Қорасан қарақшының қолмергені. Баянғали Әлімжанов

мың ап, бер,

      Айырбастап!»

      «Көрсетпе, – дедім – мұндай

      Малдығыңды,

      Құп алар

      Құл емеспін жарлығыңды,

      Есі жоқ

      Ешкі құрлы секеңдеген,

      Алмаймын

      Айырбасқа қалдығыңды,

      Он мыңға алсаң берем,

      Басы бүтін,

      Өзің біл,

      Сарқып бітсең сандығыңды!»

      Мақұл деп

      Қисалаңдап, қол алысты,

      Қашанда

      Шешеді деп доллар істі,

      Мысықтай монтанысып

      Мен де күлдім,

      Жасырып

      Ішімдегі жолбарысты.

      Оп-оңай

      Оған он мың қолақпандай,

      Он теңге

      Ойда-жоқта жоғалтқандай,

      Осыны

      Бір сор түртіп кезіктірді-ау,

      Қайтемін,

      Ебін тауып тонап қалмай!

      Айтпайды

      Ішкі сырын ақылды ашып,

      Данчо деп,

      Алдым оны жақындатып,

      «Билей бер,

      Мен ол қызды мәймөңкелеп,

      Келейін

      Айтқаныңды мақұлдатып.»

      Қуанды,

      Қалбалақтап жаны қалмай,

      Көрініп

      Бөтен қыздың дәмі балдай…

      Сыр бермей қонақтарға,

      Шығарып сап,

      Оралдым

      Қараңғыда қабыландай.

      Есерге

      Елеусіздеу ымдап едім,

      Алқынып,

      Жетіп келіп «шын ба?» деді,

      Ал, қане,

      Он мың доллар әкел бері,

      Күтіп тұр,

      Көніп сұлу, мұнда дедім.

      Көлпілдеп,

      Көлігіне әрең барып,

      Шығарды

      Ақша тола сөмкені алып,

      Бауырдан

      Періп-періп жібергенде,

      Бүк түсіп,

      Жатып қалды естен танып,

      Жөнелдім

      Сол бетіммен Ресейге асып,

      Қисайып

      Енді жолым кеткені анық!

      Арманы

      Болып едім тәмам қыздың,

      Ел үшін

      Келіп еді қамал бұзғым,

      Тар жолды

      Талайыма жазған екен,

      Амал не,

      Тайды үстінде табан мұздың,

      Тонауға

      Кірістім мен жемқорларды,

      Жалмауыз,

      Ынсабы жоқ, арам құзғын!

      Ащы түтін

      Ар жағын

      Айтқызбай-ақ түсін, бала,

      Дегендей,

      Ишара ғып үнсіз ғана,

      Қорасан

      Қорапшаға қолын салып,

      Сорды кеп

      Махоркасын құшырлана,

      «Өз еркің

      Болмаса да басы бүтін,

      Өзіңді

      Өзің қорға, жақсы күтін,

      Мынаны көрсең ептеп,

      Күш береді,

      Басады

      Ащы мұңды ащы түтін!»

      Ұсынды

      Балтабайға темекісін:

      «Көр, – деді, —

      Көңіл аулар кермек күшін,

      Деміңді

      Ішке тарт та, ұста біраз

      Шыдап бақ,

      Сіңіріп ал керектісін!»

      Көрмеген

      Өмірінде шылым тартып,

      Аузына

      Салды бойын жылу шарпып,

      Өзегін

      Ащы түтін тіліп өтті,

      Қақалып,