Ty i ja dwa różne światy. Elżbieta Kosobucka

mam zaległości do nadgonienia i nie wiem czy jutro dam radę przyjechać, a jeśli już, to wieczorem. Czeka na mnie kilka pilnych spraw do załatwienia. Robi się gorący okres, bo to ostatnie dni przed podpisaniem umowy.

      – Nie ma sprawy. – Poczułam się zawiedziona, ale to zrozumiałe, że musiał się zająć swoją pracą.

***

      Następny poranek spędziłam z babcią. Siedząc i rozmawiając z nią naszła mnie ochota na malowanie. Zebrałam się więc i poszłam nad jezioro, gdzie rozłożyłam sztalugę. Stary T-shirt zasłonił moje ubranie, a chusta chroniła włosy. Czułam się szczęśliwa mogąc przelać na płótno otaczające mnie piękno. Widok przyrody nad jeziorem zawsze mnie inspirował. Od początku wakacji nie miałam na to zbyt wiele czasu, a serce rwało się do tworzenia.

      Zawczasu zaplanowałam dla siebie obiad w plenerze, żeby nie przerywać malowania: kanapki, jabłka i babcina mięta z wodą gazowaną były wszystkim czego potrzebowałam dla ciała. Potem znowu wpatrywałam się w otaczający mnie krajobraz próbując uchwycić to, co zapiera dech w piersi. Obraz był tylko niedoskonałym odbiciem przyrody, ale niósł pamięć piękna, którą mogłam przywołać oczami duszy patrząc na to, co namalowałam.