Çağdaş Azerbaycan Şiir Antolojisi. Анонимный автор

telli sazıyım;

      Bir tek buna razıyım ki

      Kendimden narazıyım15.

      TESLİM

      Ayrılık musibet, ayrılık zülüm!

      Bu fani dünyaya indi, a gülüm,

      Senin varlığına bağlanmışım ben,

      Ruhum kanatlanır her “can” sözünden.

      Bulmuşum, a gülüm, kendimi sende,

      Mestim hislerinin inceliğinden.

      Dünya dertlerimden incinince

      Yegâne tesellim sensin, tek sen.

      Kendin bir yanasın, aşkın bir yana,

      Seni her derdime merhem bilmişim.

      Bu zalim dünyanın azaplarına

      Sana sevgim ile üstün gelmişim.

      EL AÇTIK GÖKLERE

      Ne zaman ölçüldü vakit, zaman ile?

      Dünya güzelleşti ilk insan ile.

      İnsan sonsuz aşkın kadir sesidir,

      Allah’ın yerdeki halifesidir.

      Beraber hayatın zevkini tattık,

      Çalıştık, geceyi gündüze kattık.

      Allah’ın verdiği aklın gücüyle

      Bomboş yer üstünde dünya yarattık.

      Biz yüce göklerden geldiğimizden,

      Sığmadık hududu bilinen yere.

      Dünya derdimizi sormadı bize,

      El açtı imdat için insan göklere.

      VİCDAN TANIKLIĞI

      Bazen azap satar, gam alır beni,

      Benim bu dünyada çok hatam oldu.

      Yanlışlar, kusurlar, hatalar beni

      Yeniden yaradan öz babam oldu.

      Hatalar üstünde boy atmışım ben,

      Kendimi yeniden yaratmışım ben.

      Yanlışıma, hatama herkesten önce

      Tanık da, yargıç da vicdandır ancak.

      Böyle bir anda vekil16 lal17 olur,

      Hak keser, yalansa paymal olur18.

      Tanığım, avukatım, yargıcım da ben,

      Kaçmak mümkün mü bu mahkemeden?

      Vicdan tanıklığı! Gönüllü tutsak!

      Kendinden gönüllü intikam almak!

      Vicdan tanıklığı! Bir hükümdar tek19

      Kendine çektiğin öz sine dağın.

      Vicdan tanıklığı! Kendini görmek,

      Kendinin kendine teslim olman.

      Kendini görmeyen görmez özgeyi,

      Sözünü anlamaz, kendini bilmez.

      Kendini bilmeyen bilmez kimseyi,

      Eğriye eğilir, düze eğilmez.

      Tanığın, avukatın, yargıcın da sen,

      Kaçmak mümkün mü bu mahkemeden?

      MEDINE GÜLGÜN

      (1926-1992)

      Şair, Azerbaycan Sanat Adamı. Bakü’de ve Moskova’da yayımlanmış olan Tebriz’in Baharı (1950), Savalan’ın Eteklerinde, Barış Sesi (1951), Yadigâr Yüzük (1953), Tebriz Kızı (1956), Dünyamızın Sabahı (1974), Yoramaz Yollar Beni (1958), Turnalar Döndüğünde (1983), Dünya Şirin Dünyadır (1989) ve başka pek çok şiir kitabının sahibidir. Şeref Nişanı madalyası ve Azerbaycan SSC Yüksek Sovyeti onur beratlarını almıştır.

      ŞAİRİN HAYALİ

      Yine kanatlandı şair hayali

      Dindirir kalbimi bir keman gibi.

      Gönlüme seslenen her küçük nağme

      Bırak kalsın, hayatta armağan gibi.

      Hayalen göklere hiç yücelmedim,

      Meylimi biricik güle salmadım.

      Elden bir an bile ayrı kalmadım,

      Kendimi hiç misafir sanmadım,

      Elimde kalemim bazen lal20 olur,

      En şirin arzular bir hayal olur.

      Yine de yürekte özge hâl olur,

      O dolar boşalır asuman gibi.

      Ömrün anlamını baharda gördüm,

      Sevdiğim bu güzel diyarda gördüm.

      Gönlümü ne tutsak, ne darda gördüm,

      Coşup dalgalandı o, umman gibi.

      Şiirim kanatlanıp uçabilseydi,

      Kalplere tazelik saçabilseydi.

      Seven gönülleri açabilseydi,

      Gamım yok olurdu bir duman gibi.

      SENDEN AYRILANDA

      Çelik kanatlar üste

      Uçtun uzağa gittin.

      Göklerin sinesinde,

      Nokta gibi gözden gittin…

      Gittin, boğsa da beni

      Ayrılığın, hasretin

      Kalbimi terk etmedi

      Şefkatin, muhabbetin.

      Fakat sana diyecek

      Ne kadar sözüm kaldı.

      Bilsem de bu ayrılık

      Geçicidir, geçecek.

      Fakat yine yüreğim

      Dil anlamaz çocuk gibi…

      Konuşur fısır fısır;

      Elinden ayrılığın.

      Köle oldum, kul oldum,

      Gamım hesaba gelmez,

      Sevinçten yoksul oldum.

      Tenhalığın yükünü

      Çekerim ağır ağır.

      Nice intizar sözüm,

      Benim gecem gündüzüm

      Seni çok özlüyor…

      YILDIZ GİBİ

      Bazen sanki

      Donuyorum buz gibi.

      Bazen geceden sabaha

      Yanarım yıldız gibi,

      Nağmenin düğmeleri,

      Bazen çiçeklenmez.

      Gönlüm susmuş keman gibi,

      Bazen de hiç dinmez.

      Bazen

15

Razı değilim.

16

Burada avukat

17

Dilsiz

18

Ayaklar altında kalmak, çiğnenmek.

19

Gibi

20

Dilsiz