Қорасан қарақшының қолмергені. Баянғали Әлімжанов

боп тұр даяшылар,

      Дегендей,

      Бізден қызмет, сізден ақша.

      Аздан соң,

      Қыздырдық кеп мәжілісті,

      Арақтың

      Үйреншікті дәмі күшті,

      Тынымсыз

      Көрші үстел де гүжілдейді,

      Байқасам,

      Вискиге мұз салып ішті,

      Даяшы

      Қас-қабағын бағып тұрған,

      Бір кезде

      Ас-табағын алып ұшты.

      Зырылдап,

      Қайта шығып, келді бізге,

      Көршілер

      Деді,виски берді сізге,

      Аң-таң боп,

      Қалсақ та әуел, тост көтеріп,

      Осындай

      Алғыс айттық ерлік ізге!

      Қыздар да

      Қарай қапты, көзін қадай,

      Отырмын

      Түп қалтаны өзім санай,

      Жүз мыңға

      Бір бөтелке виски алып,

      Сыйлауға

      Шамамыз жоқ біздің ондай.

      Осындай

      Ішкендерде ізет деген,

      Ер жігіт

      Кіммен, қайда жүздетпеген,

      Қолдағы

      Ақ арақтан баса құйып,

      Ұсындық,

      Біз де сыйды құрметпенен.

      Қысқа қол

      Сағымызды тұр сындырып,

      «Фу, гадость!»

      Дейді қыздар күрсіндіріп,

      Көсемі мырс-мырс күлді:

      «Мынаны да,

      Жүрсіңдер

      Қалай ішіп, сусын қылып?!»

      «Металдың

      Магнаты мен,

      Даниялмын,

      Айдынды,

      Ағындаған дариямын,

      Ас түгіл

      Бастығыңды сатып алам!»

      Деп бұлғап

      Көк былғары әмиянын,

      Ашқанда,

      Дым білдірмей демеп қойдым:

      «Бар ғой деп Даниялым,

      Далиямын!»

      Ол да бір

      Асау екен ала қашқан,

      Қиқуы

      Жерді тербеп, жарады аспан,

      Уыстап,

      Шашып-шашып тастай салды,

      Жап-жасыл

      Қағаздарды санамастан.

      Ақшаның

      Көрінгесін кесектері,

      Даяшы

      Лып-лып етіп есептеді,

      Еліріп,

      Есерленген алтауының,

      Болыпты

      Бес миллион есептері.

      Бір кеште

      Ішіп-жеуге кеткен шығын,

      Құнындай

      Кешегі өлген бес кеншінің!

      Еденге

      Ердің құнын төге салды,

      Осы ма

      Асып-тасып жеткен шыңың!

      Жастықтың

      Күш-қуатын кенге төгіп,

      Тірідей

      Денсаулығын жерге көміп,

      Оқыстан

      Өле қалса апат болып,

      Өтірік аяғансып,

      Теңге бөліп,

      Өздері

      Кердеңдеп жүр кең әлемде,

      Жақсы боп, көзге түсіп,

      Жемге бөгіп,

      Дарақы даңғазаға

      Не дер еді,

      Тіріліп келсе мұнда,

      Көрдегі өлік!?

      Әнеки

      Өмір қайда, олжа қайда,

      Жыныңды

      Қай-қайдағы қозғамай ма?

      Мыналар

      Шайқап жүрсе дүниені,

      Мен неге

      Жан қинаймын тар забойда?!

      Құдай-ау,

      Неткен байлық, неткен ақша,

      Секілді

      Өз