Günündə. Yumor həqiqət. СтаВл Зосимов Премудрословски

necədir?

      – Kor, shchto nədir, məni canlı gör!!

      – Nə gəldi?

      – Yemək. Eşidin ulu baba. – Bəli?!

      Yağlı orta yaşlı ofisiant qaşlarını yuxarı qaldıran qoca Giviyə baxdı.

      – Mənə bir barbekü ver, hə?! Bunlardan, sağlam bir qoç olan sağlam ətdən. Təmiz kəsilmiş bıçaqla… Sağlam kabab. – sol gözünü yumub sağ gözünü yumaraq Givinin kiçik barmağını qaldırdı.

      ofisiant qaçdı. Və sonra damın atəşi başladı. Bütün qonaqlar və kafelərin harada olduğu dağıldı.

      Köhnə Givi təkidlə israrla gözləyirdi. Xeyli güllə papağı vurub yerə atdı. Givi Budenovski bığının kökləri altında hərəkət etmədi. Bir an sonra rus əsgərləri kafedə hürürdülər.

      Şərab və kababları xam və qızardıb götürdük. Bizə pul lazım deyildi. Lazım olan hər şeyi yazaraq, təqaüdə çıxdıq. Givi gözləyirdi.

      Əsgərlərin getmədiyini görən qonaqlar və kafelər küncdən çıxdılar və hər biri vəzifələrini yerinə yetirdilər, dillərinin altından güllələr götürdülər və yerə diş parçaları tökdülər.

      Yağlı ofisiant artıq çoxdan gözlənilən barbekü daşıyırdı. Givi’nin burnunun qabına masanın üstünə bir qab qoydu və «Hey, bəli?!» ləqəbli yerli bir səlahiyyətli bir oğlanın çarxında dondurdu. Givi’nin babası həvəslə bir barbekü və sarı metal dişləri ilə bir parça mərkəzi qızardılmış ətdən tutdu. Ofisiant, diqqətlə dizlərini silkələyərək götün içinə sıçradı. Givi şişəni bir dəfəyə çəkdi. Ət sadəcə uzandı. Çəkdi, dişlərini dişlədi – iki. Şəkər əllərindən qaçdı və köhnəsini üzünə çırpdı, yanaqlarında yağlı izlər və qarmaqlı burunlı, Qafqaz milliyyətinin, burnunun ucunda qızardılmış pomidorun bir halqası qaldı. Üçüncü dəfə geri çəkdi və qoca əlləri titrədi. Və…

      – Hansı ət, rezin, vay?! – hörmətli Givi jean partladı.

      – Hey ata, wai, hotelel sağlam qoç, o dağlarda ot sıxdı! Təmiz havanı iylədi, bəli?! yüz on iki il yaşadı.

      Givi əsəbi şəkildə manqalın masasına atdı.

      – Bəli, mən bu zarafatı atanızın layihədə olanda bilirdim, bəli?! – Ayağa qalxdı və qırıq düyünlərlə dolu ağac qamışını unutdu və getdi.

      Axşamınız xeyir!!!

      Ancaq biz də öz növbəmizdə sərxoş olduq, zərbə aldıq və vuruşduq, amma onsuz biz Hava-Dəniz Qüvvələriyik? Səhər isə istirahətimizi davam etdirmək və dodaqdakı növbəti səfəri gözləmək üçün oturduq…

      Pis günün sabahı…

      qeyd 9

      Gəzmək

      Köhnə polis polkovniki olan Köləlik Venadeviç, indi cinayətkar bir patron sərin bir mağaza tərəfindən dayandırıldı və sərin bir litr şüşə araq, sərin qəlyanaltı, sərin pivə aldı və mağazadan sərin çıxdı. Sərin işləyən cipinə yaxınlaşaraq sərin həyəcandan onu bağladı və …, sərin siqaret almağı unutduğunu xatırladı.

      – Yaxşı, ladin düşdü. – Əsəbiləşdi və hər şeyi maşının eşşəyinə ataraq, onu nikotin üçün mağazaya aparmaq qərarına gəldi və həyəcan verməyə əhəmiyyət vermədi. – Yaxşı, dərhal növbəsiz və satın almadan nə var?! Dəqiqə iş.. – deyə düşündü, amma məlum oldu ki, bəzi müştəri korporativ ziyafət üçün çox sayda məhsul ödəyir və on dəqiqə gözləmək məcburiyyətində qalır. Kassa işləyir.

      Çöldə, sərin. Gedəndə sərin həyəcanlı, sərin araq, sərin qəlyanaltı, sərin pivə olan sərin cipi getdi.

      «Onlar qaçdılar, cinlər, khe…» Slaveri Venadevich mızıldandı və sərin siqaretləri yandırdı, yoldaşına, polkovnikə qaçması barədə yol polisi çağırdı.

      İki saat sonra həyətdə bir cip tapıldı: gənc oğlanın cəsədinin içərisində və yarım litr araq, açılmış pivə və demək olar ki, yeyilən qəlyanaltı. Cipdən beş metr məsafədə bir Xaçik yaşlı kişinin ikinci cəsədi qoyuldu.

      Hər şeyi alınan məhsullarla əlaqələndirdilər və həmin mağazanın direktorunu cəzalandırdılar, deyirlər ki, on yeddi yaşlı məktəbli qızı öldürüldü. Slaveri Venadeviçin özü cənazə oğrusunu ədalətli vicdanı hesabına ödəmişdir, bir həftə sonra sileceklər zibil zibilxanasında baş tapmışdılar. Hadisə yerinə texniki işçilərini çağırdılar və polisi görərək qanunsuzluq qorxusundan qaçdılar.

      Bomba partlayan evdəki köhnə sileceklər məskunlaşdılar və hər şey üçün hamını, o cümlədən məni də döydülər. Bunun üçün məni «gecə sığınacağı» rəhbərliyi qovdu və küçədə oldum.

      Şəhəri gəzib nə edəcəyimi bilmirdim, yeyib-içmək, yatmaq və yazmaq istəyirdim, poop edib ağladım, osurdum və qəmləndim.

      – Yaxşı, cəhənnəmə pasport, iş və mənzil verin!! – ağlıma partladı. Və piton başqa bir şey istədi. – Hazırda isti, ət və daha çox…

      – Oğurla get!! – daxili səs bir oraq kimi kəsildi.

      – Xeyr. Mən rus demokrat deyiləm, sovet adamıyam. Fikrim postsovet məkanında formalaşdı, o zaman əksəriyyət nəinki oğurlamağı bilmir, sadəcə İsa kimi son çörəyi başqalarının dərdini dərk edir və başa düşmürdü. Yenə də oliqarx və demokrat olanları qışda qar ala bilməyən, adi insanlardan uzaqlaşdıranları oğurladılar. Cinayət keçmişi olan bir deputat, sərin və hətta qəhrəmandır, deyirlər köhnə rejim yürüdülər. Ancaq bir insan üsyançıdırsa, o, yüz dəfə adi cib ciblərindən daha təhlükəlidir və qəddardır. Ölkəmizi xarab edən əcnəbilər deyildi, biz də yox, sadəcə qanuni oğrular – indi Dövlət Dumasının deputatları. Və hər şey yalnız keçmiş sovet məmuru çıxarıldıqda və hətta kommunist olmasa da, o dövrün oğrusudur. İndi də yenidən həyatlarını bizdən alaraq təkrar-təkrar lüks yaşamağa çalışırlar. Və övladları həyatı bilmədən dərhal millət vəkillərinə. Daha yaxşı düşünmək və yeniliyə səs vermək üçün büzüşmək. Və biz, onlar üçün yaygınlar yalnız həşəratlardır, hətta mal-qara da deyil. Bir növ prima donna bütün efirləri tutdu. Mahnıları ilə təriflənir və səsləndirilir. Ölkəmizin ən demokratik qadınıdır, qanunsuz övladı ilə evləndi və hamısı da: etdiyi kimi et. Və onun monarxiyasına qarşı olanlar, yəni mahnıdan daha yaxşı və Musaya aid olmayanlar, Viktor Tsoy kimi bir format demək deyil, məsələn, onunla işləməkdən imtina etdikdən sonra çıxarılmışdı. Və bu, bütün hakimiyyət dairələrində. Demokratiyamız Qərb demokratiyasının əksidir və buna görə həyat səviyyəsi fərqlidir: bizdə büzüşmə var, onlar da Kaif. Amerikalılar bir demokratı dürüstlüklə əlaqələndirirlər, amma bizimlə ruslar bu, oğurluq və quldurluq kimi başa düşülür. Yenidən əldə etdim. Yaxşı, heç nə, ilk deyil. Cəngəllikdəki heyvanlar daha asandır, qanunları yoxdur. Və burada?! Əsas odur ki, sakit olun. Qaynadın – utopiya, əsəblər hələ də lazımdır… Ancaq hər şey yorulub?! Ovçuluq sadəcə problem deyil. Əgər xalq padşahın əleyhinədirsə, bu artıq bir ölkə deyil, yaşamağa məcbur olduqları bir kazarmadır. Ancaq həyatda şüurlu bir yenidən qurulmanın ilk saatları çətindir və irəlidə nə olduğunu anladığınız