Бәби / Дитя. Ильгиз Зайниев

Моны ничек аңларга?

      Рудольф. Менә кердек әле, хәлләрегезне белергә! Үзегезгә яңа шөгыль тапкансыз икән!

      Эльба. Кеше ялчылары!

      Джуди. Теләнчеләр!

      Наира. Тавышланмагыз монда, барыгыз, чыгып китегез!

      Виолетта. Әйе менә, чыкканнар ди! Сезгә генә диванда бот күтәреп, телевизор карап ятарга дигәнме әллә! Безнең дә рәхәт яшисебез килә! Бәбине тапканда, без дә монда идек, безнең дә аңа хокукыбыз бар.

      Бәләкәч. Ул – безнеке!

      Алехо. Ялкын, нигә шуларны тыңлап торасың?!

      Ялкын. Тавышланма…

      Рудольф. Ялкын, ә сиңа нянька булу хәтта килешеп тора!

      Эльба. Бу тормышта үз урынын тапкан!

      Джуди. Әйе, бу иң мөһиме!

      Ялкын. Рудольф, синең бу кылануларың артыкка китте.

      Рудольф. Ә мин кыланмыйм, турысын гына сөйлим. Яратмыйм җебегәннәрне.

      Бәләкәч. Ялкын абый, үзем кирәкләрен биримме?

      Ялкын. Ашыкма, Бәләкәч, без монда тавышланырга тиеш түгел! Рудольф, яхшы чакта үзеңнең килмешәкләреңне җыеп чыгып киткән бул моннан.

      Рудольф. Күршеләрне алай куаларга ярамый инде, матур түгел!

      Ялкын. Булсаң да булырсың икән. Чыгып ычкын моннан, дим…

      Рудольф. Китмәсәм нишләтәсең?

      Ялкын. Минем түземлек тимердән дисеңме әллә?

      Рудольф. Бернишләтә алмыйсың! Син бит сугышуның нәрсә икәнлеген күптән оныткан. Һаман кешеләргә хезмәткә ашкынасыз. Тик аларга да сезнең кебек мескеннәр кирәкми шул, алар көчлеләрне яраталар! Синең ерткычлыгыңнан берни калмаган. Син бары тик теләнче генә. Койрыгыңның аяк араңнан чыкканы юк. Ботларың уелып бетмәдеме?

      Джуди. Уелган!

      Эльба. Уелган!

      Виолетта. Мескенкәй!

      Мәчеләр мыскыллы җырга күчәләр.

      Әй Ходаем, рәхмәт сиңа,

      Эт булып яралтмадың!

      Мондый мыскыл, мәсхәрәдән

      Минем җанны сакладың.

      Койрыкны җирдән өстерәп,

      Баш иеп, асфальт иснәп

      Йөргән булыр идем хәзер.

      Коткардың! Мең-мең рәхмәт!

      Мияу! Мескеннәр сез, йолкышлар!

      Бер күзәнәкле коллар!

      Мияу! Без – идеал, без – хыял!

      Безнең янда син оял!

      Мәче булып яшәүдән дә

      Рәхәт(е)рәге бармы?

      Без булмасак, бу дөньяда

      Матур җаннар каламы?

      Грация дисеңме бездә,

      Бездәге фантазия!

      Мондый сыйфатлар этләрнең

      Керми хәтта төшенә!

      Мәчеләр җырда этләрне төрле ысуллар белән мыскыл итәләр. Этләрнең каны кыза, алар көч-хәлгә бер-берсен тынычландырып торалар. Алехо һаман тынычлана алмый, бәргәләнә. Җыр тәмамлануга, мәчеләр этләрнең җавабын көтәләр. Пауза. Шул паузада Алехо нишләргә белми, түземсезлектән әллә нинди позаларга кереп бетә.

      Алехо (ахыр чиктә түзми). Нәрсә шуңа түзеп торасыз! Кирәкләрен бирегез! Бәбине үзем карап торам, борчылмагыз! Мыскыл итмәсеннәр безнең халыкны! Алга-а-а-а!

      Көчле музыка. Этләр, ярсып, мәчеләргә ташланалар. Бераз сугышканнан соң, мәчеләр качу ягын карыйлар, этләр алар артыннан куалап чыгып китәләр. Алехо Бәби белән кала. Бәләкәч әйләнеп керә.

      Бәләкәч.