Doodswens (Door Bloed Gebonden Boek 12). Amy Blankenship

reikte naar binnen, haalde een paars gekleurde jurk en een paar zwarte sandalen tevoorschijn en hield die tegen haar borst, samen met een bijpassende set beha en slipje. Ze draaide zich weer om naar de spiegel, was klaar met het borstelen van haar haar en legde de borstel terug op de gootsteen. Haar hoofd schuin naar de zijkant kijkend naar de kleine verzameling cosmetica die Gypsy had en deed snel wat op en föhnde haar haar.

      Ze keek weer op in de spiegel om naar adem te happen toen ze hetzelfde merkteken dat op haar schouder stond er nu overheen krabbelde, samen met een zijdeachtig zwart beeld dat haar aanstaarde in plaats van haar eigen spiegelbeeld. Een echte schreeuw van angst verdween uit haar mond toen de inktzwarte duisternis door de spiegel naar haar reikte.

      Lacey strompelde achteruit en struikelde bijna over de kist in haar haast om buiten het bereik te blijven. Haar rug raakte de muur van de badkamer terwijl de te lange armen naar haar bleven reiken en de griezelig uitziende lippen bewogen in een ritme waarvan ze kon zien dat het een soort gezang was.

      Ze sprong op toen de deur van de badkamer plotseling naar binnen vloog en Ren in de deuropening stond met Gypsy vlak achter hem. Lacey keek met grote ogen van hen terug naar de spiegel en wilde weer gillen van frustratie toen ze zag dat het 3D-beeld van de demon was verdwenen en een dunne laag ijskristallen de spiegel nu bedekte.

      Ren's adem stokte in zijn borst toen hij haar transformatie van vuile straatjongen naar zachte soepele huid, schoon zijdeachtig haar en een lichaam zag dat hem deed wensen dat hij de zeep was geweest. Hij wist dat ze mooi was, maar nogmaals, hij had haar onderschat. Zijn zicht vernauwde onmiddellijk op de handdoek die gedeeltelijk open was en de kant van Lacey blootlegde die naar hem gericht was, en stopte net bij haar tepel en gladde heuvel.

      Hij dwong zichzelf snel zijn ogen af te wenden door haar blik naar de spiegel te volgen en fronste bij het zien van de ijslaag die zich daar had gevormd. De spiegel koos dat exacte moment om te breken door de koude temperatuur, het geluid weergalmde onheilspellend in de plotselinge stilte.

      Lacey's ogen werden groot bij het zien van de verdachte blik op Ren's gezicht en bedacht snel een manier om hem van de spiegel af te leiden.

      “Wat denk je in godsnaam dat je door de badkamerdeur raast terwijl ik hierbinnen ben, perverse man?” schreeuwde ze naar hem terwijl ze rechtop ging staan en probeerde haar eigenzinnige handdoek vast te maken.

      “We dachten dat je in de problemen zat,” zei Gypsy zachtjes van achter hem.

      Lacey zuchtte dramatisch. “Nou, zoals je kunt zien gaat het prima met mij. Dacht dat ik iets in de spiegel zag, dat is alles. Als je het niet erg vindt,” ze sloeg de deur weer voor Ren's gezicht dicht. “Ik zei je dat je niet zou kunnen weerhouden om te gluren,” plaagde ze hem door de deur.

      “Als jij het zegt,” Ren wierp haar een vernauwde blik toe. “Ik ben niet degene die tegen mijn eigen spiegelbeeld schreeuwde.”

      “Ren,” zei Gypsy vermanend tegen hem en klapte haar lippen dicht toen ze de harde, vastberaden blik op zijn gezicht zag.

      Lacey deed haar mond open om iets terug te schreeuwen, maar ontdekte dat ze helemaal niets had gedaan. Ze had hem persoonlijk de oorlog verklaard, maar kon nooit iets vinden dat de moeite waard was om hem te overtreffen.

      “Verdomme, hij is goed,” fluisterde ze en keek zenuwachtig weer naar de spiegel. Ze voelde zich niet langer veilig en begon zich snel aan te kleden.

      Ren grijnsde toen hij haar compliment hoorde, maar het duurde niet lang toen zijn gedachten weer naar de spiegel en de vreemde ijsformatie gingen. Hij had het water in de leidingen koud gemaakt, maar het zou de spiegel of iets anders in de badkamer niet hebben aangetast. Nee ... haar schreeuw was net zo echt geweest als de angst die hij op haar gezicht had gezien toen hij de deur voor het eerst opendeed.

      Omdat hij Ren meer tijd alleen met Lacey wilde geven om hopelijk de vonk te laten vlammen waarvan hij kon zien dat hij daar was, keek Nick naar de tijd op zijn mobiele telefoon en toen weer naar Gypsy. “Ben je klaar? Het is bijna negen uur.”

      Gypsy’s ogen klaarden op en ze glimlachte naar hem en verheugde zich op haar eerste werkdag. Ze was een beetje meer dan benieuwd hoe ze haar niet-menselijke klanten één voor één in haar winkel zou uitnodigen als ze in contact kwamen met haar barrière. Het zou ook leuk worden als iemand die ze al jaren kende, probeerde binnen te komen en zichzelf niet kon onthullen als een paranormaal persoon. Als niets anders ... vandaag zou zeer informatief zijn.

      “Nou, dit zou interessant moeten blijken te zijn. Ik ben blij dat de normale mensen zonder uitnodiging naar binnen kunnen lopen, anders zou ik de hele dag voor de deur moeten staan als een begroeter bij Wal-Mart. “Goedemorgen, wilt u alsjeblieft binnenkomen,” giechelde ze terwijl ze haar hand voor zich uit veegde met de uitnodiging die Nick liet grijnzen.

      Gypsy keek over haar schouder naar Ren, “jullie twee spelen nu aardig.” Ze liep snel de trap op voordat Ren iets kon zeggen om haar tegen te houden.

      Nick's lippen trilden, maar hij zei ook niets, aangezien Ren nu een sombere frons kreeg. Hij stak zijn handen dieper in zijn zakken en volgde Gypsy naar boven, zodat hij het Halloween-bord kon ophangen dat hij had gemaakt. De meesten zouden denken dat het slechts een Halloween-versiering was, maar er stond duidelijk: ‘Alle paranormalen moeten toestemming vragen voordat ze binnenkomen.’ Hij was van plan het op ooghoogte op de deur te plaatsen, zodat het niet zou worden gemist.

      Ren wreef over zijn kin terwijl hij bedachtzaam naar de badkamerdeur staarde. Hij had gelijk toen hij dacht dat Lacey een geurmaskerende spritzer droeg toen ze hier gisteravond binnenkwam.

      Nu ze alles had gedoucht, kon hij haar ruiken. Die behulpzame kleine kracht kwam waarschijnlijk naar hem toe van het liefdeszieke katje dat net Gypsy naar boven was gevolgd.

      Hij kon haar angst nu ruiken, in combinatie met het geluid van haar snelle ademhaling terwijl ze zich haastte om zich aan te kleden. Ze had weer tegen hem gelogen. Wat ze ook in die spiegel had gezien, had haar echt bang gemaakt en hij was zich er terdege van bewust dat haar vragen niets zou helpen. Dat was toen hij besloot dat het genoeg was.

      Ren haalde zijn mobiele telefoon tevoorschijn, draaide Storms nummer en wachtte glimlachend toen het werd opgenomen in het midden van het eerste belsignaal.

      “Ik zal zien of ik Zachary voor je te pakken krijg,” zei Storm en hing abrupt op voordat Ren er een woord tussen kon krijgen. Hij schrok niet eens toen de andere twee mannen gelijk met hem in de woonkamer van Gypsy verschenen.

      “What the hell Storm,” klaagde Zachary terwijl hij zijn losgeknoopte overhemd weer in zijn losgeknoopte broek stopte. Hij zou met de Time Walker moeten praten over het zo in en uit zijn slaapkamer stappen. Het was al erg genoeg dat Nighthawk de gewoonte had om die kleine stunt uit te voeren. “Ik zat midden in iets heel belangrijks, zoals je verdomd goed kunt zien.”

      “Dit duurt maar een minuutje,” zei Ren en glimlachte slinks wetend wat Zachary precies aan het doen was geweest. Hij kende Storm's gevoel voor humor goed genoeg om te weten dat de manier waarop de Time Walker het zag ... timing alles was.

      Hij nam zijn zonnebril af en stopte hem in zijn zak wetende dat hij Lacey even recht in de ogen zou moeten kijken terwijl hij de kracht van de fenix gebruikte.

      Hoofdstuk 4

      Lacey was klaar met aankleden en vermeed de spiegel zoveel mogelijk terwijl ze stilletjes tegen zichzelf tekeerging. Waarom stond die kerel er in godsnaam om haar te hulp te schieten… het ging prima met haar, heel erg bedankt. Natuurlijk, ze had haar momenten gehad dat ze doodsbang was, maar niets wat ze niet aankon. Haar irritatie verdween uit haar wetende dat ze, nu de demonen haar hadden gevonden, niet lang genoeg zou leven om wraak te nemen.

      Ze sloot de koffer en schoof hem in de hoek voordat ze langs de muur liep, zodat ze op weg naar de deur uit de spiegel kon blijven.

      Ren's glimlach werd ronduit boosaardig toen de deurknop begon te draaien en hij teleporteerde recht voor de badkamerdeur. Hij liet haar niet meer dan één stap zetten voordat hij snel zijn hand uitstak en haar voorhoofd vastpakte, terwijl hij tegelijkertijd met zijn andere hand de achterkant van haar hoofd