Günündə. Yumor həqiqət. СтаВл Зосимов Премудрословски

boylu olmasına baxmayaraq dişləri at tısbağalarından üç kiçik idi.

      – Yaxşı, spirt aldın? Soruşdum.

      – Bəli. o cavab verdi və yanan odda oturdu, amma. Tarzan ləqəbini bir daha sübut etdi. Yenə də bu dondurulmuş logları alovlandırdım. Təcrübəli bir məhkumdur, on doqquz ilini arxasında saxladı, Sovdepdə qaldı və demokratiyaya girdi, onu daxmadan yazdılar və anasının təmizlənməsinə kömək etdilər, çünki dərhal böyüdüyü və bütün ömrünü zonada yaşadığı mənzili satdılar. Sərin idi, oğru oldu və dilənçi kimi azad oldu, ancaq görmə qabiliyyətinə görə belə demədi. Bir professor-iş adamı kimi geyinmiş, hətta uyğun eynək taxmış və döymələri əllərindəki dəri əlcəkləri ilə gizlətmiş və heç bir şey almamış, Allah hər şeyi əldə etmişdir. Küçədə yaşayıb, aldadaraq aldıqları bütün pulları yataqxanaya qoydu. Buna görə həssas bir adam idi və döyüşlər əvəzinə işgüzar danışıqlara üstünlük verirdi.

      Aramızdakı yeganə qadın qabığı olan Vika gəncdir və gündəlik met içməkdən biraz şişmiş olur. Estoniyada, nəcib bir zəngin ailədə yaşayırdı. Uğurlu şəkildə evləndikdən və həyat yoldaşı ilə birlikdə Pskovdakı dayısına köçdükdən sonra əri əmisini öldürdü və onlar daxmalarını satdılar, amma pul almadı və qaçaraq Sankt-Peterburqa getdi. Yazda gəldim və başa düşdüm, amma milli ayrıseçkilik onu paneldən qurtardı və Tarzan vasitəsilə bizə qoşuldu. İçdi və təqdimatını itirdi. Düzdür, o, hələ də xidmət üçün verilmişdi, amma çox sərxoş müştərilər, sonra isə yalnız bir yarım dollar və artıq.

      Dima, qrupumuzun növbəti elementi geydi – Çurka.

      Dumanlı donuz kimi görünürdü, kilsələrdə ciddi pul qazanırdı. Sırt ilə getdim və dedim ki, evinə Qazaxıstana getmək istəyir. Və bu on iki ildir ki, baş verir. Pulunun yarısını özünə, yarısını yataqxanaya xərclədi.

      Lyokha haqqında daha çox. Lyokha tibbi bir qeyd idi və lal vəziyyətdə geyinmişdi: dirsək bölgəsində qara rəngli pivək palto, tikişlərdə yırtılmış və açıq bir boz təbəqə görünürdü ki, bu da görünüşünü charomyga vəziyyətinə təhqir etdi. Peluş yüngül şapkası partizan kimi görünürdü. İtkin olanların hamısı partizanlar kimi qonaqlıqdakı qırmızı lent idi, ancaq mavi boya ləkələri ilə əvəz olundu. Əlinin və yanaqlarının barmaqlarında da görünürdü, boya yəqin qurudulmadığı zaman çırpırdı. Səhər ərəfəsində, metroda onunla görüşəndə çirkləndi. Bunu metro ilə birlikdə olan mühafizəçilərdən Yeni il gecəsi əlli rubl üçün qurulan küçə ağacının yaxınlığında kontrplak sərhədinin çəkilməsini istəməsi ilə izah etdi. Lakin o, bu müəssisəyə razılıq verdi, ancaq fırçalar tapılmadı və Lech bir ayaqqabı fırçası istifadə etdi və cızıldıqları üçün yanaqlarını cızdı və şapkası boyalı əllərlə bağlandı, çünki bitlər bir pişiyin başından başqa bir başı tıxadı və bu gülməli deyil. Axşam qar fırtınası ağacı uçurdu. Lakin Lyokha çətinə pul istədikdə, daha doğrusu, çətin bir əhval-ruhiyyə və bio-terror meylləri idi, yox, belə deyil. Küçədə çörək üçün fəryad edərkən, çoxları sadəcə ondan üz döndərdi, sonra bir ovuc biti qolunun altından və ya başından və digər yerlərindən ovaraq, səssizcə arvad olduğu ortaya çıxan qurbanın boynuna qaçdı. yeni ruslar və fərqli millətlər. Və gizli şəkildə gülür, dörd nəsil üçün onları lənətləyir. Bu Lech idi. Sonra təklif etdi ki, axşam Sennaya meydanının yaxınlığında yerləşən Nikolaev Kilsəsinə gedək və pul yığaq.

      Əlbətdə ki, Churka və Vika təklif olunanlardan boş qaldılar. Dima Kukuyevoya həmkəndlisinin yanına getdi və Vika həqiqətən qulaqsız olan kar Kostya ilə bir şüşə şərab hazırladı, onu Çeçenistanda kəsdilər və öldürmədilər, amma bu başqa bir hekayədir.

      Təmiz havada və metropolitenin mərkəzində bişirilən soyuq isti yeməkdən yeyib, spirtli içki içərək arılar kimi işimizə başladıq. Metroda pul var idi və maneələrin üstündən tullanmalı olduq. Böyüməsi ilə zəngin olmayan Lyokha, biraz əyilərək, turniket altında sakitcə getdi. Tarzan portativ bir çitin altından süründü və mən yüz on üç kiloqram ağırlığı ilə, gəzinti incə bir tələbə, daha doğrusu, elastik kalçalarına sıx bir qarmaqla yapışaraq, turniketdən keçdim. Mən «tornavida» ilə daha sərt itələdim, üzr istədim və qaçdım, izdiham içində itirdim. Tanış olduğumuz metronun foyesində. Qatarı gözlədikdən sonra kramponlarla dolu bir vaqona basdıq…

      Tarzan digər maşından bütün avtomobillə qışqırdı:

      – Gəldiyimiz zaman oyanaq!!! – oturacaqlara qalxdı və oturmuş vəzifəli şəxsləri və müdirləri təkəbbürlə çölə atdı. Onları qarışdırıb yatağa getdi. İnsanlar səssizcə və səbrlə razı oldular. Düzdür, iki gənc qovunu müalicə etmək istədi, amma onlardan biri dərhal gözlərini yumdu və camaatın sıxdığı yerə asdı. Sadəcə Tarzan bir neçə ildir bölgədə keçmiş bir Tibet rahibi, döyüş sənətləri mütəxəssisi ilə bir ailədə idi.

      Sennaya meydanına çatdıqdan sonra eskalatora tərəf qaçdıq. Kimsə arxadan qaçdı, Tarzanı koksiksə vurdu və qaçdı, sübut olunmayan Peterburqluların, ümumiyyətlə, bədbin olmadığını, hələ də Neva qəhrəmanlarının olduğunu və sadəcə təslim olmadığını sübut etdi. Tarzan yerli olsa da, səssizcə onu seyr etdi.

      Eskalatora qalxaraq, heç bir iş görmədən Tarzan Humanoid’i bir bala kimi qaralamağa davam etdi. Çəkdi, sıçradı və müqavimət göstərdi, əsəbiləşdi.

      – Dur, Tarzan! – şapkasını düzəltdi, Lex böyüdü. – Bitirin!!

      Tarzan müvəqqəti olaraq dayandı və Humanoid, bu anı istifadə edərək, papağını özünə büküb götürdü və siçanları kütləvi şəkildə qırmağa başladı. Tarzan da, eskalatorda dayanıb yuvarlanan piyadalar kimi, bu da xoşuma gəlmədi.

      – Sən nə mal-qara, bizi rüsvay etdin?? bütün metroda qışqırdı və Humanoidi silkələməyə davam etdi. Lyokha buna dözə bilmədi və «meymun dovşanını» itələdi, büdrədi və günahsız dayanan sərnişinləri sıxaraq eşşəyinə yıxıldı. Düşən izdiham tərəfində qəzəb izlədi. Tarzan səbəbindən sağda, sonra solda dayanan hər kəs yıxılmağa başladı. Eskalator meneceri tərəfindən yalnız bir dayanma xəsarətlərdən xilas oldu, ancaq düşmə gücünü artırdı. Kiçik bir yığın aşağıda artıq görünürdü.

      Metrodan lağ etdik, Tarzan barmaqla.

      – Yaxşı, sənin kuşu-uuşu haradadır? – İnsanoid soruşdu. – nə, Schmuck, var?

      – sus, yaramaz. – Tarzan, gözünə qar tətbiq etdi. – Bir liman almaq daha yaxşıdır.

      – Aşiqlər, kilsə uzaqdadır? Soruşdum.

      – Çıxdı. Mavi parıldayır, günbəzə baxırsınız? – Lyokhanı göstərdi.

      – Yaxşı, özünlə cəhənnəmə, onu kəsmək üçün nə qədər?! – Pekinə qədər bizdən ona olan məsafəni görəndə təəccübləndim.

      – Heç bir şey, uşağı atdan götürməyiniz lazımdır və çılğın sizi alacaq. – Tarzan bağladı.

      – Özünüzü qəribə edirsiniz! – Lech əsirdi və bununla da Tarzan iğtişaşına səbəb oldu.

      – Hələ buradasınız? Şərab almısan?

      – Və