Günündə. Yumor həqiqət. СтаВл Зосимов Премудрословски

bir triller izləmək istədilər: «Rus ordusunun bir döyüşçüsünə mamont donuz Borusinin qisası və edamı». Bağçanın sonundakı peyin yığılmış xovlu olmasaydı, faciəvi olardı, ancaq orada rus kəndlərinin sakinləri otları yığdıqları otları gizlətdikləri tükənmiş bağlar var. Onları canfəşanlıqla bir yoldaş döyüşçü kimi tutdular və bir anda hər şey fərqli oldu və ya əksinə: mamont donuz Döyüşü qaçdı və bir yoldaş döyüşçü, yağlı tərəflərini sapına görə çevirdi və buna görə də taktiki bir imtahanda olduğu kimi peşəkar və tez bir şəkildə nəzakət göstərdi., çəngəllər deyil, süngü-bıçaqla Kalashnikov hücum tüfəngidir. Hətta tamaşaçılar döyüşçünü alqışlarla, homo sapiensin, adi rus qoşunlarının yaxınlaşan qələbəsini tərifləyir və alqışlayırdılar – təbiət üzərində, ağıl üzərində ağıl var və nəticədə donuz hücuma dözə bilmədi və evin qapısının qarşısında, həyəcanlı bir vəziyyətdə olan ölü olaraq yıxıldı. bir əlində bir eşarp tutub, alt kürəyinin arxasına bir saniyə atan Yad-Vig’in gözyaşardıcı nənəsi. Yoldaş bir donuzun və cırtdanın cəsədinə girərək, heyvanın cansız bədənini deşərək, ikiqat bas sapı kimi yellənərək yırğalanırdı.

      – Yaxşı nənə, yoldaş Spartak qəhrəmancasına başladı. – bitdi, tökün və süfrə qurun!!!

      Nənə arxasından xəmir və pizza üçün xəmir gəzdirən bir yuvarlaq bir pin çəkdi və mat ilə kəllə sümüyünə söykədi. Darıxdırıcı bir səs gəldi və ikimiz də çətinliklə ondan qaçdıq. Ondan beş kiloqrama qədər kilo daşları da bizə atdı. Bütün baxanlar onun yanına getdi və bizi tutmaq üçün yola düşdü, amma tuta bilmədi, ancaq daşların arxası zədələndi. Nənə Yad-Viq, sonra alay komandirinə şikayət məktubu yazdılar, mənə on gün verdilər və Yoldaş – iki ildən bir intizam batalyonunu vurdular, burada zəngdən zəngə qədər aralandı, yerli donuzxanadakı çubuğu təmizlədi…

      qeyd 3

      Tualet horlaması

      Bu belə idi: Zərərli alimentin qəpik bölgəsində böyük komandirin, Sankt və sadəcə Sashka metro stansiyasının arxasında, bir zəncirlə bağlanan, bir məqsədlə bağlanmış üç lövhənin bio tualeti vardı, onlardan ikisi St sakinlərinin işlədiyi tualet kimi xidmət edirdi. Peterburq, üçüncüsü isə bok kolleksiyasını təmin etmək üçün pul yığan bir adamda operator və kassir.

      İnsanlar bütün başlanğıc yerlərini gözləyərək qaçdılar. Ziyarətçilər arasındakı fasilədə mən pul üçün ovuşdum və bu bio tualetlərin operatoru və kassiri vəzifəsini tutan yağlı bir xala, beşinci nəsildəki irsi Leninqrad olan Claudia Filippovna Undershram. O, təcavüzkar cinayətkar andıma inandırıcılığımı dərhal qəbul etmədi, qeyd etmək istəyirəm ki, o vaxt özümü ifadə etmirdim və onunla danışdım. Ancaq nəticə üzə çıxdı. Üzü iki dəfə artdı. Bu, növdə, axşam idi. Artıq insanlar sayında azaldı. Mən, xalamın cəsədinin dözümlü olması barədə düşünmədən, kiçik bir şəkildə tökmək qərarına gəldim. Üstəlik, pulsuz istifadə toxunulmazlığım var idi. Pulsuz bir biosorta girəndə xala kimi hiss etdim. Yeyilən yemək məni tualetə qoydu. Bundan sonra başım gicəlləndi, sonra əcnəbilərlə söhbətlər getdi, daha sonra divarlarda mədə traktının qalıqlarının ağzımdan və yuxumdan püskürməsi xəyallarsız şirin bir yuxu oldu. Bu zaman Claudia Filippovna Undershram, alkoqollu sərxoşluqdan oyandı, quru ağız və boğaz hissi ilə ifadə edildi, yəni susuz qaldı, maye bir şey yudu və tələsik və toranlıqdan qorxaraq evə gec getdi. Qəfil ayağa qalxdı və bağlandı, kilidlərdə, bütün quru şkaflarda və mən, içəridə yatdım, qaçmaq da daxil olmaqla…

      Sonra metroya çatmamış, çadırlarda yatmış çəyirtkə və müxtəlif həyat tərzinin bəyləri ilə dolu bir gecə vardı. Ayıqlığı müşahidə edən üç asayiş keşikçisi, forma geyən, şirkət avtomobilində, mavi nömrəli və MİLITİON tərəflərində bir yazı olan «Jiguli» markalı avtomobildə, polis hələ Rusiyada icad olunmamışdı, qaranlıq tərəfi yoxlamaq üçün getdilər. Hər şeyin qanuna uyğun olduğundan və heç kimin pulunu ala bilməyəcəyindən əmin olduqdan sonra maşınlarını bir-birinə paralel olaraq, biosortu daxil olan daşınmaz əmlak ətrafında qurdular… Pulemyotlar, dəyənəklər, qaz qutuları, çəkmələr və papaqlar olan ikisi çıxıb yola düşdü. Rusiya Federasiyası vətəndaşlarının nəzarəti altında olan, əsasən rus dilini belə başa düşməyən, lakin vətəndaşı olan «şawarma» ticarəti tacirlərinin tövlələrinə doğru, «PUTİN VƏ QAZANLIQ ÜÇÜN GAY ŞAURMA» yazısı olan köşklərə. Niyə belə bir ad var idi, yəqin ki, tərcüməçilər yumorla birlikdə idilər. Silahla işləyən sürücü, sükan arxasında maşında qaldı və birdən?!

      Mən, Rusiya Federasiyasının qanuna tabe olmayan vətəndaşı, milliyyətcə rusam. SSRİ-dən, Qazaxıstandan gəlmişəm, burada uşaqlığımın hamısını döydüyüm, sadəcə rus olduğum üçün. Ancaq böyüyəndə onsuz da onları döydüm. Ancaq bu fərqli bir hekayədir və indi süjetə qayıdıram: Mən, Rusiya Federasiyasının qanuna tabe olmayan bir vətəndaşı, milliyyətinə görə – rus, əməkdar məhbus, FSB mayoru, təqaüdçü, əlil və bunların hamısını bir yerdə, xüsusən də bütün bunları qiyabi bildiyim üçün, nə də olmadığı yerdə, birdən qonşu kabinədəki sərt bir xorulduqdan oyandı və daha doğrusu ətrafımdakı qapalı, gecə, kvadrat otaq və yuxarıdakı tavanı hiss edə bildim. Hər şeyi hiss etdim və harada olduğumu xatırlamadım və ya başa düşmədim?! Divarlar ağlıma belə əzirdi. Əvvəllər oturduğum «mini səhnəyə» çıxmaq qərarına gəldim və ayağım çuxura düşdü və orada hər şey bayırda olduğu kimidir. Qışqırıb oyandım, ritmik xorla, bir generalın qızını, yoldaş serjantı və part-time sürücünü arzulayıram. Qorxdu və hətta qaraçı kimi çırpıldı, sinəsini əzdi, vəziyyəti dərhal qiymətləndirdi, ancaq xəyallara inanmadı. Mən bacarığa çatmadan, kömək üçün lənətləndim, divarların birinin ətrafındakı heç olmasa bir deşik çıxartmağa çalışdım, amma zəhmətlərim yararsız oldu və xoruldamaq dayanmadı.

      O zaman tualetin o biri tərəfində bir yoldaş arabası sürücüsü, çavuş artıq möhkəmləndirməyə çağırdı və ikisi, ərəb yeməyini xəmirdən və toyuqdan, pişik və köpəkdən heç bir şey almadan gözləmədən artıq həmkarının və yoldaşının köməyinə qaçdı.

      Kabinənin o biri tərəfindəki səsləri eşitdim, amma bu, asma baş ağrısını azaltmağa kömək etmədi.

      – Burda kim var? – onlardan biri soruşdu.

      – Budur mən kiməm və sən kimsən? Soruşdum.

      – Məni? indi bilirsen…

      – Qala sındırın!! – Digərini soruşdum və hücum tüfənginin lüləsi ilə bunu etmək çətin deyildi. Qapı açıldı. Qarşımda üç təəccüblü azyaşlı, biri də, yeri gəlmişkən, polislərə bənzər bir formada çarpaz gözlü dayandı. Sonra məni ən yaxın polis bölməsinə apardılar və tualet xorlaması heç təslim olmadı.

      Mühafizəçi uzun müddət düşünürdü ki, reportajda tutulma səbəbini necə izah edəcək. Və belə ifadə etdi:

      «… Bio tualetin içini içəridən qarət etmək istəyərkən, ədalət mühitindən kilidlə, kənardan gizlədilər.»

      Hər kəs əyləndi, xüsusən də bir ofisi təmizləmək məcburiyyətində qalan əvvəlki məhbus qaçmağa çalışdı və