Kryształowi. Tom 3. Polowanie. Joanna Opiat-Bojarska

się jak szef kuchni. Kroił kurczaka. Mieszał cebulę, podrzucając zawartość patelni zdecydowanymi ruchami. – Powinniśmy poczekać, aż kurczak się zamarynuje. – Złapał za miskę, w której leżało mięso przykryte jogurtem. – Ale jestem głodny!

      – Ja też. Wrzucaj na patelnię. Następnym razem zrobimy zgodnie ze wszystkimi regułami sztuki kulinarnej. I masz rację. Powinnam była coś z tym zrobić. Powinnam pozbyć się z najbliższego otoczenia wszystkich, którzy mnie wkurwiają.

♦

      To był trzeci lokal na ich dzisiejszej liście knajp. W każdej zamawiali piwo, przyglądali się ludziom, po czym szli dalej. Drivera bolały już nogi, a jak na złość nie było tu gdzie usiąść. Zupełnie jakby byli na jakimś stojącym bankiecie. Blaty stolików znajdowały się na wysokości metra. Można było postawić na nich kufel z piwem, ale nic poza tym – w całym lokalu nie było krzeseł. Jedynie w kącie stało sześć foteli, ale oblegała je liczna grupa młodych ludzi.

      Lokal nosił jakąś amerykańską nazwę i musiał być modny, bo panował w nim ścisk. Wszyscy rozmawiali ze wszystkimi. Zupełnie jakby brak krzeseł wymuszał konieczność nawiązywania bliższych znajomości.

      – Opowiedziałem mu o wszystkim. I wiesz, co powiedział? – Kardasz mówił i mówił.

      – Śledź?

      – No.

      – Że… – Driver upił łyk piwa. Było odpowiednio gorzkie i zimne. – Że obejmie sprawę szczególnym nadzorem?

      Kardasz wybuchł śmiechem i pokiwał głową.

      – Bingo. Tłumacząc z jego na nasze: powiedział, że nie wie, o co chodzi, ale będzie dopierdalał się do wszystkiego.

      – Ja jebię, uwielbiam te komendanckie blubry. Jak on lub Zocha mówią o zwiększeniu nadzoru, to znaczy to, że kompletnie nie wiedzą, o co chodzi, więc zlecą dopierdalanie się kierownictwu niższego szczebla.

      – A co chce powiedzieć, gdy bełkoce, że prowadzone są intensywne czynności?

      – Czy ja wiem? Że dopiero zorientuje się, o co biega?

      – Nie! Że chuja robimy, ale wstyd się do tego przyznać. Ale dupa! – Kardasz kiwnął głową w stronę przechodzącej dziewczyny. Miała na sobie krótką bluzkę i obcisłe czarne leginsy. Jej pośladki i uda były monstrualnych rozmiarów.

      – Niby kochanego ciała nigdy dość, ale to jest, kurwa, przesada. Gdybym się z taką umówił i by mnie dosiadła, to bałbym się, że mnie zgniecie. – Kardasz ściszył głos. – Ma udo jak moje dwa.

      – Ale i tak byś nie protestował, co?

      – No wiesz, Driver?!

      – Pomyśl. Gdybyś zaprotestował, a ona by się na ciebie rzuciła i zakryła ci twarz cyckami, to umarłbyś z niedotlenienia.

      – Nie znalazłem fiuta na śmietniku, żeby z każdą…

      – Ale wybredny to też nie jesteś.

      – Jestem, kurwa, jebanym singlem. Nie muszę się ograniczać.

      – No i kumam cię w pełnej rozciągłości. Ja teraz też się nie ograniczam. A wręcz przeciwnie. Stosuję płodozmian. Tfu, cipozmian. Mam w komórce listę dup. Świetną. Do wyboru, do koloru. Szybki lodzik? Dzwonię do Pameli. Upojna noc z seksem bez zahamowania i bez gry wstępnej? Wybieram numer Anki Kotki. Chcę potańczyć i się bzyknąć? Jest Kryśka. A kiedy potrzebuję, żeby ktoś się mną zaopiekował, przytulił i pomatkował, wpadam do Eweliny.