κοινωνίαν. Τὸ δὲ πάθη τε καί ἔργα, πάθη μὶν ἂν λέγοι περὶτῆς ἡμετέρας ψυχῆς· Eρεῖ γὰρ πῶς μὲν ἀνάγεται, πῶς δὲ πτερορρυεῖ πάλιν καὶ πίπτει εἰς γένεσιν· ἔργα δὲ Eπὶ τῶν Βείων ψυχῶν. Τὸ δὲ τάληθὲς νοῆσαι ἀντὶ τοῦ· τήν ἀθανασίαν αὐτῆς ἰδεῖν· τοῦτο γὰρ οὐσία καὶ φύσις αὐτῆς Eστι καὶ ἀλήθεια. Aναγκαίως δὲ ἠλθεν εἰς τὸ τήν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς κατασκευάσαι, οἰον κατὰ ἀνάλυσιν Eπὶ τοῦτο Eλθὼν, ὡς αὐτὸς ὕστερον Eρεῖ, Ἔστι δὲ τοιάδε τις ἡ ἀνάλυσις. O ἔρως τῶν μεγίστων Eστὶν ἀγαθῶν αἴτιος· μὲγιστον δὲ τῶν ἀγαθῶν ἡ εὐδαιμονία· εὐδαιμονία δὲ ὁμοίωσις θεῷ· ι ὁμοιούμεθα δὲ Βεῷ τῶν αὐτῶν Eφαπτομενοι· τῶν αὐτῶν δὲ Eφαπτομεθα τὸ νοητὸν κάλλος θεασάμενοι· ὁρῶμεν δὲ αὐτὸ ἀναμνησθέντες αὐτοῦ Eνταῦθα ὄντες· ἀναμιμνῄσκεται δὲ ο ποτε Βεασάμενος· Eθεασάμεθα δέ ποτε εί ἀθάνατος εἴη ἡμῶν ἡ ψυχή· ὥστε δεῖ τοῦτο αὐτὸ προηγουμένως ἀπο· δεῖϑαι οτι ἀθάνατος ἡ ψυχή· Eὰν γάρ μὴ ᾗ ἀθάνατος, περιττοὶ πάντες καὶ μάταιοι οὶ ἑϑῆς λογοι. Ποῦ γὰρ καὶ ἀναχθήσεται Βνητὴ οὐσα; Εἰ δέ Eστιν ἀθάνατος, Eθεάσατο ποτε, ὥστε καὶ ἀναμιμνῄσκεται τοῦ νοητοῦ κάλλους·. ὥστε τῶν αὐτῶν Eφάπτεται τοῖς ϑεοῖς· ὁμοιοῦται ἄρα τούτοις· ὥστε εὐδαιμονεῖ καὶ μεγίστων ἀγαθῶν τυγχάνει. Ταῦτα δὴ αὐτῇ ὁ Βεῖος καὶ ἀναγωγὸς ἔρως περιποιεῖ· διὸ τῷ κατὰ ἀνάλυσιν τροπῳ πως χρώμενος ἠλθενΙ Eπὶ τὸ τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς πρῶτον κατασκευάσαι, τοῦτο δὲ δείϑας συντίθησι πάντα τὰ ἑφεϑῆς. Συντομώτερον δ» ἂν οὕτως ἀναλύσαις· προκειται τῷ Eνθέῳ Eραστῇ Eπὶ τὸ νοητὸν κάλλος καὶ οντως ὃν ἀναπέμψαι τὸν Eρώμενον· τοῦτο δ» ἂν ποιήσειεν, | εἰ ἀναμνήσειεν αὐτὸν Eκείνου ἀπὸ τῶν τῇδε καλῶν· ἀναμιμνήσκει δὲ εί ἀθάνατον αὐτοῦ δείϑει τὴν ψυχήν· καὶ γάρ ἀναμιμνῄσκεται ο ποτε Βεασάμενος· ὁ γὰρ μηδέποτε Βεασάμενος οὐδὲ ἀναμιμνῄσκεται· ὥστε ἀναγκαίωϑπρῶτον περ). ἀθανασίας ψυχῆς ποιήσεται τὸν λογον· οὐ πάσης (οὐ γὰρ καί τῆς τοῦ μύρμηκος), ἀλλ» ὡς εἰπεν αὐτὸς ϑείας τε καὶ ἀνθρωπίνης.
ζ. Δρχὴ δὲ ἀποδείξεως ἥδε] 245 C.
нам надлежит доказать, наоборот, что подобное неистовство боги даруют для величайшего счастья.
Это не просто начало всего доказательства палинода (ведь ранее говорилось, что начало палинода невероятно для боязливых, но достоверно для мудрых), а именно начало доказательства бессмертия души. Таким образом, заключение не представляет собой начало доказательства, ибо, по сути, конец в некотором смысле является началом того, что ведет к этому концу. Указывается, что бессмертие пребывает в самой сущности души; и все доказательство одновременно взаимосвязано и объединено в заключении.
***
Οὐ τῆς πάσης ἁπλῶς ἀποδείϑεως τῆς παλινῳδίας ἀρχὴ ἥδε (ἀνωτέρω γάρ περὶ αὐτῆς εἰπε τῆς ἀρχῆς τῆς παλινῳδίας οτι δεινοῖς μὲν άπισ-· τος, σοφοῖς δὲ πιστή), ἀλλά ἀρχὴ τῆς περὶ ἀθανασίας ψυχῆς ἀποδείϑεως ἥδε.
