Sense and Sensibility. Rozważna i Romantyczna w wersji do nauki angielskiego. Джейн Остин

lay down one’s life – złożyć życie w ofierze

      ● perish – zginąć

      ● die/meet a violent death – umrzeć gwałtowną śmiercią

      ● die by one’s own hand – ponieść śmierć z własnej ręki, popełnić samobójstwo

      ● die with one’s boots on – umrzeć w akcji (podczas walki, pracy)

      Umrzeć młodo to die young, die before one’s time lub come to an untimely end (wyrażenie formalne).

      A oto kilka opisujących śmierć idiomów o bardziej żartobliwym zabarwieniu:

      ● give up the ghost – wyzionąć ducha

      ● kick the bucket – kopnąć w kalendarz

      ● drop dead – wykorkować

      ● push up the daisies/be pushing up the daisies – wąchać kwiatki od spodu

      ● six feet under – (dosł.: sześć stóp pod ziemią) pogrzebany, pochowany

      ● snuff it – umrzeć

      Wszystkie te wyrażenia należą do języka potocznego.

      Gramatyka

      POZYCJA PRZYMIOTNIKA

      „The whole country about them abounded in beautiful walks.”

      W cytowanym zdaniu znajdują się dwa przymiotniki: whole i beautiful. Ten drugi wyraz występuje zarówno bezpośrednio przed opisywanym rzeczownikiem jak i po jednym z czasowników łącznikowych (o których piszemy w części 2), czyli m.in. be, seem, become itp. Porównaj przykłady:

      ● przymiotnik + rzeczownik

      It’s a beautiful poem. – To piękny wiersz.

      The policeman gave him a suspicious look. – Policjant rzucił mu podejrzliwe spojrzenie.

      ● czasownik + przymiotnik

      This poem is beautiful. – Ten wiersz jest piękny.

      They look suspicious. – Wyglądają podejrzanie.

      Natomiast whole należy do przymiotników, które występują tylko przed opisywanym rzeczownikiem. Inne przymiotniki tego typu to: entire (cały), main (główny), chief (główny), initial (początkowy, wstępny), eventual (końcowy, ostateczny), only (jedyny), maximum (maksymalny), minimum (minimalny), np.:

      Josie’s illness is the only reason I’ve decided to stay.

      Choroba Josie to jedyny powód, dla którego postanowiłam zostać.

      Please enter the main hall.

      Proszę wejść do auli głównej.

      The entire journey took us three weeks.

      Cała podróż zajęła nam trzy tygodnie.

      Bezpośrednio przed opisywanym rzeczownikiem pojawiają sie także przymiotniki, dzięki którym przypisujemy rzeczy, ludzi, wydarzenia i zjawiska do określonych kategorii. Na przykład: gazeta może być dziennikiem (daily paper) lub tygodnikiem (weekly paper), bomba może być atomowa (atomic) albo chemiczna (chemical). Oto kilka innych przykładów takich przymiotników: medical (medyczny), nuclear (nuklearny), digital (cyfrowy), cubic (sześcienny).

      Do tej grupy należą również przymiotniki opisujące kierunki geograficzne (np. eastern).

      Bezpośrednio przed rzeczownikiem stosujemy też niektóre przymiotniki wzmacniające znaczenie opisywanego słowa, np. absolute (absolutny, zupełny), complete (kompletny, skończony), own (własny), utter (całkowity):

      You’re acting like a complete idiot!

      Zachowujesz sie jak skończony idiota!

      I have absolute trust in my sister.

      Mam do swojej siostry całkowite zaufanie.

      Przymiotniki, które pojawiają się zawsze przed rzeczownikiem, na ogół nie mają stopnia wyższego i najwyższego.

      Kultura i historia

      WILLIAM COWPER

      William Cowper (ur. 26 listopada 1731 – zm. 25 kwietnia 1800) był jednym z najpoczytniejszych angielskich poetów swych czasów i autorem wielu wykonywanych do dzisiaj pieśni kościelnych.

      Cowper (wymawiamy jak „Cooper”) pisał o radościach i smutkach codzienności i ze szczególnym upodobaniem pochylał się nad najbardziej nawet błahymi stronami wiejskiego życia. Jego troska o los biednych i pokrzywdzonych wraz ze względną prostotą stosowanego języka stawiała go w kontrze do nadętej, formalnej poezji XVIII stulecia i w tym sensie stał się duchowym poprzednikiem takich twórców jak Robert Burns, William Wordsworth czy Samuel Taylor Coleridge. Charakterystyczną cechą utworów Cowpera jest również stale obecna, dojmująca nuta osamotnienia, wyczuwalna nawet w wierszach o pozornie humorystycznym wydźwięku.

      Po śmierci matki (przyszły poeta miał wtedy sześć lat) Cowper, dziecko anglikańskiego duchownego, został wysłany do szkoły z internatem. Po jej ukończeniu przeniósł się do Londynu, gdzie podjął studia w Westminster School. Szczególnie celował w nauce łaciny i poznał eposy Homera, do końca życia zaliczające się do jego ukochanych lektur. Po ukończeniu edukacji podjął praktyki prawnicze. W tym okresie zamieszkał u wujka, Boba Cowpera, gdzie zakochał się we własnej kuzynce, Theodorze. Po pewnym czasie doszło do zaręczyn, lecz ojciec dziewczyny stanowczo sprzeciwił się związkowi tak blisko spokrewnionych osób i uniemożliwił parze jakiekolwiek dalsze kroki. Poeta przeżył tę klęskę bardzo głęboko, co doprowadziło do pierwszych objawów nękających go już do końca życia zaburzeń umysłowych.

      W 1756 roku zmarł ojciec Cowpera i młody prawnik znalazł się w trudnej sytuacji finansowej. Wpływowi członkowie rodziny wykorzystali swoje kontakty i wskazali go jako kandydata na lukratywne stanowisko biurokratyczne w Izbie Lordów, lecz wymagało to zdania odpowiednich egzaminów. Perspektywa testu przytłoczyła twórcę do tego stopnia, że zapadł na depresję i podjął aż trzy próby samobójcze, wskutek czego trafił na osiemnaście miesięcy do ośrodka dla obłąkanych w St. Albans przekonany, że czeka go wieczne potępienie.

      Po opuszczeniu szpitala osiadł w Huntingdon, w domu pastora Morleya Unwina, pobożnego kalwinisty wspierającego wzbierający na sile ruch odnowy religijnej. Z żoną Unwina, Mary, polubili się od samego początku, aczkolwiek ich związek rozkwitł w pełni dopiero po śmierci Morleya, który zginął w nieszczęśliwym wypadku podczas jazdy konnej. Cowper i Mary Unwin przenieśli się do miejscowości Olney, gdzie poeta próbował stworzyć prawdziwie religijną rodzinę. Niestety, wymogi rzeczywistości okazały się dla jego wrażliwej duszy zbyt trudną do przekroczenia barierą. Coraz częściej popadał w melancholię,