Di Rojê de. Rastiya rûreşiyê. СтаВл Зосимов Премудрословски

ne hewce ne… Lê gelo her tişt ji wî teng dibe?! Hînbûn tenê pirsgirêk tune. Ger gel li dijî padîşah be, wê hingê ev êdî welatek tune ye, lê baranek ku ew neçar dibin ku bijîn, ne bijîn. Lê demjimêrên pêşîn a nûvedanek hişmendî di jiyanê de dijwar e, û dema ku hûn jixwe fêm dikin ka çi pêş dikeve, wê hingê jiyan ne balkêş e û hûn bêyî ramana sibê dijîn. Jiyan bê armanc. Ji ber vê yekê, ciwanên îro dê welat bi tevahî hilweşînin… Du hefte ji rakirina pincarê, û dîsa ez sosyalîzim dixwim. Since ji ber ku ji vê demê ve, ez ê naxebim…

      Pêşkêşiya Nevsky bi dilê St. Ji Qada Alexander Nevsky heta Squarearistaniya Serhildanên Decembrîstan; ji hewrikan heya Hermeniyê. Muchiqas hûn dibînin: jugglers, acrobats, û pickpockets, û begs, û suck û scammers. Her kes li wir dixebite. The rû bi sûcê xweş baş têne fêm kirin. Bê guman, geştiyar rampartek e. Va ye merivê dorhêl ê McDonald bi tirimbêlê çirûsk, ango bi dîwêr. I ez dibînim ka zilamek bi wî rengî bi çirûskek bi çerçeweyek sarkastîkî ve tê.

      – Hey bira,.. mezin! – Wî silav silav kir.

      – Erê, tendurust, spas Xwedê!

      – Baş e, jiyan normal e? Ji xwedê re? Xwedê kirdê li we neke. Bi kurtî, – li zilamek hişk hat pêşiyê kuçek, şivika xwe bavêje, an na ez ê wî mîna kûçik bikujim. Bende bistînin, kovî bigire û bixin nav xalîçeya xwe… now niha, herin. Nekêşin; Xwedayê we ferman daye ku parve bikin.

      – Hûn ê çawa raporê ji Xwedê re bigirin?

      – And ez beriya mirinê qebûl dikim û ez ê dîsa di bihiştê de we bixapînim. Hahaha

      Then hingê ez rabûm û bê hişyar min zilamek li qepikê xist. Ew ji bo nefesê gazê dike û, hewl dide ku berxwedan bike, bi yek destî ji min re instinktî dibe, û bi yê din re kezebê derdixe. Vexwarin, ew kezebek lawaz e.

      – Pereyê xwe bavêjin, rêheval. – Ez dibêjim sucker û kêrê lêdanê ji zilamê dûr.

      – Spas!!! – wî spasiya min dike, û zilamê li konvansiyonên mirinê hişmendiyê winda dike û dimire. He ew dikare li cîhekî bixebite û ji dewletê û mirovan sûd werbigire, lê kaosê demokratîk ê li wî welatî xewê kir … – Li vir, xelatek bavêje. – Pisîkek bill min ji min re dişoxile û zû direve, direvî Lexusê xwe û diqede. Kûpek çay û du salixên di nançêkirinê de, spas ji bo xilaskirina bi deh hezaran û dîlên kor. Lê penêr pêdivî ye ku xelas bibin. Erê, gelek mirov li vir hene û her kes dimeşe. The bihayê hêrs e û hîn jî mezin dibe. Mirovên li welêt xirabtir in, biha biha zêdetir dibe.

      Li vir çi ye?! Ez sekinîm û temaşevanek din a derbaskirina pester derbas dikim. Ez dibînim ku mirov diqulibin û ne vedijin, birûskê dihese, û malbatek bêkêmasî jî jê re tê. Ew tiştek dipirse, û gav bi gav wî çirûsk kir.

      – Dear!!! Alîkarî nanê nan, tifingek dirav bide?! – beguman melek dibêje.

      – Derde, hevalê Huy!! – Mêrê di danûstendinê de mabû. – Herin dizîn, stinker!! – wî perîçek şikand. – Ma hûn ji mirovên bêkesan westiyayî ne?! – Mêrik qêriya. Loch bala wî kişand, wî lêkolîn kir û pozîsyona destpêkê girt, mêrik ji bo asta hevwelatiya xwe hilda. Wî berdewam kir. – Tenê bûkek kirî û hûn ê bi rastî nexwin.

      – Erê. wî dikişand. – Min tenê birrîna xwe kirî, yek tê: «Du min bide min?» Polîsê me yê dilsoz dravê kesane digire? Hin celeb nerazîbûn, li TV-yê ew berevajî dibêjin.

      – Hmm erê! – pişka pişikê piştgirî kir. He wî berdewam kir:

      – Wî hespek din avêt: «Ji min re bibe alîkar, bira, mexsedê mehkûm bike …", tu jixwe hildiweşta heftê.. – wî wî tekez kir.

      – Hejdeh. – Min teknîkên bernameya Neuro-zimanî û şîreta Carnegie bi kar anîne.

      – Whati? – Loch fêm nakin.

      – And hûn jî ya duduyan ne…

      – Whyima?

      – And ji ber ku em bixwe ji vê jiyanê, zivistanê, tevliheviyê li welêt westiyane. Hema li ser giyan aciz dibe. Ji ber vê yekê wan biryar da ku ji bo Xanxanî, bi kurtî: Rêxistinek giştî ya serbixwe ji bo Xanxwazan re saz bikin: NOBL! Me berê nivîsgehek kirê kir û ji xanî, kar, rêwîtiyek xaniyê pir alîkar kir, ji ber ku ji bo me belge ne girîng in. Ev karê pasaportên pasaportê û FMS e. Rêzdarî di dil e, ne li ser kaxezê ye. Ma hûn çi pîvanê digirin, Xwedê we we vegerîne…

      Of lawik veda kovî, û pişta pişta xwe polîsan berê zilam şewitand û li benda Magarychs in. Bi gelemperî ew birr û şawarma ye. Lê ez tewra nakim, ez naxwazim bagê ji xwe bitirsim, ez gelek caran li ser vê yekê derneketim, lê çapek piçûk ya fatûreyên hucreyê rijand û bextewarî xwest, û mêrik spasiya wî kir û zû wenda bû…

      Fu, wî dev ji polîs berda, lê ne ya xwe. Gava ku hûn hevdîtin, ew ya te ye, û vî awayî hûn diçin û derbas dikin. Ji ber vê yekê min dît ku ya min e û çû cotek.

      – Bi şehîn, dibe ku, Zyoma-heval, dilşikest, dît ku te çawa wî Laz girt… I min polê girt ser xwe, min dît, wan min lerizand?

      – Tu kî yî? – bi tirs pirsî ji merivan.

      – Ez jî wek we yen te, çikilim… başe, parvekirim an çêdikî?

      – Em ê derheqê bazar de xetekê bidin, ka kî kî, kî … – wî piştgirî da wî zilamê û pêşkêşî Bîstro kir. Em çûn hundur û nîv roj rûniştin. Wan li ber deryaya Nudîst li Sestroretsk meşiyan. Tav, govend, dope avêtin û nudîst hildan li golê da ku xwe bişewitînin, ji ber ku li ser seyranê qedexe ye? Lê ev çîrokek taybetî ye.

      Di sibehê de, drav dîsa hewce ye, û ez diçim, di nav mîmariyê de digerim. Ez vedixwim birûskê, diranên xwe vedikim, devê xwe spartim û çêlekek dirêj a cixareyek dikim, ji bo çil û sê rûlikan, du caran biha ji bîhnek vodka re biha ye. Tofana kondensîf rabû û bi hewa bayê gewirî…

      nîşa 10

      The xaniyên bê hempa li partiyekê ne

      And ez çûm bi hevalek xwe re, sêwiranerek fashionê ya aktîf bêyî cîhek diyarkirî li gorî pasaporta min, ya ku tevahiya cîhana rojavayî ye, berbi gundê taiga li Buturlinovka… In!.. Padîşahiyek xewê ku kes nabîne drav û her kesê ku nîvê xewê ye xewnek jiyanek berê.

      Di sibeha sibehê de ez rabûm, li hewşê qefilî bûm û we bêriya we kir. Mişk li ser şûşê tîrikê derman kir. Baska dişoxilî û beranan dixist nav hewşê. Kûçikek yek ji wan xwar û bê jiyan ma. Mêvandar, bêaqil, rahişt û dest bi avêtina felqên li ser jorînek ji hangarekê kir, hizir kir ku pir dereng maye, ew xwe mir û bêyî ku dev ji serê xwe berde, goşt hişk bû.

      Di vê navberê de, mirîşk şiyar bû û şiliya xwe kir, li her derê, li ku derê, çûk ji çûkê got û ji hev revî û balik kir.

      – Ka werin em biçin gund. – pêşniyar kir, di paşerojek hişk de, mezzo-soprano, hevalek ku li dû min digeriya.

      – An jî dibe ku em ê bixeniqin? – rabûna crawl ji dîndara paşîn a porê, min bi suskim bersiv da. Hezkiriyên min ji xewê derbasî hundurê hewşê bûn û xwîn diherikî seriyê, ku êşa wê firehtir kir. Hevalek rabû ser milê xwe, li ser nipê min sekinî û pozê min hejand, pêlavên giran, çû ser hewşa hewşê. Min gavavêtin ber lingên xwe û min şûnda şûnda pêlîstokên xwe dan ber dikanê ji bo vodka.

      – And nermî? Min pirsî, ji firotek alkolê kirîna pişk avêt.

      – And wî dapîra Nyurka heye, diya wî tirşik û xwê ewqas mezin e ku têr dike ku meriv li pargîdaniyê bide hev.

      Piştî