayetle paçayı sıyırdı. Irak'ta da aynı olacak.”

      “Büyükbabam çok zekiydi. Ailenin hayatta kalması ve gelişmesi için, bir rejime yararlı olacak kadar yaklaşması, ancak onunla özdeşleşecek kadar yakın olmaması gerektiğini fark etti. Gücün geçici doğasını anladı ve bana iyi öğretti. Rejim için önemli olmayı başardım ama çok önemli değil. "

      Biraz şarap içti. “Ayrıca, bu çatışmanın koşulları olağandışı. Amerikalıların ve İngilizlerin, Iraklıların ve Arap dünyasının kalbini değilse bile, safça akılları kazanmaya çalıştıklarını anladığınızdan eminim. Ne yaparlarsa yapsınlar, sayısız Arap lideri aşağılama ve cezalandırma görüntüsünü göze alamazlar. Sonuçta, fethetmiyorsunuz; sözde Irak'ı "özgürleştiriyorsunuz". İşler çok hızlı bir şekilde normale dönecek; politikacılar her zaman yaptıkları şeyi yapmaya devam edecek ve geri kalanımız işimize geri dönecek." Tess gönülsüzce adamın haklı olabileceğini kendi kendine itiraf etmek zorunda kaldı. Kapı açıldı ve bir hizmetçi Arapça akşam yemeğinin servis edildiğini duyurdu. Amir ayağa kalktı ve elini uzattı. "Yapalım mı?" Tess, General'in otururken yemek sandalyesini tutmasına izin verdi. Masadaki yerini alan Amir, masada sunulan yedek kurbanlar için özür diledi. "Savaş kıtlıklar yarattı" diye açıkladı.

      Aslında, Tess için bir ziyafet gibi görünüyordu. General, birkaç yemeği işaret etmek ve ne olduklarını açıklamak için birkaç dakika ayırdı. Orta Doğu lezzetlerinin gerçek bir senfonisi: kuzu eti, tavuk, kuskus, çeşitli tahıllar, çeşitli pirinç ve sebzelerle karıştırılır. Tess, açlığın midesini kemirdiğini hissetti ve farklı koşullar altında, en iyi G. I. geleneğinde yiyeceklere saldırırdı. Hemen adamlarını düşündü, muhtemelen hala hapishanenin o kirli deliğinde çürüyor ve suçlu hissediyordu.

      “General, adamlarım besleniyor mu?” Amir sinirlendi. “Onlarla ilgileniliyorlar! Şimdi, daha fazla kilo vermeden önce bir şeyler yiyin!" ‘Elbette, diye düşündü - peri masalındaki Gretel gibi güzel ve dolgun beni istiyor.’ Aralarında beton bir bariyer gibi duran sağır edici bir sessizlikle yemeye başladılar. Birkaç ısırıktan sonra Amir sordu: "Tess, benimle kalır mısın? Senin için diğerlerinden vazgeçerdim. " Tess yutkundu, bir yudum su aldı ve hafifçe başını salladı. “Hayır General, yapmayacağım. Romantik bir bağ aramıyorum ve diğer konuları daha önce tartıştık. Adamlarıma bakmak için birlikte çalışmayı tercih ederim. Bana yardım edersen, eminim ki komutanlarım işbirliğiniz için minnettar olacak ve ülkenizin yeniden inşası başladığında bunu dikkate alacaklardır. Rejimin muhtemelen sana ve diğerlerine şüpheli şeyler yapma emri verdiğini anlıyoruz. Koalisyon güçlerinin yaklaşmakta olduğunu ve birliklerinin hiç şansı olmadığını bilmelisin. Onların iyiliği için teslim olabilirsin ve ben de sana iyi davranmalarını sağlamak için orada olacağım." Amir yine ilgisizce elini salladı. “Irak topraklarında yabancı bir istilacı ile savaşmayarak benden ihanet etmemi istiyorsun. Tek seçenekleri buysa askerlerim ölecek! " Tess mantıklı bir şekilde son bir girişimde bulundu. “General, kayıp bir sebep için ölmenin şerefi yoktur. Halkının katliamını riske atıyorsun. "

      Amir öfkeyle cevap verdi: "Halkım sayılmaz. İlkel, düşüncesiz köylüler ve eğer onlara öyle yapmalarını söylersem yerinde ölecekler! " Bir konferans verecekmiş gibi ayağa kalktı. "Bu dünyada neyin gerçek olduğunu anlamıyor musun?" "Önemli olan birkaç kişi var ve geri kalanlar emirlerini yerine getirmek için buradalar. Sen ikincilerden birisin ve sana merdiveni ait olduğun yere tırmanma şansı veriyorum. Demokrasinin her şeyin çözümü olduğu yanılgısı altında çalışıyorsunuz. Kendi ülkenizin, Amerika Birleşik Devletleri'nin, servetin %80'ine uygun paraya sahip ve geri kalanınızı kırıntılarla bırakan bir plütokrasi tarafından yönetildiğini düşündün mü?" “Yolsuz ve açgözlü politikacılar, CEO'lar ve onların şirketleri için neden ölmelisin?” Tess bir istatistikçi değildi ve para kazanılan sınıfın gücünün ve etkisinin farkındaydı, ama özellikle ezilmiş hissetmiyordu. Hayatıyla yaptığı neredeyse her şey, özgür iradesinin, kendi kararlarını vermesinin ve eylemlerinin sonuçlarının farkında olmasının bir sonucuydu. "Evet, hala var ve yok," diye yanıtladı. Yine de, ülkemdeki çoğu insan dünyanın geri kalanına kıyasla hala kıskanılacak bir yaşam tarzına sahip. Çoğunlukla, seçkinlerimiz aile bağları değil liyakat sayesinde yükseldi. Amir başını yavaşça salladı ve böylesi basit fikirleri küçümsedi. Aynı zamanda, onun canlı tepkilerinin tadını çıkarıyordu. Kadın ne kadar direndikçe o kadar uyandı. Bu muhteşem kaplanın evcilleştirilmesi, bastırılması ve eğlenmesi gerekiyor. Bunu yapacak kişinin kendisi olduğunu biliyordu. "Tess, bütün gün konuşabiliriz ve her konuda anlaşamayacağız. Önemli değil. Önemli olan seni arzulamam ve kim olduğumu deneyimlediğinde beni isteyeceksin. Sana sahip olmalıyım!" Amir ona doğru yürüdü. Tess ayağa kalktı, geriye doğru birkaç adım attı ve kendini güçlendirdi. "Bana sahip olmanın tek yolu, bana tecavüz etmen. Bunu yaparsan, erkek değilsin! " Amir güldü. “Tecavüz mü? Hayır, bunu yapmayacağım. Kadınlar bana geliyor! Benimle olmak için yalvarıyorlar! Bedenlerini bana sunuyorlar çünkü daha önce hiç sahip olmadıkları zevkleri deneyimlemeleri gerekiyor. Onları coşkuyla ağlatıyorum. Sen de yapacaksın - ama seni aşağılamayacağım. Bana gelmek isteyeceksin Seni istememin tek yolu bu. "

10: Zorlama

      Tess, Amir'e bir düşmanlıkla baktı.

      "Bunu nasıl yapacaksın? İlgilenmiyorum!"

      Tehditkar bir şekilde, “Sen olacaksın,” dedi. Ellerini tokatladı ve memurlarından biri içeri girdi. Amir, "Tutsağı getirin," diye emretti.

      Tess panikledi.

      "Ne yapacaksın?"

      Cevap alamadı. Dakikalar içinde, dört gardiyan, elleri arkasına bağlı olan Çavuş Archie Powell'ı itmek için geldi. Dirseği, ayakları ve hatta başıyla gardiyanlara vurarak direndi. Tavandaki bir kancadan sarkan bir ipin altında durdular ve onu kollarıyla arkasına bağladılar. Sonra onu yerden kaldırmak için bir makara kullandılar. Archie bir lanet verdi ve en yakın korumaya tükürdü. İki tanesi tüfeklerinin dipçikleriyle ona vurup bayılttı. Tess çavuşa doğru koştu ama General onun arkasından yürüdü ve omuzlarını tuttu. Tutuşu çelik gibiydi ve acı çekti.

      “Adamın kim, Tess?”

      Tess, Generali sert tutuşunu artırmaya teşvik etmek için kendini kurtarmaya çalıştı. Şimdi onu ona karşı tuttu ve bundan zevk alıyor gibiydi. "Güzel kadın," diye düşündü Amir, "dışı yumuşak, içi sert. Ondan çok keyif alacağım. '

      Tess çığlık attı: "O bir asker, çavuş ve ona saygı duyulmalı" Adamlar güldü.

      Çavuş