Gevaarlijke Dingen. Amy Blankenship

liet haar nek los en keek haar aan terwijl ze haar tranen inslikte toen ze op het matras viel. Hij was niet in de stemming om naar haar huilen te luisteren. “Je moet nu vertrekken.” Hij draaide zijn rug naar haar toe en beende de kamer door om uit het raam te gluren. Wat hem betrof had hij net zijn goede daad voor vandaag gedaan. Deze stad was hoe dan ook een puinhoop.

      Uit zijn ooghoek zag hij een paar jonge vampiers rond de hoek van een gebouw komen en een steegje inlopen. Hij vroeg zich af waar alle zielloze wezens vandaan kwamen sinds LA met hen leek te zijn overstroomd.

      Hij was het meisje op zijn bed helemaal vergeten tot hij de deur van het penthouse hoorde dichtslaan... ja, hij had haar een plezier gedaan. Ze had geluk dat hij haar had gevonden in plaats van de monsters die nu door de straten van LA kropen… en hij had het niet alleen over het paranormale. Hij opende de balkondeuren en stapte de nachtlucht in.

      Hij had de glooiende heuvels van de stille stad verlaten op het moment dat hij voelde dat Syn in zijn graf begon te bewegen. Omdat hij zo dicht bij de vampier was, had hij het wakker worden van Syn echt maandenlang gevoeld en hij had niet willen blijven rondhangen voor de reünie. Syn had weinig tolerantie voor de zielloze en op dit moment wist Damon heel goed dat zijn ziel zwak was. Hij had een flashback van hoe Kane's ziel eruit had gezien in de kerk en vroeg zich af of zijn eigen ziel in die slechte vorm was.

      Sinds hij naar LA was gekomen, had hij Michael van een afstand meerdere keren gadegeslagen en het maakte hem boos dat de ziel van Michael zo sterk was dat hij in zijn aura te zien was. Hij had de ziel van Michael in de kerk gezien toen de gevallen man de hand van Michael hadden gepakt. Michael was hier gelukkig geweest en omringd door vrienden, terwijl Damon zichzelf omringd had met vrienden en met nutteloze scharreltjes.