ТАНЛАНГАН АСАРЛАР. Нурмуҳаммад Исроилов

бебаҳра армонда қолинади.

      Бу лаҳза завқ дарёси асовдир, тошқин-тошқин —

        “Омонёр” чалинади.

       “Омонёр” яхши сўздир, пок ният ифодаси,

      Яхши ният зарбидан риё тоши синади.

      Ҳушёрлик онларида хуш хаёллар бодаси —

       “Омонёр” чалинади.

      Бу мангу жараёндир: олов ичра унар гул,

      Устанинг қўлида гоҳ сирли чолғу тинади,

      Тилига олов тегиб гунг бўлиб қолган булбул

       “Омонёр” чалинади.

      БУ ЧАМАНЛАР

      Замин гул исидан кайфли онларда

      Кезмоқ ўзи бахтдир бу чаманларда.

      Бу кез ҳар жон ошиқ, барча гулпараст,

      Тоза орзуларга баланд осмон паст.

      Ахир, бу чаманлар оғуши аро

      Риё йўқ, бизлардан нари можаро.

      Бу шундай боғларки, бу шундай гуллар,

      Бунга элтар фақат дунёвий йўллар.

      Бу шундай чаманлар – рангларни тўплаб,

      Гулларнинг покиза шаробин ҳўплаб,

      Гул қучиб пинакка кетган капалак,

      Бунда булбул бўлиб уйғонур бешак.

      СЕВИНЧ ОҲАНГИДА

      Севинчга сабаб кўп бу лаҳза,

      Атрофда равшанлик, хуш чирой.

      Бош узра бу чоғлар, бош узра

      Соясин солгандай ул Хумой.

      Тераклар шивири бир ғазал,

      Қўшиқлар сойларнинг оқиши.

      Ёруғ дард етаклаб келар сал

      Қай кўзнинг билдирмай боқиши.

      Бу кезлар унутиб аламин,

      Баланд бир юлдузни танлайсан.

      Чарх урган шу одми оламни

      Эртакка ўхшашин англайсан.

      Севинчга сабаб кўп бу онлар,

      Нафаслар осуда ҳамда тинч.

      Замонлар, замонлар, замонлар

      Интилиб етишган бир севинч.

      Мунис дўст йўл босар мен сари,

      Дарвозам очиқдир дўст учун.

      Дилимда илтижо сингари

      Бир қўшиқ ёришар мисли кун.

      Севинчга сабаб кўп, сабаб кўп,

      Севинчга, соғинчга маъмурлик.

      Тобора, о, ҳушёр этар хўб

      Йўқ эса нега бу махмурлик?!

      Биламан, керакдир ҳасрат ҳам

      Севинчни куйлашга мукаммал.

      Ҳасратни қўяйлик ушбу дам,

      Ул ҳақда шеър айтгум… бошқа гал.

* * *

      Кўклам диёрида чечаклар тўйи,

      Бизники, бизники шу ажиб баҳор.

      Ахир, бу гулларга умримиз бўйи

      Бўлмаган эдикми бизлар интизор.

      Сирли гўзалликка кўзлар оина,

      Қалб амри-ла қўллар тиламоқда соз.

      Сен ҳам қалам шаҳзодасин пойина

      Тўшагил, покиза оқ сийна қоғоз.

      Будир ҳали ҳеч ким кўрмаган баҳор,

      Ҳали чизилмаган даҳо бир сурат.

      Севайлик, севайлик то танда жон бор,

      Куйлайлик, куйлайлик имкони қудрат.

      КИТОБХОН БИЛАН СУҲБАТ

      Биламан, сен закий шеърхон наслидан,

      Учрашганмиз ё йўқ, ким билади, ким…

      Мен сени тилайман, сен-чи аслида

      Менинг китобхоним эмассан, балким.

      Девонаваш дилнинг муроди шу-да:

      Бекадар, бекойиш, бағам, беғурбат,

      Сен билан армонли