ТАНЛАНГАН АСАРЛАР. Нурмуҳаммад Исроилов

солма ҳамма томонга.

      Фақат… айриликда, туғёнда

      Ўхшасанг бас ўша камонга.

      ҚИЗИЛ ҚУШЛАР ҲАҚИДА БАЛЛАДА

      Бувимлар сўзлаб берган

      Сирли эртаклар қонда

      Оташин туғёнини

      Ҳали-ҳали қилмас бас.

      Билмам қай бир замонда

      Ва қайси бир томонда

      Қизил қанот қушчалар

      Бор экан, ўғлим, хуллас.

      Менман шўхлик наҳрида

      Ҳоримай қулоч отган,

      Ва улғайиб қушларнинг

      Йўлига қўйган тузоқ.

      Букун болалигимнинг

      Пок қушларин яйратган

      Ҳур осмони олисдир,

      Гул тўла боғи узоқ.

      Алқисса, шу қушларнинг

      Жозибали ҳар пати

      Жононлар жиғасига

      Бўлганмиш тоза зийнат.

      Бу парларга ҳавасманд

      Султонлар мамлакати.

      Ва бу патлар саналган

      Дур янглиғ азиз, қиммат.

      Қуламиш не-не тахтлар,

      Бошда тожи товланган

      Шоҳлар ҳам олдин-кейин

      Кетмишлар у оламга.

      Одамларнинг бошида

      Зийнат ўрнида ёнган

      Қизил қушларнинг пари

      Айланмиш пат қаламга

      Билсам, жаҳонда неки

      Гўзал ва шоирона —

      Эртаклар бордир, ўғлим,

      Биз севган ва биз билган —

      Парранда зоти аро

      Энг мумтоз ва дурдона —

      Ўша қизил қушларнинг

      Пати билан ёзилган.

* * *

      Ишқ фарзанди – талай достон битилган,

      Эҳ-ҳе, ҳали оздир, эҳ-ҳе, ҳали оз.

      Ўзи шу: азалдан никоҳ этилган

      Қаро кўз қаламга оқ сийна қоғоз.

      ҚИЗЛАР

      Ўсма қўйган қизларнинг қийғоч қошин дамодам

      Таърифин Навоий ҳам чандон қаламга олиб.

      Демишларки, жонона ёр сори қўймиш қадам

      Қошларин қиличини яшил ғилофга солиб.

      Сиз билан, ахир, қизлар, шоирнинг дили равшан,

      Назокатга ташна бу оламнинг бағри бутдир.

      Билсангиз, ошиқ қалби қизликнинг баланду шан

      Покиза осмонида чаппар урган бургутдир.

      Армонинг йўқ, десам рост, қизларнинг шивирига —

      Боис бўлган сен барно, эй ўспирин укажон.

      Бу деган сўз моддий шу яшашнинг ғувурига

      Бир мадҳия қўшилиб, интизом топди жаҳон.

      Сиз супуриб пок этган остона меҳмонга шай,

      Пок шу остоналарга яхшилар пойи етсин.

      Мен ҳам тилакларимни самимий шеърга қўшай:

      Сиз бекач бўлган уйдан риёлар нари кетсин.

      Қош-қобоғингиз узра далаларнинг гарди бор,

      Узун-узун эгатлар сизлар ёд олган байтдир.

      Сизни тилга олганда, кимнинг ширин дарди бор,

      Шўхлик билан дейсизлар: шоирга дардинг айттир.

      Шу фароғат кечида кўкни мунаввар этиб

      Мангулик қиссасини айтиб ёнар юлдузлар.

      Сизга ўхшаб кетдилар: нури осмонга етиб

      Замин фаришталари бўлиб қолган ҳур қизлар!

      ҚАДАҲ

      Қаламга олганим оддий ҳикоят,

      Ибратли қиссадир, эмасдир эртак.

      Унинг