TOPLU ŞİİRLERİ &DAĞLAR VE RÜZGAR. Sabahattin Ali

beni unutma sakın

      Gurbet hapishanesinde.

      KIZKAÇIRAN

      Dağlar dik, çeşmeler kuru,

      Yârimin benzi çok sarı;

      Ölüm var, dönülmez geri;

      Yürü yağız atım, yürü…

      Dağlar geçilmiyor kardan;

      Aman yok candarmalardan

      Ayrılamadım bu yardan;

      Yürü yağız atım, yürü…

      Yârim bu gece yoruldu,

      Kaçırdığıma darıldı;

      Bak daha sıkı sarıldı;

      Yürü yağız atım, yürü…

      Nasıl titriyor korkudan;

      Kaldırdım onu uykudan;

      Sesler geliyor doğudan;

      Yürü yağız atım, yürü…

      Peşime düştü takipler,

      Boynumu bekliyor ipler;

      Zeybekler seni ayıplar;

      Yürü yağız atım, yürü…

1932

      MAYIS

      Mayıs, ayların gülüdür,

      Taze bir çiçek dalıdır,

      İçerim ateş doludur;

      Mayıs’ta gönlüm delidir.

      Yeşil dağlara göçülür,

      Kırmızı şaraplar içilir;

      Yârim dökülüp saçılır,

      Mayıs’ta gönlüm delidir.

      Göklere karşı yatılır,

      Dertlerimiz unutulur;

      Eski sevgiler atılır;

      Mayıs’ta gönlüm delidir.

      Uzakta kuşlar seslenir;

      Gönlüm genişler beslenir;

      Yaşamağa heveslenir,

      Mayıs’ta gönlüm delidir.

      Yumuşak rüzgârlar eser;

      Çimenlerde yârim gezer,

      Yanılır, bana gülümser;

      Mayıs’ta gönlüm delidir.

Atsız Mecmua, (13), 15 Mayıs 1932

      HEY

      Kaygusuz, deli bir kuştum,

      Senin dalına kondum hey!

      Yüksek yerlerde uçmuştum,

      Ayakucuna indim hey!

      Denizler gibi derindim,

      Gözlerine sığ göründüm.

      Karlı dağlardan serindim,

      Sana sokuldum, yandım hey!

      Tükenmez mihnetler çektim,

      Kanlı gözyaşları döktüm,

      Akıllılara örnektim,

      Divanelere döndüm hey!

      Âşıklar sana ne yapsın?

      Dudaklar nereni öpsün?

      Sen bir acayip şarapsın,

      Daha içmeden kandım hey!

      Yadını düşürmez dilim,

      Sana ulaşır her yolum;

      Kirli, günahkâr bir kulum,

      Yüzüne bakıp yundum hey!

1932

      YETMEZ Mİ?

      Aşk seni harab etmez mi?

      Takatını tüketmez mi?

      Sendeki ateş bitmez mi?

      Yetmez mi gönül, yetmez mi?

      Aşkına yoktur enzade,

      Aklını aldı o taze,

      Âleme oldun kepaze,

      Yetmez mi gönül, yetmez mi?

      Yâr yoluna baktırdığın,

      Uykusuz bıraktırdığın,

      Aşk yüzünden çektirdiğin,

      Yetmez mi gönül, yetmez mi?

      Hangi derdimi anayım?

      Aşka nasıl dayanayım?

      Yandım, daha mı yanayım?

      Yetmez mi gönül, yetmez mi?

      Göğsümde tıkanır sesim,

      Yok yaşamaya hevesim;

      Ben bir dermansız bîkesim.

      Yetmez mi gönül, yetmez mi?

1932

      AYIRDILAR

      Eller araya girdiler,

      Türlü fesatlar kurdular,

      Sevdamızı çok gördüler

      Seni benden ayırdılar.

      Eridim, tükendim gamda;

      İnsaf benî âlemde,

      En fazla sevdiğim demde

      Seni benden ayırdılar.

      Gezilmez diyarlar gezdim,

      Yazılmaz koşmalar yazdım;

      Ben sensiz yaşıyamazdım,

      Seni benden ayırdılar.

      Şaşırdım aşka düştükçe,

      Yere vuruldum coştukça;

      Doğrulup sana koştukça

      Seni benden ayırdılar.

      Kurbanı oldum bir hiçin,

      Görmem yüzünü sevincin…

      Niçin güzel yârim, niçin

      Seni benden ayırdılar?

1932

      KIYAMADIĞIM

      Hey bir zaman bakıp bakıp!

      Seyrine doyamadığım!

      Şimdi gurbette bırakıp

      Sesini duyamadığım!

      Evde kapanıp kaldın mı?

      Seyrana çıkıp güldün mü?

      Başkalarının oldun mu?

      “Benimsin!” diyemediğim!

      Akıtıp gözüm yaşını

      Hatırlarım gülüşünü;

      Kıvırcık saçlı başını

      Göğsüme koyamadığım!

      Dik yamaçların selisin,

      Sen benden daha delisin.

      Şimdi kimlerin kulusun?

      Başını eğemediğim!

      Nasıl vurgunum bilirdin,

      Niçin benden yüz çevirdin?

      Kimlerin koynuna girdin?

      Öpmeye