BreinBliksem. Fanie Viljoen

probeer een van die barmanne se aandag trek. Hulle skarrel kop onderstebo van die Coke-masjien, na die drankbottels, na die till. Dan eers maak hulle oogkontak met ’n volgende customer.

      Teen een van die mure van die Mystic is die plakkaat opgeplak:

      En dis waarnatoe ons gaan. Waarvoor ons die geld nodig het. Waarom ek en Kerbs by my ma se kar ingebreek het.

      Kerbs gaan die goed verkoop. Hy het contacts vir sulke goed. Hulle sal hom nie screw nie.

      “Ek het dié tipe goed al duisend keer gedoen, bru, don’t worry.”

      Maar somehow is ek geworried. Wat as dinge verkeerd loop?

      Sky Eyes kom terug met sy bier.

      “Hei, fok, waar’s ons s’n?”

      “Kry julle eie. Lyk ek soos ’n bierbrouery?” Hy val weer tussen ons neer.

      “Oukei,” sê Kerbs. “Ek sal my eie kry. Ek drink anyway nie daai stront nie. Ek drink Black Label en ek pis Castle.”

      Kerbs wil beduie en val amper van die bank af. Hy is nie net klaar gesuip nie, hy’s nog gerook ook. Ek en Sky lag toe hy probeer opstaan en sy balans verloor. Sky gee hom ’n skop onder die gat. Hy strompel kroeg se kant toe.

      “Hoe lyk dit met jou money matters, Sky?” vra ek toe Kerbs weg is.

      Sky moet vir homself sorg. Die radio en goed is vir my en Kerbs se BreinBliksem-fondse.

      “Ek sal die geld hê, daar’s nie stres nie. My outoppie sal provide.”

      Sky is ’n lucky bliksem. Ek dink sy pa-hulle prop hom so in met geld dat hy moet wegbly van die huis af. Al is hy meer presentable as ek of Kerbs, bly hy ’n social embarrassment vir sy pa-hulle. As hy klaar is met matriek hierdie jaar, staan ’n flat naby die universiteit klaar gereed vir hom. Geen worries meer vir sy mammie en pappie nie, want hy is permanent uit hulle huis en onder hulle oë uit. (Dan gaan ons party dat dit kak.)

      “Ek sal die vleis bring. En bier,” sê Sky.

      “Sal hulle ons laat ingaan met bier? Moet jy dit nie daar koop nie?”

      “Shit, I hope not. Ons vat maar saam net vir in case.”

      “En ’n bietjie lagtwak.”

      Sky kry ’n smile. “Dit gaan ’n moerse jol wees, Burns.”

      Ek sien hoe Sky se smile skielik wegval. Dis of sy gesig lam word. Shit, nee, nie hier nie. Nie nou nie. Sy oë dop om. Sy lyf begin ruk. Die bierbottel val uit sy hand en rol oor die vloer.

      “Kerbs!” skree ek bo die geraas van die mense en die musiek. “Fok, Kerbs!”

      Die mense begin om ons bondel. Kerbs breek deur hulle.

      Sky lê op die vloer. Sy lyf ruk. Ek druk hom vas. Kerbs kry sy kop beet. Maak sy mond oop. Druk sy tong af.

      “Is hy oukei? Moet ons ’n dokter kry?” vra iemand.

      “Nee, hy sal nou reg wees,” sê Kerbs.

      “Sky, hoor jy my?” vra ek.

      Hy antwoord nie.

      Die rukkings raak stiller.

      Soos waves wat hulle klaar uitgewoed het op die strand.

      Sy oë gaan stadig oop. Ek skrik toe ek die scared look in sy oë sien. En ek weet dit het weer gebeur.

      Dit was nie net ’n aanval nie. Daar was nog iets.

      Ons help vir Sky regop. Hy vryf sy gesig. Sy nek. Hy lyk nog effens deurmekaar, bietjie van balans af. Ek sit sy arm om my nek om hom op sy voete te hou. Hy vat aan die agterkant van sy broek. Dis nat. Van die bier op die vloer, hoop ek.

      Die nuuskieriges skuifel geselsend weg, kyk nog ’n keer of wat om na ons.

      “Kom’s fokkof,” sê Sky. Ons stap tussen die mense deur. Sky maak sy mond oop en toe, asof hy iets bitters proe. Dan sê hy: “Shit, Kerbs, wanneer laas het jy jou hande gewas?”

      Dis Dinsdag. Ek en Kerbs en Sky is in Mimosa Mall. Kerbs het net saamgekom om vir die girls se tiete te kyk. Bloem het mooi girls. En die mooi girls het mooier tiete. Kerbs het nogal ’n oog vir sulke dinge en is nie skaam om sy waardering uit te spreek nie.

      “Jy gaan nog in ’n asblik of ’n ding vasloop as jy so rondkyk,” sê Sky vir Kerbs.

      “Ja, of iewers oor ’n railing moer,” sê ek.

      Sky lag. Hy weet ook enige iets is moontlik met Kerbs.

      “Elke sport het sy beserings,” grinnik Kerbs net.

      Ons loop ’n ruk op die mall se grondvlak rond en vat dan die roltrap eerste vloer toe, verby Exclusive Books, reguit Musica toe.

      Ons stap in by Musica met sy industrial look. Daar is dadelik iemand by ons, ’n swart girl.

      “Can I help you with anything?”

      “Ja, ’n blow job,” haak Kerbs af. Sy loop vinnig weg, lekker die moer in.

      “Fok, Kerbs, vir wat sê jy sulke goed?” vra ek.

      Kerbs trek sy skouers op. “Wat weet sy in elk geval van Green Day?”

      Ek sien hoe hou sy ons dop. Ek het al gewoond geraak daaraan. Plekke soos hierdie het mos maar hulle spy-poppies. Come to think of it, daar is eintlik oral mense wat jou dophou – party sonder dat jy van hulle weet. Soos in ’n movie theatre. Jy dink jy sit daar in die donker en niemand sien jou nie, maar jy is verkeerd, my bru. Hulle kan jou selfs in die donker dophou. Kyk maar as jy weer daar sit. Iewers brand daar ’n rooi liggie doer teen die dak. Dis ’n kamera, en hy check hoe vreet jy jou popcorn en suip jy jou Coke. Elke, elke move wat jy maak …

      Sky kry die Green Day-CD waarvoor ons gekom het. Dis hulle nuwe een – American Idiot.

      “Gaan jy eers luister?”

      “Of course. Die goed is te blerrie duur om net te koop. Het jy gecheck, Burns? Toe die rand so swak was ’n paar jaar terug, toe skiet CD’s se pryse moer toe. En toe die rand sterker word, toe bly die pryse daar bo. Êrens is ’n fokker wat al ons geld pocket. Hulle dink die mense weet nie.”

      “Shit, Sky, jy moet die goed van die internet download, man. Much cheaper,” sê ek en blaai deur ’n klomp Pink Floyd-CD’s. (Classic stuff.)

      “Nee, hel, ek soek die originals.” Sky stap na die toonbank. “Can I listen to this?” Hy gee die CD vir die laaitie agter die toonbank. Dié trek die sellotape op die kante af. (Can you fucking believe it – die winkel keer diefstal met sellotape?)

      Sky sit die headphones op sy kop. Ek dink aan miljoene kriewelende kopluise, ander mense se vuil olie-ore en die goed wat dalk al ’n lewe van hul eie gekry het op daardie headphones. Gross!

      Kerbs kom nader geloop. “Ek wag buite,” sê hy. “Moet nou nie ’n jaar vat nie.”

      Sky druk die volumeknoppie op die toonbank tot op die max. Ek weet hoekom. Die kak rapmusiek wat hulle in die winkel speel, is so oorverdowend dat jy skaars die musiek in die headphones kan hoor.

      Sky druk die next track-knop.

      Hy luister ’n ruk. Toe haal hy die headphones af.

      “Ons moenie meer gaan nie,” sê hy.

      “Wat? Waarvan praat jy?”

      “BreinBliksem. Ons moet wegbly daar.” Hy lyk bang.

      “Hoekom?” vra ek versigtig. En toe ek dit sê, weet ek ek moes liewer my bek gehou het.

      “Ek het bloed gesien. Nou die aand in die Mystic. Jy weet, toe …”