Sessiz feryad. Parvana Saba

etkisinin olmadığının farkına varmaktır. Irina, affetmenin acıdan, onu geri çeken zincirlerden kurtulmak olduğunu fark etti. Bu, her şeye rağmen hayatının kendisine ait olduğunun ve bunun nasıl olacağını kendisinden başka kimsenin belirleyemeyeceğinin farkına varılmasıydı.

      Irina, annesinden korkan o küçük kız olmaktan çoktan vazgeçtiğini fark etti. Kendi yaşamına hakkı olan bir kadın haline geldi. Annesini kendisi için değil kendi iyiliği için affedebilirdi. Ve bu bağışlamada hiçbir zayıflık yoktu; tam tersine güç verdi.

      Projesini ve birlikte çalıştığı kadınları bir kez daha düşündü. Irina, yolunun, iyileşme sürecinin yalnızca acısını kabul etmekle kalmayıp, aynı zamanda başkalarının değişme gücü bulmasına da yardımcı olmak olduğunu fark etti. Kendisi iyileşmenin mümkün olduğunun, her adımda özgür olabileceğinizin canlı bir örneğiydi.

      Irina tekrar işe döndü ama şimdi her şeye biraz farklı bakıyordu. Sadece kendisine gelen kadınlara değil, çevresine de daha fazla ilgi göstermeye başladı. Yuri ile ilişkisi daha da güçlendi. Onunla sadece bir hayat arkadaşı değil, aynı zamanda deneyimlerini, sevinçlerini paylaşabileceği bir arkadaş olmayı da öğrendi. Birlikte geçirdikleri zaman onun iyileşmesinin önemli bir parçası oldu.

      Yuri onun davranışındaki değişiklikleri fark etti ve ikisi de zorluklarla karşılaşmaya devam etse de Irina’nın kendine daha çok güvendiğini, kendini bırakmayı ve burada ve şimdi yaşamayı öğrendiğini hissetti.

      Irina ofiste daha az zaman geçirmeye ve ona keyif veren şeylerle (yürüyüş, okuma, meditasyon) daha fazla zaman geçirmeye başladı. Basit zevklerin önemini yeniden keşfetti ve kendine ve iyileşmesine zaman ayırmanın ne kadar önemli olduğunu fark etti.

      Hâlâ kadınlarla çalışıyor, onların içsel güçlerini keşfetmelerine yardımcı oluyordu ama artık bunu daha fazla farkındalıkla yapıyordu. Hiç kimsenin mükemmel olamayacağını ancak insan doğasını kabul etmelerine izin verirlerse herkesin bütün olabileceğini fark etti.

      Irina artık kendisi için idealler belirlemiyor. Hata yapmasına izin verdi, kusurlu olmasına izin verdi, ancak her geçen gün daha çok olmak istediği kişi haline geldi – gerçek olmaktan korkmayan bir kişi.