Дарё. Абдукаюм Йулдошев

олиб кираман бу жононларни!

      Акбарали иккиланиб қолди:

      – Шарт эмасдир, Ғиёс.

      – Қара, ўзлари ўлиб туришибди. Аёлнинг раъйини қайтариш гуноҳ. Мен гуноҳкор бўлиб қолишни истамайман.

      Ғиёс деразадан ошиб ўтди-да, илдам юриб қизларнинг ёнига келди ва уларга ним эгилиб, таъзим қилган бўлди:

      – Жон қизлар, жонон қизлар, оққушлар, оппоқ қушлар… Хуллас, камтарона дастурхонимиз сизларга мунтазир. Фақат кириш эшигимиз сал торроқ бўлади, холос. Лекин кўнглимиз кенг…

      Аввалига қизлар гап нимадалигини тушунишмади. Ахийри Ғиёс режасини баён қилгач, улар бир оз тайсалланиб туришди, аммо йигит илтимос қилавергач, ахийри кўнишди.

      Йўлда чеккароққа ўтган Тамара кимгадир қўнғироқ қилиб, шивирлаб қўйишга ҳам улгурди:

      – Ҳаммаси жойида, Жора. План «Б». «Қирғоқ»дамиз.

      Бу ёғи хамирдан қил суғургандай осон кечди: қизлар очиқ деразадан мушукдай чаққонлик билан ошиб ўтишдики, ҳатто Ғиёснинг кўмаги ҳам керак бўлмади.

      Акбарали столга у-бу қўйиб улгурган экан, қолганига Ғиёс кўмаклашди. Столда нон, колбаса, «кола», пишлоқ, помидор-бодринг, битта ароқ шишаси пайдо бўлди.

      Ғиёс пиёлаларни тўлдириб ароқ қуйди.

      – Қани, танишганимиз учун оламиз!

      Улар пиёлаларни чўқиштиришди. Ғиёс ароқни бир кўтаришда ичиб юборди, «оқ» қилганини кўрсатиш учун пиёласини қизларга кўрсатди, кейин мақтанди:

      – Бизда биринчисига закуска қилинмайди.

      Жилмайиб қўйган Акбарали ўзининг пиёласини столга қайтариб қўйди-да, «кола» тўла пиёладан бир ҳўплади. Буни кўрган қизлар бир-бирига қараб қўйишди.

      – «Қизил»ига ўтиб кетибсизми, ака? – жилмайди Дилобар.

      – Мен ўзи умуман ичмайман, – деди Акбарали.

      Дилобар ҳайрон қолди:

      – Наҳотки? Ростдан-а?

      – Ҳа, – кулимсиради йигит. – Шунақа айбимам бор.

      Тамара одатига кўра шифтга қараб гапирди:

      – Бу қизиқ…

      – Қани, олинглар, қизлар! – вағирлади Ғиёс. – Шеригимга қараманглар. Ўзи ичмайди, лекин бошқа ҳамма томондан зўр йигит.

      – Қанақа томонларини айтяпсиз, Ғиёс ака?

      – Э, Дилобархон, буни кейин ўзларинг билиб оласизлар.

      Кулги кўтарилди. Қизлар пиёлаларга лаб тегизиб қўйишди. Буни кўрган Ғиёс норози бўлди:

      – Э, бунақа ичилмайди-да, жонон қизлар.

      – Қанақа ичилади, жонон йигит?

      – Мана бундай!

      Ғиёс Акбаралининг ҳам пиёласини қўлига олиб, ичиб юборди ва уни ҳам «оқ» қилганини қизларга намойиш этди, кейин яна мақтанди:

      – Бизда иккинчисигаям закуска қилинмайди.

      Қизлар чапак чалиб юборишди. Ғиёс стол ёнига қўйилган қўл телефонининг тугмачасини босган эди, чет элнинг шовқинли мусиқаси янграй бошлади.

      – Энди бир вальсга тушсак, – таклиф қилди Ғиёс.

      – Вой, – деб юборди ногоҳ нимадир эсига тушган Дилобар, – машинанинг эшиги очиқ қолди-ку.

      Ҳалидан буён стол атрофида ўзини сал ўнғайсизроқ ҳис қилаётган Акбарали шошиб ўрнидан турди:

      – Мен бориб қулфлаб келаман.

      Бу таклифга