Дөнья матур татар телендә шигырьләр. Гүзәл Идрисова

карарга.

      Аңа кирәк, рәхәтләнеп,

      Пычракта ятып аунарга.

      Тиен уңай сыйфатлы,

      Аны уңган диләр.

      Ару – талуны белмичә,

      Йөгереп, эшләр.

      Тиен белән дуслаш,

      Дип, әнисе өйрәтә.

      Керпе тыңлый әнисен,

      Киңәшләре яхшы бигрәк тә.

      Акыллы кошлар

      Өй алды яшел чирәм,

      Бәпкәләр үлән чүпли.

      Янәшәдә генә әти – әни

      Балакайларын күзли.

      Бала җанлы казлар да,

      Бәпкәйләрен калдырып,

      Бер адым ерак китмичә,

      Үстерәләр, дулкынланып.

      Бәпкә абынып егылса,

      Янына йөгерә әтисе:

      «Ни булды, бәпкәем,

      Этәрдеме әллә берәйсе?».

      Үзләре генә белгән

      Телдә сөйләшәләр.

      Бер – берсен аңлыйлар,

      Казлар да хас кешеләр.

      Каз гаиләсендә тәртип,

      Су керергә китәләр,

      Ата – ана алдан бара,

      Артта тезелгән бәләкәчләр.

      Әгәр куркыныч янаса,

      Күктә күренсә карчыга,

      Колачын җәеп, ана

      Балаларын тизрәк качыра.

      Күрмәссез казларның

      Балаларын ташлап,

      Кайдадыр йөрегәнен,

      Үзенә генә бәйрәм ясап.

      Шулай яши белми

      Хәтта кешенең кайберсе.

      Гаҗәпкә калдыра гел

      Казның матур гаиләсе.

      Безнең өчен

      Безнең өчен туа таңнар,

      Безнең өчен сайрый кошлар.

      Безнең өчен зәңгәр күктә

      Йөзә матур болытлар.

      Безнең өчен энҗе кар ява,

      Безнең өчен ява ләйсән яңгыр.

      Кинәт, безне сокландырып,

      Салават күпере балкыр.

      Безнең өчен кояш елмая,

      Безнең өчен җемелди йолдызлар.

      Безнең өчен бакчаларда

      Алсуланып пешә алмалар.

      Безнең өчен чәчәк ата,

      Гаҗәп нәфис гөлләр.