In de gaten. Блейк Пирс

vaak had ze dat stomme nummer vanavond al gehoord? Het leek tegenwoordig uit elke studentenkamer te schallen.

      Riley schreeuwde over de muziek heen naar haar kamergenoot...

      ‘Trudy, laat dit moment alsjeblíeft stoppen! Of in ieder geval dit nummer. Of schiet me gewoon neer, ook goed.’

      Trudy lachte. Zij en hun vriendin Rhea zaten aan de andere kant van de kamer op Trudy’s bed. Ze waren net klaar met elkaars nagels te doen en wapperden nu met hun handen in de lucht om ze te laten drogen.

      Trudy schreeuwde over de muziek heen terug: ‘Natuurlijk, dat doe ik, Not!’

      ‘We zijn je aan het martelen,’ voegde Rhea eraan toe. ‘Geen rust tot je met ons mee uitgaat.’

      Riley zei: ‘Het is donderdagavond.’

      ‘Dus?’ zei Trudy.

      ‘Dus, ik heb morgenvroeg les.’

      Rhea zei: ‘Sinds wanneer heb jij slaap nodig?’

      ‘Rhea heeft gelijk,’ voegde Trudy eraan toe. ‘Ik heb in mijn leven nog nooit zo’n nachtuil gekend.’

      Trudy was Rileys beste vriendin, een blondine met een enorme, gekke grijns die vrijwel iedereen die ze ontmoette betoverde, vooral jongens. Rhea was een brunette, mooier dan Trudy en van nature wat terughoudender, hoewel ze haar best deed om gelijke tred met Trudy’s gezelschap te houden.

      Riley slaakte een kreun van wanhoop. Ze stond op van haar bed en liep naar Trudy’s cd-speler, zette de muziek zachter, klom weer op haar bed en pakte het psychologieboek weer op.

      En natuurlijk stond Trudy meteen op en zette de muziek weer aan, niet zo hard als eerst, maar nog steeds te hard voor Riley om zich op lezen te kunnen concentreren.

      Riley sloeg haar boek dicht.

      ‘Je dwingt me om geweld te gebruiken,’ zei ze.

      Rhea lachte en zei: ‘Nou, het zou tenminste een verandering zijn. Als je daar zo in elkaar gedoken blijft zitten, dan zul je straks in die positie blijven hangen.’

      Trudy voegde eraan toe: ‘En zeg nou niet dat je moet studeren. Ik zit ook bij die psychologieles, weet je nog? Ik weet dat je in dat stomme boek ver vooruit leest, misschien zelfs wel weken vooruit. ‘

      Rhea slaakte een spottende zucht van afgrijzen. ‘Vooruit lezen? Is dat niet verboden? Dat zou het namelijk wel moeten zijn.’

      Trudy stootte Rhea aan en zei: ‘Riley maakt graag indruk op professor Hayman. Ze heeft een oogje op hem.’

      Riley snauwde: ‘Ik heb helemáál geen oogje op hem!’

      Trudy zei: ‘Sorry, mijn fout. Waarom zóú je een oogje op hem hebben?’

      Riley kon het niet helpen om te denken...

      Gewoon, omdat hij jong en knap en slim is?

      Gewoon, omdat elk ander meisje in de klas een oogje op hem heeft?

      ... maar ze hield haar gedachten voor zichzelf.

      Rhea stak haar hand uit en bestudeerde haar nagels.

      Ze zei tegen Riley: ‘Hoe lang is het geleden dat je een beetje actie hebt gehad? Op seksgebied, bedoel ik.’

      Trudy schudde haar hoofd naar Rhea.

      ‘Niet vragen,’ zei ze. ‘Riley heeft een gelofte van kuisheid afgelegd.’

      Riley rolde met haar ogen en zei tegen zichzelf...

      Ga ik zelfs niet met een arrogant antwoord op in.

      Toen zei Trudy tegen Rhea: ‘Riley is niet eens aan de pil.’

      Riley was geschokt door Trudy’s indiscretie.

      ‘Trudy!’ zei ze.

      Trudy haalde haar schouders op en zei: ‘Je hebt me toch niet tot geheimhouding of zoiets gezworen?’

      Rhea mond was opengevallen. Haar afgrijzen leek deze keer echt.

      ‘Riley. Zeg dat het niet waar is. Zeg me alsjeblieft dat ze liegt.’

      Riley gromde zacht en zei niets.

      Ze moesten eens weten, dacht ze.

      Ze hield er niet van om over haar rebelse tienerjaren na te denken, laat staan om erover te praten. Ze had het geluk dat ze niet zwanger was geraakt of een vreselijke ziekte had gekregen. Op de universiteit had ze veel dingen op een laag pitje gezet - inclusief seks, hoewel ze altijd een pakje condooms in haar tas had voor het geval dat.

      Trudy draaide nadrukkelijk de muziek weer omhoog.

      Riley slaakte een zucht en zei, ‘Oké, ik geef het op. Waar wil je heen?’

      ‘De Centaur’s Den,’ zei Rhea. ‘We hebben serieus wat drank nodig.’

      ‘Waar is er verder nog?’ voegde Trudy eraan toe.

      Riley zwaaide haar benen van haar bed en stond op.

      ‘Kan ik zo mee?’ vroeg ze.

      ‘Maak je een grapje?’ zei Trudy.

      Rhea zei: ‘De Den is armoedig, maar niet zó armoedig.’

      Trudy liep naar de kast en rommelde door Riley’s kleren.

      Ze zei: ‘Ben ik je moeder of zo? Dit is wat je aan moet doen.’

      Trudy pakte een kort topje met spaghettibandjes en een mooie jeans en gaf ze aan Riley. Toen gingen zij en Rhea de gang op om een paar van de meisjes op hun etage te vragen om met hen mee te gaan.

      Riley kleedde zich om en stond toen in de lange spiegel op de kastdeur naar zichzelf te kijken. Ze moest toegeven dat Trudy een goede outfit voor haar had uitgekozen. De korte top flatteerde haar slanke, atletische lichaam. Met haar lange donkere haar en lichtbruine ogen kon ze voor een partygirl van de universiteit doorgaan.

      Toch voelde het op een vreemde manier als een kostuum, helemaal niet als Riley.

      Maar haar vriendinnen hadden gelijk, ze bracht te veel tijd door met studeren.

      En er was zeker zoiets als overdrijven.

      Alleen maar werken en geen plezier …

      Ze trok een spijkerjasje aan en fluisterde tegen zichzelf in de spiegel...

      ‘Kom op, Riley. Ga naar buiten en leef een beetje.’

      *

      Toen zij en haar vriendinnen de deur van de Centaur’s Den opende, werd Riley bijna overweldigd door de vertrouwde, maar verstikkende geur van sigarettenrook en het even verstikkende geluid van heavy Metal muziek.

      Ze aarzelde. Misschien was dit uitstapje toch een vergissing. Waren de schurende akkoorden van Metallica een muzikale verbetering ten opzichte van de verdovende monotonie van Gloria Estefan?

      Maar Rhea en Trudy stonden achter haar en ze duwden haar naar binnen. Drie andere meisjes van de campus volgden hen en liepen meteen naar de bar.

      Riley tuurde door de rokerige lucht en zag enkele bekende gezichten. Ze was verrast om er op een doordeweekse dag zoveel te zien.

      Het grootste deel van de ruimte was een dansvloer waar bewegende lichtstralen en fonkelingen over jongeren flitsten die gelukzalig op het refrein van ‘Whiskey in the Jar’ stonden te kronkelen.

      Trudy greep zowel Riley als Rhea bij de hand.

      ‘Kom op, laten we dansen, met z’n drieën!’

      Het was een vertrouwde tactiek. De meisjes dansten samen totdat ze de aandacht van wat jongens kregen. Het zou niet lang duren voordat ze allemaal met een jongen zouden dansen in plaats van met elkaar en drinken als een gek.

      Maar Riley had daar geen zin in of in de herrie.

      Glimlachend schudde ze haar hoofd en trok haar hand van Trudy weg.

      Trudy