Асылташ = Драгоценный камень. Юнысова Асия

уңган ир.

      Чаң

      Новгороды, Ярославы,

      Ростов, Тула һәм Рязань…

      Шул чылбырда урын даулый,

      Яхшатланамы Казан?

      Алтын Боҗра калалары…

      Чиркәүләр – алтын суган!

      Динен саткан морзалардай,

      Кенәз булмакчы Казан.

      Биләр, Болгар, Җүкәтавы –

      Мәрҗән-мәрҗән хәситә.

      Кадерсезнең кадерсезе,

      Исәпләсәң, хәл китә.

      Зөядәге таш утрауның

      Мыскыллы көлгән чагы.

      Раифада – летургия!

      Мәскәүгә китә чаңы.

      Афәт

      – Исемең ят, ни урысча түгел,

      Ни хохолча түгел, – дидем мин

      Поезддагы яңа танышыма,

      Бу ханымның белгәч исемен.

      – Үзем дә мин шушы ят туфракка

      Төшеп калган Кырым йөземе.

      Әникәем, исән калсын диеп,

      Ят кулларга биргән үземне.

      Исемемне минем сораганнар,

      Бер генә сүз әйтә белгәнмен.

      Колагыма сеңеп калган ул сүз:

      «Афәт, афәт, афәт!» дигәнмен.

      Хәзер белдем: афәт – бәла икән,

      Шул исемне йөрттем мин – бала.

      Әткәм-әнкәм телен мин җуйганмын,

      Хәтер исән әле! Йә Алла!

      Күзәнәктә калган хәтер исән –

      Рәнҗетелгән халык канында.

      Рәнҗеткәннең генә хәтер кыска –

      Яңа кысу бара Кырымда.

      – Кырымтатар дигән ул явызлар

      Гел бозалар, имеш, канунны.

      Бабалары дәүләт тоткан җирдә

      Уйлый болар яшәп калуны! –

      Тарих белмәгәннең сабагы юк –

      Типкәлиләр ханнар оныгын.

      Япан кырда заман салган өйләр!

      Булдыксызның килә кытыгы:

      – Эшләр болай барса, Кырым тагын

      Төшмәгәе татар кулына!

      «Архипелаг» диеп елауларның

      Әҗере юк Кырым улына.

      Әрем кисә һаман афәт җиле,

      Җелекләргә төшә бинахак.

      Бериянең күләгәсе тагын

      Кырым егетләрен кыйнаган.

      Балтачы

      Татар турысында сүзләр төрле,

      Яхшысыннан күбрәк яманы.

      Минем бабам балта белән йөрде

      Салыр өчен өйләр – яңаны.

      Балта тотып барды урысына,

      Мукшысына барды, арларга.

      Бура бурап, өйләр салган оста –

      Ашлы табын булды татарга.

      Җәяү генә чыгып китәр иде,

      Иңбашына элеп балтасын.

      Киндер капчыгында – эш коралы,

      Кирәкми дә аңа башкасы.

      Ил буенча киткән татарларның

      Берсе иде бабам – балтачы.

      БМО илчесе дә түгел иде,

      Тик нияте аның ап-ачык.

      Бабам салган өйләр урам-урам,

      Авыл-авыл торып калгандыр.

      Татар салган өйдә гомер итеп,

      Аны хурлау үзе ямандыр.

      Балта астыннан очты йомычка,

      Туракланган яман гайбәттәй.

      Урыс, чуваш, мукшы, ар илен

      Төзеп бирде Кара Түбәтәй.

      Нигез сакчысы

      Универмаг тора анда хәзер.

      Биек