Комментарии к «Федру» Платона. Книга третья. Гермий Александрийский

ότι οίον ή μαντική προμήνυσιν του μέλλοντος χρόνου παρέχει, πως αν εύοδήσωμεν κατά τον βίον, ή ποιητική αδει κλέα άνδρων καί διά τούτου παιδεύει το των άνθρώπων γένος, ή τελεστική παλαιών μηνιμάτων καθα ίρει, μέλλων περί τής τετάρτης μανίας είπεΐν, περί ής καί ό πας αύτφ λόγος, πρίν είπεΐν περί αύτής είπών περί άθανασίας ψυχής, περί ίδέας αύτής, περί των β ίων, περί καθόδου καί άνόδου καί πάντων των άνωτέρω ολίγον είρημένων, ούτως λέγει περί τής έρωτικής μαν ί ας πόσα άγαθά παρέχει.

      Εχρήσατο δέ, ώσπερ αν ε’ίποι τις, τφ κατά άνάλυσιν λόγω· οίον το πέρας των άνθρώπων ούδέν άλλο έστίν ή εύδαιμονία, τουτέστιν ή συναφή ή προς τούς θεούς (ού τίθεται γάρ ό Πλάτων έν τοΐς έκτος τήν εύδαιμονίαν) συνάπτεται δέ θεοΐς ή ψυχή όταν ένταυθα ούσα καί θεωρουσα το παν αίσθητον καί ούράνιον κάλλος άναμνησθή του νοητου κάλλους· άναμιμνησκεται δέ ή ποτε θεασαμένη· ή γάρ άνάμνησις επί ών εγνω τις ή είδεν ή ήκουσε γίνεται· ποτέ δέ εθεάσατο ή συμπεριπολήσασα τοις οϊκείοις θεοις· συνεπόλησε δέ εί άθάνατος είη· εί γάρ μή είη άθάνατος, δηλονότι ούτε περιεπόλησεν ούτε άνεμνήσθη· διά τούτο είπε πρώτον περί άθανασίας τής ψυχής καί τής ίδέας καί τών εξής, καί μετά τούτο είς α μέλλει ήμας αγειν ό ερως, λέγω δή είς τήν νοητήν ούσίαν καί το θειον κάλλος καί άπλοΰν καί άτρεμές· «ώσπερ γάρ, φησίν, εκειναι αί μανίαι, ουτω καί αυτη το κάλλος το νοητον τή ψυχή περιποιει καί ενιδρύει αύτήν τοις θεοις», διο καί «άρίστην» τών μανιών αύτήν λέγει. Συνοψίζει δέ πάντα τά είρημένα άνωτέρω έν τούτοις τοις ρητοΐς. Ίστέον δέ καί τούτο, οτι ού δει άπομερίζειν τάς μανίας· έπιπλέκονται γάρ άλλήλαις· ούτε γάρ ή τελεστική ούτε ή ποιητική ούτε ή μαντική ανευ ερωτικής δύνανται <είναιή «ίσως ούν καί διά τοΰτο θειοτέρα ή ερωτική. Το δ» ύπερβατόν τοΰτό έστιν· ε σ τ ι δ ή ούν δεύρο ό πας ήκων λόγος περί τής τετάρτης μανίας, ώς αρα αυτη πασών τών ενθουσιάσεων άρίστη καί τά εξής. Το λεγόμενον ούν τοιούτόν τί εστιν· επειδή περί εκείνων τών μανιών είρήκαμεν πόσα άγαθά παρέχουσι, περί δέ ταύτης ούδέν είρήκαμεν, ίστέον οτι πάντα τά είρημένα άνωτέρω δι» αύτήν εξεθέμεθα· καί λέγει ποια άγαθά ή ερωτική καί πώς παρέχει, καί οτι ό πας ήμιν λόγος καί ή σπουδή περί ταύτης τής ερωτικής μανίας εστίν, οτι κρείττων εστί πασών.

      β΄ Ἣν οταν τὸ τῆδέ τις 249d

      Ибо начало памяти возникает из органов чувств, как прекрасно выражается философ; из этого происходит вся телесная красота, а затем и та, что обнаруживается в дисциплинах. Таким образом, через это человек вспоминает и совершает восхождение к умопостигаемой красоте.

      ***

      Τὴν γὰρ ἀρχὴν τῆς ἀναμνήσεως ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων ἔχει, οἰον τέθηπε τοδε τι τὸ κάλλος ὁ φιλοσοφος, καὶ ἀπὸ τούτου πᾶν τὸ σωματικὸν κάλλος, εἰτα τὸ ἐν τοῖς μαθήμασι, καἰ λοιπὸν διὰ τούτου ἀναμιμνήσκεται, καἰ ποιεῖται τὴν ἄνοδον εἰς τὸ νοητὸν κάλλος.

      γ. Eπτέρωταί τε καὶ ἀναπτερούμενος 249d

      Вначале, как кто-то может сказать, он хочет говорить о восхождении, о том, что как птенцы, в силу своего природного склада, стремятся летать, но не могут