Chokers en survivors. Nathan Trantraal

het altyd vi hulle gesôg.

      Riefka sallie dié onthou nie

      wan sy was nog baie klein.

      Maa een Christmas, sy was sieke vie,

      en haa broe en haa suste was twaalf en tien,

      toe koep haa ma vi hulle ’n Krismisboks:

      vi Faheem en Sieda

      ’n kis bier enne borrel whiskey,

      en vi Riefka, omdat syrie baby was,

      ’n borrel Esprit liqueur.

      Toerie kinnes klaa gesyp et

      lê Riefka innie jaat innie sand en swem

      en allie grootmense staan en lag

      vi hoe oulik sy lyk as sy dronk is.

      Mitchell’s Plain

      (1988–1999)

      darkie bloed

      Ek is siewe jaa oud

      en ôs bly in Westridge,

      6 Saddle Close.

      My niefie Faheem het my een kee gesê

      as jou kop pyn meanit

      daas ’n klein darkie in jou kop

      wattie dromme speel

      ek lê langs my kooi en skrie

      ek is vol bloed

      my kissing is vol bloed

      die sink innie badkame is vol bloed

      ek is kak bang vi bloed

      en ek is kak bang vi darkies

      ve-allie klein darkies wat jy nie met jou oë ka sien nie

      ek druk my naam innie as

      Elke Christmas jaag my pa ôs ammel oppe hoep.

      Hy vejaa ’n dag voo Christmas

      en as jy vi hom ’n present koep wat hy nie wil gehêrittie

      wôd hy soese kleintjie wat al sy toys yt sy cot yt gooi,

      die cot in dié case die hys

      ennie toys my ma, ek en my broes en sustes.

      Christmas is altyd ’n groot exodus,

      kyk ma waa ôs opeinde.

      Assie festivities oo is

      en my ma dink is nou safe om hys toe te gan,

      wiet jy al klaa hoe die hys gan lyk.

      As jyrie dee oepmaak lê ha mamok al oorie vloe,

      die voorhys lyk soese surrealist painting.

      Stap kobys toe – daa isse bôd vol vleis, attippel salad en bier,

      klom half gevriete braaivleis wat ronstaan,

      die sink is vol miere,

      die hele hys vol leë wynborrels wat ronstaan.

      Ek stap op byrie stairs, ieman se skoen lê op my kooi,

      sopnat gepis.

      Die hys ryk soes dronk asem en vylgatte.

      Ek wil net hêrit moet skoon wies

      maa ek willittie skoonmaakie.

      Ek stap wee af en byte toe, yt byrie agtedee.

      My pa het heeltemal vedwyn.

      Hy sal probably ees Boxing Day hie ankom

      en da gan hy vi ôs wil box.

      Tewyl ôs gesit et en ôse naels kou,

      het my pa en sy vriende gebraai en ge-party.

      Ek wens hy gan dood.

      Ek stap narie braaiblik toe.

      Ek druk my hanne innie dooie kole.

      Ek druk my naam innie as.

      Hard to Kill trilogy (DVD Boxset)

      Lt. Kevin O’Malley: That was the most unstoppable sonuvabitch I ever knew.

      Capt. Dan Hulland: Yeah, well he just got stopped tonight.

      – Steve McKay, Hard to kill

      I

      Die dag toe Dolfie doodgan

      toe bring sy niefie Omar die tyding.

      Sy exact woore was:

      “Ek wiet nou nie of julle gan dink

      is goeie nuus of slegte nuusie,

      maa Dolfie is dood.”

      Dolfie was innie police reserves,

      ’n part-time poliesman wattie ees betaal wassie.

      Hyt dai shit baie ernstig gevat though

      en hyt gegloe hy liewe inne eighties action film.

      Dolfie het single-handedly hele gangs angevat

      sône ienage backup, somtyds even sône ’n gun.

      Dais wat hy gesê et anyway.

      Ek onthou meestal vi Dolfie

      assie bra wat altyd full speed

      in sy blou karrentjie af in ôse straat gery et virrie gil.

      Ek was altyd convinced hy gan eendag

      een vannie klein kinnes omstamp.

      Dolfie het inne Hollywood-fantasy geliewe

      waa hyrie actor, director en cameraman was.

      Die ding is, though,

      jy kan jou dai tyd nog kak kwai gehou et

      innie Westridge

      wannit wasse klom pussies wat ha gebly et.

      Maa hoekom try jy dai shit in Tafelsig?

      Isse fact dat Tafelsig nie ’n fok omgie nie.

      Soes ekkie storie vestaan, was Dolfie off-duty.

      Hy en sy bra gan koep ’n paa biere

      by ’n jaat in Tafelsig.

      Tewyl sy bra die biere koep,

      observe Dolfie suspicious activity:

      youths wat oppe hoek staan.

      Dolfie die hero-cop stap na hulle toe

      en vra: “Jis, julle naies, wat staan julle soe ron?

      Wat stiek julle weg, ha?”

      Die arme kinnes het sieke soe groot geskrik

      lat hulle ammel hulle guns geruk et

      en vi Dolfie begin skiet et.

      II

      Jenny, die vrou byrie hyswinkel, vetel vi ôs

      met trane in haa oë enne smile op haa gesig

      wat Dolfie se laaste woore an haa was:

      “Jy Jenny, gie my ’n fokken pakkie Rothmans

      en maak gou.”

      Sy sê sy sal altyd onthou

      hoe hy die gel oppie counter gegooi et.

      Sy gan vi Dolfie baie mis.

      In Dolfie se eer hettie hele neighbourhood gel ingesamel

      omme Dolfie-dag te organise –

      die hele neighbourhood,

      behalwe ôs ennie mense