Պաղտասար աղբար. Հակոբ Պարոնյան

Ինձի Պաղտիկ կըսեն, ըսի քեզի… մարդ ղրկեցի այն տունն ստուգելու համար, թե տիկին Անույշին հետ երեկ ո՞վ կար հոն:

      ԿԻՊԱՐ – (Մեկուսի) Խնդիրը բավական հառաջ գացած է, եթե իմ անունս տան` գործն ուրիշ կերպարանք պիտի առնու:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Ի՞նչ կխորհիս:

      ԿԻՊԱՐ – Ոչինչ: (Մեկուսի) Եթե անունս տվին…

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Շուտ գնա ուրեմն անդիի սենյակն ու ջանա հասկնալու այդ անառակին անունն ու մականունը: Բայց մի ըսեր տիկնոջ, թե ուրիշ միջոցներ ձեռք առած եմ յուր սիրեկան ճանչնալու համար: Աճապարե, գնա, սորվե, եկուր… սա երկու լիրբն ալ դատարաններ քաշեմ այսօր, որ հասկնան, թե ինձի պես մարդու մը պատիվն արատավորելը դյուրին չէ:

      ԿԻՊԱՐ – Ի տեսություն: (Մեկուսի) Նախ և առաջ փութանք մեր գործը կարգադրելու: (Կմեկնի):

      ՏԵՍԻԼ Գ

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ, հետո ՕԳՍԵՆ ու ՍՈՂՈՄԵ

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Ինչպես վազելով կերթա իմ գործիս համար, մարդ մը, որ ինձի համար հոգին կուտա, բարի, պարկեշտ, ազնիվ ու վստահելի անձ մը, որու նմանն գտնելը խիստ դժվար է ժամանակիս մեջ…

      ՍՈՂՈՄԵ – (Դրսեն) Թող չեմ տար որ մտնես:

      ՕԳՍԵՆ – (Դրսեն) Պիտի մտնեմ:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Օգսենն է, մոռացանք ապս…

      ՍՈՂՈՄԵ – (Դրսեն) Ոչ:

      ՕԳՍԵՆ – (Դրսեն) Այո: (Դուռը հրելով կբանա ու կմտնե) Ի՞նչ խայտառակություն է աս, Պաղտասար աղբար:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Ներեցեք, խելքս գլուխս չէ…

      ՕԳՍԵՆ – Պաղտասար աղբար, ի՞նչ խայտառակություն է աս:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Հանցանքն իմս է…

      ՕԳՍԵՆ – ի՞նչ նախատինք, ի՞նչ անարգանք, ի՞նչ թշնամություն է աս, Պաղտասար աղբար, զիս տուն կհրավիրեք և ձեր աղախնույն կապսպրեք, որ ներս չընդունի զիս:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Մոռցա…

      ՕԳՍԵՆ – Ի՞նչը մոռցար:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Պատվիրել…

      ՕԳՍԵՆ – Ի՞նչ ըսել է պատվիրել:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Որ թող տա:

      ՕԳՍԵՆ – Ի՞նչ կնշանակե որ թող տա, ի՞նչ հարաբերություն ունի, որ թող տա իմ հարցմանս հետ… որ թող տա եղեր…

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Ձեզի ներս մտնել:

      ՕԳՍԵՆ – Ոչինչ, խոսքեր, անպիտան արդարացումներ… խնդիրը ծանր է, փաստաբան մը, իրավագետ մը, արդարության գործակատար մը բռնաբարված է, նախատված է, անարգված է, պատվո գոհացում, փոխարինություն կպահանջեմ: Գիտե՞ք, որ օրենքը քսան ոսկվո տուգանաց կդատապարտե այսպիսի հանցանաց հեղինակները, և հետևաբար քսան ոսկի դուք պիտի վճարեք և քսան ոսկի ձեր աղախինը…

      ՍՈՂՈՄԵ – Ոտքդ պագնեմ, ես…

      ՕԳՍԵՆ – Ոչ:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Մեծապատիվ Տեր, կաղաչեմ, ներեցեք, խելքս գլուխս չէ:

      ՕԳՍԵՆ – Ոչ:

      ՍՈՂՈՄԵ – Ես սխալ հասկացեր եմ:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Ես ձեզի համար չըսի, որ ներս չառնե:

      ՍՈՂՈՄԵ – Օտարական մը կարծեցի զձեզ:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Ձեզի դեմ ինչո՞ւ պիտի գոցենք մեր դռները:

      ՍՈՂՈՄԵ – Ամեն օր հրամմե, եկուր:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Վսեմափայլ Տեր, գթա ինձի, տունս կործանած է…

      ՍՈՂՈՄԵ – Մի սրդողիք… երթամ անուշ մը բերեմ ձեզի:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Խահվե բեր, օղի բեր, գինի բեր, քոնյաք բեր:

      ՕԳՍԵՆ – Բան մը ալ չեմ ուզեր, այս դեպքը խրատ մը ըլլա ձեզ ուրիշ անգամներ զգուշանալու համար ասանկ անվայել ընթացքներե, եթե իմ տեղս ուրիշ փաստաբան մը սակայն ես կներեմ, որովհետև խնդրույն մեջ թյուրիմացություն կտեսնեմ: (Առ Սողոմե) Դուրս գնա:

      ՊԱՂՏԱՍԱՐ – Դուրս գնա… հոս եկուր… ահա կպատվիրեմ քեզ, տանս դռները միշտ բաց պիտի մնան պարոն Օգսենի համար,