Dəli Detektiv. Funny detektiv. СтаВл Зосимов Премудрословски

belə düşünürəm, – Klaviaturanı bağladı və üz ifadələrini dəyişdi və vicdanını itirəndən sonra güzgüyə baxan on üç yaşlı qız kimi görünməyə başladı. Dərisi çəkildi və gerçəkliyi yalnız dişsiz bir ağız aşkar olundu, burada yalnız bir kömür kimi qara yapışan, diş və kariyes tərəfindən bitməmiş kötüklər qaldı. – Bütün kişilərdən yalnız İzya onu ziyarət etdi… və siz? – nənə boğuldu. – ancaq sen onun atasisan! Mən belə düşünürəm.

      – Tualetdə düşünəcəksən, amma gəl, Paşa. – İdot gəldi, – Bir adamı boya nəyə sürdürürsən? Televiziya almaq istəyirsiniz? Hiss! Qardaş bacısına təcavüz etdi və humanoid doğuldu? Bəli, kiminsə buna əhəmiyyət verməməsindən tezliklə öləcəksiniz.

      – Yoxsa sən onun atasınsan? – nənə Klavka ilə həsədlə.

      – Kim, rayon məmuru, ya nə? Sən sürürsən, yaşlı qadın. – və İdot tapılan peyin parçasını içinə atdı.

      – Qazları qovan sənsən. Bu, mənim fikrimcə, çarpayı anasının deyil, Saranın embrionundan gedir. – nənə izah etdi.

      – Əvvəlcə bir embrion deyil, bir embrion. Ağılsız bir məxluq doğurursan. Bir insanın bir embrionu var. Məktəbdə oxumaq lazımdı … – Toad bəyan etdi və İdota tərəf baxdı.

      – Və ikincisi? – nənə xatırladı.

      – Və ikincisi.. – və Qoca gözlərini Klopa çevirdi, amma bu heç yerdə deyildi. -Və Bedbug haradadır? Klaviaturadan soruşdu.

      – Sadəcə burada idim. – nənə silkələdi.

      – Bəli, qovdu. Sənin haqqında danışanda kim məmnun olur. Nə var: ikincisi? İdot soruşdu.

      – Belədir. Ohhh?! – Bir şey Toadı təəccübləndirdi. – Divarda bir deşik tapdım.

      – harada? – İdot soruşdu və anbarın içinə dərin Toadın yanına getdi.

      Divarda bir soba quyusuna bənzəyən bir çuxur var idi. Hamısı tük və güllə içərisindədir.

      – Bəli, bu köhnə sobadır… Yoxsa xəzinə özündə basdırılıb? – yaşlı qadın sevindi və yaşının orijinal görünüşünü zənn etdi. Toad əlini çuxura qoydu.

      – Və ya siçovullardan bir tələ. Hehe. – İdot bağladı.

      – Ölümdən qorxmuram. – və Toad əlini dirsək dərinliyinə qoydu.

      Birdən bir şey çalmağa başladı.

      – Ahhhh!!! qoca qışqırdı və əlini çəkməyə çalışdı.

      – Nə,.. tələ? – nənə içəri qalxdı. Toad qabarıq gözlər. Əl vurulub. Toadın alnından tər axdı və qəzəbli gözləri son iki dəqiqədə boğulan adam kimi idi.

      Bir an sonra əl yenidən titrədi ki, Toadın yanaqları titrədi və birdən əlini çəkdi. Fırçada ölü gülümsəyən bir pişikin quru mumiyası sıxıldı.

      – Vay, mənim üzv ol! – Toadı təəccübləndirdi və cəsədin üzünü Klaudiyanın solğun üzünə zilləyib uzatdı.

      – Vay almaq! – nənə büküldü və arxa tərəfə tullanaraq, yüz əlli ölçülü bir dırnaq üzərində düz əlinin arxasına oturdu və əvvəllər özünü atdığı lövhədən yapışdı. Bir guatrda, tam nəfəs alın…

      – Ha, mən nə dedim?! o eşşək səni saya salacaq. – ittiham İdot.

      Dostu İdotovun sözlərinə görə, nənə köhnə boğazına girdi.

      – Fermaya, nənələri tutmaq üçün getdi. – yaşlı qadın qəzəbləndi və sol yaralı götünü qaldıraraq dirsək taxtasını bədənə yırtdı. Dırnaq paslı və mişar kimi büzməli bir səthə sahib idi. Sondan qan damladı. Klaviatura onu hər tərəfdən araşdırdı və ağrı hiss edərək şiddətlə qışqırdı.

      – Nə gülürsən, paxıl? – dedi və İdotdakı qanlı bir dırnaq ilə lövhəni atdı. Doddu və qaçmağa başladı. Cığırda başlayan kərpic təqib olundu. Daşlardan biri uşağın başının arxasına bir açı vurdu. Düşdü və büküldü.

      – Maşın sürürsən? – Toad qorxdu.

      – Heç nə ölməyəcək. – nənə Klavka sakitləşdi və yaranı tüpürcəklə yağladı. İdot daha sonra ayağa qalxdı və yanında əlini sıxdı.

      – səni döyəcləyəcəm. – İdot səsini yerə dikdi.

      – Oh? İzləyin! Qarnında bir dəstə bağlama var. – Çubuq bu bağlamanı pişiyin qarnından çıxardı və hamıya göstərdi.

      – Dönün, kədərli İdot soruşdu.

      – Bəlkə bruliki var? – təklif etdi, ağrını unutmuş nənə, klaviatura idi. – Və sən, Qoldfinç, işə get. o, İdotu qabartdı. – soyadınız Muxin və Parisin üzərindəki milçək kimi bir xəzinədən bir dolyah üzərində uçursunuz.

      – Nə danışırsan? Yoxsa cəhənnəmə gedəcəksən, A? – İdot gəzdi. -Nə bir yoknu bir boobs!

      – Uh, yaxşı! – Toad qıdıqladı – Buzu ikisini də dur. Bir pentin götürülməsini istəyirsən? Üç nəfərə bölün.

      – In! Bu da sənə hörmət. Üzr istəyirəm. Səni səhv başa düşdüm … – pullu İdot sevindi.

      – Bağışlama istəməyin, mən qırmızı qız deyiləm. Başqasını səhv başa düşdün. Yarım mənə, yarısı bizə.

      – Niyə bunun üçündür? – nənə qəzəbləndi.

      – Bundan! – Toad qışqırdı. «Hamısını tək başına götürə bilərdim.»

      – Bəs axşam hamını buradakı müayinə etsələr necə olur, amma bir çıxış yolu olmadan da burada yaşayırsan?

      – Bəli, köhnə insanları dişləmək yaxşıdır. Açın, yoxsa orada lənətə gəlmiş bir şey yoxdur. – İdota girdi. – və oyun şam dəyər deyil.

      Tuva xəzinənin ortaqlarına baxdı və çürük ipi çətinlik çəkmədən yırtdı və yavaş-yavaş dəsti açmağa başladı. Mühafizə şahidləri.

      – Hey, şüşələr. Gil…

      – Tərəzi…

      – Hər biri yüz mililitr…

      – Altı ədəd…

      – Və nə yazılıb?

      – Oh, möhürləniblər?!

      – Mantar. Vintage, yəqin ki…

      – Və nə yazılıb, bax görüm? -İdot bir iskala çəkməyə çalışdı.

      – Bir trooo deyil, vəhşi! – uşağın nənəsi əlinə yumruq vurdu.

      – Ah, qısqanc … – İdot partladı və nənə Açarı silkələdi.

      – Yaxşı, deyirəm! – Toad dedi və yüz millimetr ölçü götürdü. Sinəmdəki etiketi təmizlədim və yenidən yaxından baxdım … – Bir şey rus dilində deyil…

      – Mənə syudy ver. – İdot əlini uzadıb bir balaca ölçü götürdü. – Baxın, nömrələr: min.. səkkiz yüz.. doxsan yeddinci.. ya da yeddinci… aydın