Dəli Detektiv. Funny detektiv. СтаВл Зосимов Премудрословски

isə bütün xərclərimizi ödəyəcəkdir. Bütün dərmanları təsvir etmək və məhv etmək…

      – Və sonra bu ləqəbi məhv edəcəyik.

      – Bu qanunidir? Apçi

      – Nə?

      – Yaxşı, qaban haqqında, apchi.

      – Sən inciyirsən, bütün bunlar İdot və Toadın tutulması üçün rəsmi köpək Polkana bir bonus olaraq hesabata daxil ediləcək.

      – Bəs mən, apçi, bunları kim tutdu?

      – Sən, amma yenə də mənə borclusan, xatırlayırsan?

      – Bəli, apchi, xatırlandı.. Polkan olsun.

      – .. Və hesabatı İnternet üzərindən Marshall’a göndərəcəyik.

      – Heç marşal görmüsünüz, apçi. – Arutun qaşıq yavaşladı.

      – Xeyr. Baxmayaraq ki, mən bir dəfə onun köməkçisi işləmişəm.

      – Bəs sənədləri kim imzaladı? – Arutun siyənək üçün çatdı və qol borschun yağlı qatına toxundu. Qapısında bir kassada olduğu kimi bir pəncərə var: gizli sənədlər və əllər var, sizə bir sirr deyim, bir dəfəyə qədər tüpürdüm.

      – Və bilmirdi? apçi.

      – tanımırdısa, mən burda olmazdım.

      – Anlamıram, orada kərə yağı içində pendir kimi yaşadın, niyə tüpürməli idin?

      – Bu ölkədə tüpürmək təhqirdir və vətənimdə öpüş kimi salamlama və sevgi əlamətidir. Axı, öpəndə, ortağının kökəlməyinə əminsən. Bu da uzaqdakı öpüş… Üzünü heç kim görmədi. Yaxşı, yaxşı, yeyin və gedin dime baxın.

      – Və sən? apçi.

      – Və düşünməyə davam edirəm. Nə isə!.. – Klop yellədi. Zhinka altındayam.

      – Yataq otağında?

      – Tualetdə qoç, əlbəttə. Onları qarajda bağlamaq daha yaxşıdır. Oradan yenə səhərə qədər çıxmayacaqlar.

      – Və avtomobil? apçi.

      – Hansı maşın?

      – Yaxşı, qarajdan, apchi, sonra bir maşın var?

      – Bir dəfə, daha doğrusu, motosiklet var idi. İzya qırıldı, indi yalnız yıxılmış metal parçası, ətrafında uzanırdı…

      – Yaxşı, getdim, Boss?! apçi.

      Səhər köhnə Toad gəldi və təlimat aldıqdan sonra anbarı təmizləməyə getdi. Anbarda uzun müddətdir ki, ustanın əli tətbiq edilmir və oradakı hər şey çılğınlıqla örtülmüşdür. Ottila, həmişəki kimi, dırnaqları hizalamaq üçün oturdu. Qeyd etmək istəyirəm ki, bütün dedektivlərin düşünməyə vadar etdiyi bir hobbisi var: Holmesin skripkası var, Poirot mükəmməl boz hüceyrələrinə etibar edir, Agent Kayın pastası var, Klop isə dırnaqları düzəldir. Və bitdikdə, onları yenidən düzəltmək və eyni zamanda düşüncənin bir hissini hiss etmək üçün onları içəri soxur və geri çəkərdi.

      Bale, bala, bala, bala. Və saatdan saatlarla, gündən-günə, ildən-ilə və ildən-ilə… Birdən Çaddanın murdar bir üzü anbardan çıxdı və polisə gülümsədi.

      – Nə istəyirsən, stinker? Ottila soruşdu.

      – Siqaret çəkə bilərəm, patron? yaşlı adam qeyri-müəyyən şəkildə soruşdu.

      – Nə stəkan?

      – Düzgün söz deyil. Siz, zam, bir dinozavrın çürük bir cəsədini döndərdiniz?

      – Xeyr, mən sadəcə fırladım və balaca göyərçini buraxın, özü də oksigen olmur.

      – Tamam siqaret.

      Qoca çıxıb siqaret çıxartdı.

      – Gözləyin!

      – Nə, patron?

      – Sadəcə götünü anbarda qoy.

      – Hehe, zarafat başa düşdü. – Anbarı sıxdı və siqaret yandırmaq istədi…

      – … Cant, yoxsa nə? – Hata bug.

      – Xeyr, patron, sadəcə Belomor.

      – Gəl bura.

      Qoca siqaret çəkdi. Ottila götürüb yandırdı. Siqaret təmiz, əlavələrsiz.

      – Yandır, tüstü. – Ottili siqaret qabına verdi.

      – Və sən uzun müddət bizə baxdın?

      – Mən altı ildir buradayam və əbədi düşünürəm. Barışdım. Karyerasına tüpürdü. Zərər və bok daşıyan bu gözəl dünya üçün satılır… Onu lənətləyin. Bir sözlə, onsuz da nədən bezmişəm?

      – Xeyr, mən sonuncu dəfə xidmət etdiyimə qədər burada yaşadığım vaxt rayon polisləri əlcək kimi dəyişdilər.

      – Və niyə?

      – Səbəbləri fərqli idi: çox içirdilər, sonra ölçülə çaldılar.

      – Hə, bu məni təhdid etmir. Mən sərxoş olmayan və satıcı kimi rəhbərlərimin siyahısındayam. Mənə bir şey deyin, payızdan əvvəl bir anbar tikə bilərəmmi?

      Yaşlı adam yarısı kərpicdən tikilmiş binaya baxdı. Divarlarda çökmüş boşluqlar düzəldildi: ya çürük kontrplak, sonra dam örtüyü, sonra çuvallar.

      – edə bilərsiniz. Yalnız bütün bunları dəyişdirmək lazımdır. Bəli, divarlarınız köhnəlmişdir.

      – Və neçə yaşın var?

      – Ohhhh! Rəis, bəli, yadımda qalan qədər bu bina dayanmışdı. Burda bir tacirin həyəti olurdu. İnqilabda deyirlər ki, qırmızı lələklərdən qaçdılar və orada bütün ailəni qurtardılar.

      – harada?

      – Nə, harada?

      – Yaxşı, bitdi.

      – Ah, burda anbarda. Və sonra bir anbar, müharibədən sonra isə möhkəm qala oldu.

      – Əyləncəli. Bunu edə bilərsiniz? Əlbətdə, sonuna qədər sökməyin. Dəyirmanlar hələ də güclüdür, onlar da daşdır. Yalnız onları bitir.

      – Gözəl bir saat işləməyəcək. Üstəlik, bir deyil, ən azı iki köməkçiyə ehtiyacınız var. Əlbətdə bir avans, sonra bir təşviq olacaq.

      – Yaxşı, əvvəlcədən gözəl bir saat olacaq, amma görəcəyik. Ancaq buna dəyərsə ödəyəcəyəm. Bəyəndim – bir chervonets verərəm, amma yox – hakim bir chervonets verəcəkdir. Beləliklə, razılaşdıq. Şagirddə sizə İdotu söyləyəcəyəm. Bunu bilirsinizmi?

      – Əlbəttə. Bu, Qızıxstondan gələn bir əxlaqdır. – qoca turşu dondurdu.

      – Və nə?

      – Bəli, o narkotik asılısıdır, həvəskar olacağam. – qoca Adəmin alma barmaqları ilə vurdu.

      – Və sən?

      – Məni? Lənətə gəlin, bu mənasızlığın əsas axmaqlığıdır.

      – Bəs, həqiqətən ünsiyyət qururlar? ona yaxşıdır.

      – Ay, ona əlavə gəlir təklif