Detective Crazy. Detektîfê kêfxweş. СтаВл Зосимов Премудрословски

wî qîrîn, – erê, min bihîst ku ew li ser sifrê hatî pêşwazîkirin herî nêzîk, û yên ku – ew li dikana kevnare mir.

      – Kî, ew? – Ottila sekinî.

      – Welê, ji xala pêşwaziyê ew radestî firotgehek kevnar.

      – And di kîjan de?

      – And di ya navîn de, li pişt Katedrala Kazan.

      – Ka em herin. Then paşê, ji nişkê ve ew firotin?

      Ew hîn jî ji Mosê derketin. Bana li ser Pêşkêşiya Nevsky. Dvizhuha. Otîla çû ba xaltîka ku li ser rê hatibû sekinandin û pirsî:

      – And li ku lê tê. Katedrala Kazan?

      – Na?

      – Ew e: devere.

      – Ma tu ne rûsî? mêvan an mêvan kar?

      – Na. Ez pêşek im.

      – Ez dibînim. Li ser Nevsky re, li ber Qada Palace û li milê çepê, hûn ê Katedrala bibînin.

      – Spas. Tenduristî ji we û zarokên xwe re … -Bi Bedbug re spas kir û bi Incephalopath re çû ser rêwîtiyê.

      Doz bi serfirazî qediya. Monarş li cihê xwe hate vegerandin û di bin alarm û vîdyoyê de hat xistin.

      Bedbug û Incephalopath ji spasiya Marshall ve wekî xelatek û amadebûna ku hêviya karsaziyek nû digirin wergirtin.

      Bedbug li nivîsgeha xwe rûnişt û, bi Incefalapat re, bi jina xwe û zarokên xwe re diaxivî, li ser serpêhatî dipeyivî, hûrguliyên hûrguliyên ku di dema lêpirsînê de qewimandin nedît. Bê guman, tiştên xemgîn ji holê rabûn û li şûna wan kirinên qehreman ên qehreman hatin… Bi kurtî, ew bi bangek kenî…

      CASE №2

      OBJECTT XWE

      APULAZ 1

      Pênc salan ji jiyana cotkar a kolektîf derbas bû, û Ottila dest bi vexwarina Intsefalapatom kir, ya rasttir, wî bi niyeta Solop vexwar da ku destê jina xwe bavêje. Bug Bug di hişê de, ew tam e. Erê, û Marshall gazî nekir.

      – Ay, ez ê gazî xwe bikim. – handuçek li milê wî yê çepê xist, û hespek li ser milê wî, ku nehên asê kirin, bi milê wî yê rastê ji bo vezîvandinê. Ew ji çenga «zengîn» re şiyar bû û şaş ma … – Lê heke ew wî ji min re bişîne? – Ottila hewşa hewşa mala xwe lêkolîn kir, li ku derê li pêşiya wî: dergehek li pêşiya wî, şûnda li milê rastê bi kûçikê cerdevaniya hewşê ya ku dişibihe guhê xwe li xwediyê xwediyê wî ji holika ku li tenişta teniştê ye.

      – Polkan! Ottila gazî kir. Kûçikê çavên xwe girt. -Kelê, – kûçikê guhê xwe hejand, – Jyat, jyat! – Kûçikê çavên xwe bi pozê xwe girt, -Kel Manda, Katyam James! – Kûçik li kozikê siwar bû. – Here, pîs! – Bi Rûsî, Klop aciz bû. Ew aciz bû, lê ji xeyîdî nebû. Berî her tiştî, jin neheq in, û zilam aciz in, ew û bavê wî difikirin. Lê wî aciz bû û ji keviya ji nivîna kulîlkên kulîlk avêt.

      – Polkan. – şemî kir, ya duyemîn girt, û yekem rahişt – Palkan!! – bum, bum, -Polkan!!! – boş, bome, bome, – Berzikê derkeve!!!! – bum, gom, boz, boz, boz û hwd., heya ku kevirên di sînorê kulîlkan de xilas nebûne.

      – Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – Kûçik di nav êş û çokan de ket. Tewra cîran jî çêlikên guh bihîstin. Otila bi kêfxweşî rûnişt û oksîjena xwe ji roviyên xwe derxist. Zûtir, nîgarî wî li pişta gardanê dît, û li milê çepê – deriyê beşa niştecîhî ya hewşê.

      – Otila, ew hatin ba te! – ji tirsa Isolde qîriya. Bûkaç zivirî. Jina li ber derî li pêş çav sekinî. Ji binê xalîçeyê, rûreşek rûyê zizî ji nişkê ve xuya bû. Ew berê hejdeh bû. She wê bi çavên Qefqasan şirîn xweş bû.

      – Tu li wir çi dikî? – pirsî bavo karî – bavo jineolojî.

      – Baş e, ji binî xalîçeyê derkeve! – Wê destê xwe danî ser serê xwe û serê xwe di hundurê xwe de hejand. Baska wenda bûye.

      – Wan li vir bang bikin. Otîla bersiv da û, destê xwe avêt nav milê xwe yê çepê, dest pê kir ku ew bi qamçikê re rasterast bike.

      Ji dûr ve di hewşê de hebkî hişk û zirav hebû. Ji nişkê ve, Incephalopath xuya bû, ku sûcdar bi stûyê stûyê xwe ve kişand. Wî ew avêt ser zozanê û avêt avêt nav navenda hewşa malê. Sûcdar mîna gulek di navendê de ket.

      – Kî ye? – pirsî, ji ber tavê Otila hate kuştin.

      – Li vir, li vir, kartol. Oooh! Girtin, apchi, di çalakiyê de. Oooh. Oooh.

      – Wî çi kir? – bi dilxwazî vezgeh pirsî.

      – Ew, wî, apchi, di kerpîçka hepis de, apchi, fêhm bike.

      – terawa ter? – Theivîkan çavên xwe li mêran re kir û mekanîkî bi lêdanê tiliya xwe kir. – Ah, erê!

      – Ew derew dike. – otdotê binçavkirî bi navê Kolomiyytso, kurê Pankrat, Ataman yê Qosexên Herêmî û Parastina Jînek Gundî.

      – Tu, Idot, tu buzu nekî, zevî hate zeft kirin. Tobe kir, bi tenê xist. Klop bariyabû.

      – Erê, ez qeş nakim! – Idot sob kir. – «Kick ji bavê min re bibe.» – difikirî di serê wî de fikirî.

      – Baş e, ma, em ê çawa bav gazî bikin? Apchi, – Intsephalopathê bêhnteng pirsî.

      – We ew ji deverek cîran derxist? Bedbug pirsî û destê xwe bi çakêtê re kir, nîsk bilind kir.

      «Na, apchi,» xeniqî Arutun Karapetovich serê xwe hejand. – ew li vir e, di nav lepên hov de.

      – Baş e, ma gelo em ê çi bikin? Ah, Idot?? – Theuçek diranên xwe li hev xist û dîsa bi eynî tilikê re bi hespê re ajot. -… Rabe!!! Dema ku ez bi te re dipeyivim. Ma ji xwe re kremek ava nakin, enstîtuyek e, çi dibe, hûn diçin ser planên xwe?

      – Na. – Idot sekinî, lê dîsa jî tirsiya.

      – We li wir çi kir? Otîla bi sarkastî pirsî, wekî eybên Chineseînî xwedî li eybên çavê xwe vekişand û wan teng kir. – Jerking off? – Kulîlkek bişkengek kişand. – Bersiv! – bi teybetî dîsa Otila qêriya.

      – Ez, ez difikirim …, shit. – Idot pejirand û li Arutun mêze kir, li benda fermana darvekirinê ye. This ev yek, «wî nîsk kir,» Ez ji ber qulikê stûyê min im, lewra ez pantikên xwe venaşêrim, min wext tune ku gomê xwe paqij bikim, li vir şirika devê min di pantikên min de ye û ketiye ser baxçeyan. Naha ew dişewitîne.

      Otîla şûr kir.

      – Te çi anî wî? Ew hê jî ji kîlometreyek ji wî re şêt e.

      – Vêca ew, apchi, ez xelas dikim, raxistî …!? – bersiv da Intsephalopath. – Li palmên, li apchi binihêrin, ew ji hash re hatine sorkirin..

      – … û şirîn. – Idot zêde kir. – Min kaxezek ji min re nehişt û gumanê xwe bi palmên xwe ve kişand.

      – Kîjan deste? Klop bi sarkastîk pirsî.

      – Herdu jî. – Zarokek pêncî, panzdeh, şagirtî di şêweya punk an schmuck de, paleyên xwe lêkolîn kir û pisîkek ziravtir bijart. – vê yekê.

      – Werin, Harutun, ew bîhn. – pirsî Ottila.

      – Whati? apchi. – pirsî sûkê.

      – Destê xwe nerm bike û bihevrebûna