ҚАШҚАДАРЁ ТОМОНЛАРДА. Равшанов Поён

қўрқмай ёзолди эрк деган сўзни.

      Қизил салтанатдан етгани газанд,

      Ҳақни ёқладида, оқлади тузни.

      Юртини севарди онаси каби,

      Оқарди юракдан оташин изҳор.

      Маҳлиё боқарди кўкнинг кавкаби,

      Назмиёт бобида эди устувор.

      Эҳтиром кутдирмай қучоғин очди,

      Мустақил юрт тақди кўксига юлдуз.

      Яна амал берди, бисотин сочди,

      Кошона, оила, ўсди ўғил-қиз.

      Ҳасадлар минғирлаб қолганди йўлда,

      Энг кичик суҳбатдош ҳокимлар эди.

      Қайга борса иззат, ҳушомад мўл-да,

      Сафодан, мақтовдан боши чиқмади.

      Гап қалашиб, етди керакли жойга,

      Ўнғариб қўйишди секин ковушин.

      Ошкор камситишда бошланди пойга,

      Ўчирмоқ бўлдилар наъра, товушин.

      Аламда жон берди денгиз ортида,

      Ёзди армонларин, бўшатди юрак.

      Хоки келтирилди учоқ бортида,

      Ориятга таҳсин дейилмоқ керак.

      ҚУДРАТ

      Китобни ўқиғил мунтазам, шошмай,

      “Саодат” сўзининг тагига чизгил.

      Ва, ёпиб қўймағил ўн бетдан ошмай,

      Кунлик мутолаа режасин тузгил.

      “Кириш”лар бўлади кўпинча саёз,

      Денгиз ҳам қирғоқдан нарида чуқур.

      Шеърлар мажмуидан тузилар баёз,

      Ҳафсала қиссаси эринмай ўқир.

      Асарни қучоқлаб, топасиз дўстни,

      Инқишоф этасиз ўзгача олам.

      Тагига етасиз ёлғону ростни,

      Жозиба бағишлар бадиий калом.

      Ақлан ва маънан юксалиш сизда,

      Нутқингиз фасоҳат чархидан ўтар.

      Эшитган маънони англайди тезда,

      Билимдон инсонни давралар кутар.

      Бахт сари элтади жамланган билим,

      Нафосатга шайдо айлайди ашъор.

      Ўқиган донишманд, маданий, ҳалим,

      Дилида ҳамиша яхшилик шиор.

      Дўст каби китобни танламоқ лозим,

      Олди-қочдиларга бўлманг ишқибоз.

      Фикратни бойитар асарга таъзим,

      Тарихий таснифлар ёзилмиш мумтоз.

      Азалдан қиссахон, ғазалхон ўзбек,

      Навоий, Бобурлар мероси давлат.

      Қанча алломалар ўтишган буюк,

      Маърифат бу юртда бардавом қудрат.

      ИНОЯТ

      Қувончларга ташна эрур зор кўнглим,

      Тушовда беором ҳаёл бедовим.

      Ломакон мулкида мунисам, мунглим,

      Оғушига олган тунлар ўйловим.

      Ҳаловат улашар қўнғироқ саси,

      Ғуборли кундузим ёришар гўё.

      Ёлғизлик дунёнинг мангу гадоси,

      Тириклик буржида муайян рўё.

      Эминда, ёлчибон яшай олмадим,

      Оёғим қобартти юрганим йўлим.

      Амалдор, бадавлат, афсус бўлмадим,

      Керилиб юришга калтайди қўлим.

      Қоғозу қаламни мўътабар билиб,

      Ёзишни саодат атабман, эвоҳ?!

      Давлатманд ёзмаслар мийиғда кулиб,

      Жаҳонга солурлар шоҳона нигоҳ.

      Миллиард ёрмоқлар кимларга чақа,

      Хорижда саройлар, йўқ, ҳисоби йўқ.

      Ҳайрият, кифоя бизда нафақа,

      Маошга қуриб қолмайди сўлиқ.

      Ижоддан