Detective Crazy. Detektîfê kêfxweş. СтаВл Зосимов Премудрословски

û li tenişta rêçikan berhev kir. Now nuha xewn-bendewarî di deh salan de rast hat. Ew hat gihaşt paytextê lehengê Saint Petersburg.,, Ji ber ku li ofîsa lêpirsînê li ku derê mizgefta lêgerîn û demek dirêj tê dîtin, wê ji tiştên veguhastina gelemperî re sê veguhastin, çima bi veguheztinan re lez kir? Tenê ew e ku Moskvichka di maseya agahiyê de rûniştibû, û Muscovites, berevajî Pitertsev, hez dikin ku vê carê rêyeke din bişînin. Gava gihîşt nêzî cîhê pir-demjimêran, pênc demjimêran li dora xwe mêze kir, û nedît tiştek wekhev, biryar da ku ji kadroyên patrolê yên nêzik ên ku bi hişmendî çav li karê karkerên koçber ên ku diçin dapîra kalan ji wan dûr bixin bipirsin:

      «Hevalên delal,» wê gazî wan kir, yek ji wan bersîv da û jê re got: «Ma tu dikarî ji min re bibêjî gelo NOSA ya Gogol li kû ye?»

      – here li vir, – xebatkar serê xwe teng kir, – li deverek li vir. – û destnîşan kir dîwarê tazî û ofanarel: ji plakeyê tenê dîwarên li ser dîwar û stencilek nekişandî hebû, mezinahiya plakeya diziyê bi nîskek konveksa mirovî. Granny tavilê ji ber bêhnvedanek ji dil derbas bû. Li ser vê yekê veguhestina me berbiçav ve çû. Hemî çêtirîn. Jê re

      Otîla nanek din xwar û çû xewê.

      Di tariyê de di nav nivînê de ew sekinî û rabû ser milê jina xwe, ya ku li çenek birçî bû. Wê gav neavêt. Dema ku ew hilkişiya jina xwe û di navbera dîwêr û jina wî de ma, ew ji beravêtin û bayê ji lêvên nîvê xweşikê şaş ma. Otîla henek kûr a hewa kir û qulika xwe ya jorîn, hinekî ji serê xwe mezin kir, serê xwe li pişta serê xwe da da pîvaza xewê ya jina wî. Wî guhê xwe li ser yekî jêrîn da û guhê jorîn bi xalîçeya xwe ya jorîn ve girêda. Uçik winda bû, û wî mîna pitikê, di germ û aramiyê de, hişt.

      Di sibehê de ew şiyar bû û li ser çivîkek xwar kir. Jina wî tune. Ew çû ber devê şûştinê û xwe şuşt, bi tevahî cilê vekirî. Ew çû ber deriyê hewşa Qada Nêzîkî, destê xwe girt, û… Derî ji wî re di vê rewşê de vekir û xeniqî, li kêlîka ku wî zengilê derî zengil kir, Otila li cihê qada Strong-ê xist, mîna ku bê avahiyek hewa ya giran. Wî firiya û ket ber intoiyayê Jina. Belek bi pêsî dişûşt û berê xwe dide paş.

      – Tu çi yî? Izoldushka!? – Wî bi teybetî li balafirê pirsî û piştî wê hingê êşa li pişta serê xwe hêşt, ket erdê.

      – lingên xwe paqij bikin, ez li wir şûştim. wê baran kir û dom kir û berê xwe da erdê, li pişta xwe zivirî, li pişt wî vegeriya. Polîs li dora gomê xwe geriya, lingên xwe hişk kir, dirûşmeyên bi guhên rahîb ve hejandin û ketin buroyê. Yekem tiştê ku wî kir, rabû ser kursiyekê, dûv re bi têlefonê li ser maseyê meşiya û wî bera xwe kir. Wî têlefon girt, li tenişta sifrê rûnişt û li guhê wî xist. Wî têlefonê serokê xwe xwar kir û, lingên xwe dihejand, li bendê bû, bepikên xwejmartin.

      – Ullah! – Li tenişta tifika dûvdirêj re tê bihîstin.

      – Hevalê Marshalê? Ev bang birêz General General Klop.

      – Ahhhh… ew e? – Rêheval Marshall ji xwe razî bû, – tiştan li cîhek nû çawa ne? We demek dirêj gazî ne kir, we dest bi bîr kir ku kî ye… u … um, we dixe.

      – Na, tu çi yî, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Tenê sedem tune bû ku serê pîr û kalê xwe bi bêrehm were rûxandin.

      – Baska, tu dibêjî, hebek?

      – Uh… na, xemgîn, serê xwe berde.

      – Baş e, bila paşê em wê fêm bikin, di derheqê etîketên jêrdest û xwedan de. Welê, te çi heye, tiştek girîng e?

      – Erê!!!

      – Tu çi yî yî, pisîk ne rûsî ye?

      – Bibore, erê.

      …Fast zû werin, ez ji civînê de dereng mam.

      – Ma we şeva çûyî pirsa dûyem a Navenda Callê temaşe kir?

      – Na, min DiViDishka heye. What çi?

      – Li St Petersburg, bîranek ji Nûrê re hat dizîn.

      – what çi?

      – Ez dixwazim vê dozê vekolîn bikim, ger hûn ê destûrê bidin min, ey hon.. birêz Marshall.

      – nosei pozê din, çi kes ji min re nehiştiye, bi zelalî bipeyive. Kîjan nokerê pozê wan hat qut kirin?

      – Belê, bi Gogol re..

      – Hestiya Gogol tê qut kirin?

      – Na, Gogol çîrokek li ser FNL heye.

      – what çi?

      – Bi rûmetiya vê çîrokê, li St. Petersburg-ê plakek bîranînê hate çêkirin û ew hate dizîn. I ez bi zor dizanim kî kir.

      – Xanûnî an çi? Tu kesek din. Ew hesp e. And hûn ji min çi dixwazin?

      – Li vê karsaziyê, kartol bar bikin.

      – Socar mijûl be, çi ye? Lê tenê di wextê xwe yê belaş de.

      – Lê ez ê hewceyê lêçûnên, lêçûnên rêwîtiyê, xwarinan, rûniştina otêl, rêwîtiya taksiyê bibim.

      – M-erê. Diviya bû ku bi vê yekê dest pê bikin. Tenê ew e ku meriv xwe bigihîne St. Petersburg, hûn dikarin hire bi trenê, peywendiya Bomzhovskoe jî derbas bikin, ji ber vê yekê otêlê tiştek tune. Hûn dikarin wê li qereqolê biguherînin, an jî ya herî xirab, li xaniyên li jêrzemînê. Bi wan re hûn ê bişirînin. In li bajêr û bi lingê hûn dikarin ligel geşedanên St. Di budçeyê de heya ku ez qedandina avakirina kelehê dest pê nakim. Welê, ma hûn ji min fam dikin?

      – And ji devê dravê min ê Zengilê? Min li vir cûrbecûr cûrbecûr ji cerdevanên kolektîf hilbijart.

      – And gelek?

      – Erê, ew yekem car bes e.

      – Baş e. Wê ji nav hesabê bigirin. Ger hûn pirsgirêk çareser bikin, ez ê lêçûnên firotanên firotanê vegerînim, lê na?! Ew ji bo min ne biryar e, çimkî dravê gel e.

      – Baş e, Eximendius Janis og Snegiryov. Bê guman, min demek piçûk heye, lê ez ê tiştek werim. – Ottila têlefon danîn û li ser sifrê şa kir.

      – Li vir e, karsaziyek nû ye! Naha ew ê li Petrovka 38-ê di derbarê min de fêr bibin.

      Derî qefilî, û dimenên pir giran ên Isolde Fifovna, nîvê wîya sereke, xuya bû.

      – Hûn ê bixwin? – wê bi hêrs pirsî, – û li ser maseyê dîwarê neke, min jî ew şuşt.

      – Ez ê li vir taştê bikim!

      – Wateya wê çi ye? Ma ez mîna mêvanek an tiştek dixwazim? Herin qehwexaneyê û mîna her kesê bixwin. Ez ê nekim.

      – Ez ê pir jê hez bikim, lê bila Marshall gazî min bike.

      – Marshal? Ez wisa bibêjim. Wê hingê bisekinin. Kurik wê nuha tiştê ku jê maye bîne. Get ji sifrê rakin, lockêrlock Holmes… Hahaha … – Wê kenî û çû hundirê nîvê xalîçeyê.

      Derîyê kolanê ya pêşîn xeniqî, û Corporate Incephalopath di deriyê malê re xuya bû.

      – Ez dikarim kartolek bimînim?

      – Ka werin hundur û rûnin… Karsaziyek me heye… Sibe em diçin St. – Otila rabû, zivirî û li kursiyekê rûnişt.

      – Whyima?

      – Memê dizîn li pozê Gogol digerin.

      – Aaaa … – Ez di bîra xwe de bim, Bos…

      APULAZ 2

      Harutun