Иясез шатлык. Эльмира Закирова

п, әле ымсындырып, һаман үз күчәрендә әйләндерде.

      Нәрсә бу? Язмышмы?

      Шундый яратумы? Матур әкиятме? Ахыры әле һаман күренми.

И кыз бала!..

      Алсуның чит телләр факультетында укып йөргән көннәре. Кайбер студентлар кебек, җәйге каникулларда Америкага китеп эшләп карыйсы, шунда ук инглиз телен дә шомартасы килде аның. Виза артыннан Мәскәүгә барулар… Лос-Анджелесмы, Чикагомы, Вирджинияме – кайда эш тәкъдим итәрләр? Нью-Джерси штатында отельдә май ахырында ук көтәләр булып чыкты. Тиз-тиз генә зачёт-имтиханнар тапшыру, зачёткада соңгы «бишле», вокзал һәм… сау бул, Казан! Алсуны Мәскәүгә озатабыз. Артык тыйнак, ягымлы һәм чибәр Алсуга бигрәк самими, бигрәк бала-чага шул әле дип карап кына торырлык. Сагынмасмы? «Кайтып торма инде, Алсу! Кал шунда гына…» – диләр. Оялып кына, тыенкы итеп көлеп җибәрә кыз. «Мин кемгә кирәк анда!» – дигән була.

      Асылтамакта яшәп ятучы әбисе белән бабасы гына җаннарын кая куярга белмәде! «И, кыз баланы! Җир читенә җибәрәләрме?! Кабат күрә алырбызмы?!» – дип тәшвишкә төштеләр.

      Алсуның бу җәе Асылтамакның сихри таулары, Сөннең асылмалы күперләре, җиләкле әрәмәлекләре, айлы кичләреннән башка гына узар инде. Ул күренеш мәңгегә күңеленә язылган, – буяуларын, пумаласын алып, рәсемгә генә төшерәсе… Менә хәзер боинг аны Шереметьево аэропортыннан Нью-Йоркка алып очар. Траптан күтәрелгәндә дә, иллюминатор аша самолёт канатлары артыннан йөгерүче бетон юлга күз салганда да, әллә нинди ят билгесезлеккә тирәнрәк чума баруын тойды кыз. Стюардесса Мәскәү – Нью-Йорк рейсы, океаннар, илләр өстеннән очып узасы маршрут, һава температурасы белән таныштырганда, бер генә мизгелгә күзләрен йомып, моңсу елмаеп, бабасы сүзләрен искә төшерде: «И кыз бала! Алда ниләр көтә сине?»

      …Ике ай төрле кунакханәләрдә эшләп узды. Гел инглизчә сөйләшү, ят ризык, чит мохит… Безнекеләр шактый икән үзе. Җәйге чорда студентларга эшләп алырга һәм инглиз телен камилләштерергә ярдәм итә торган программа буенча эшләргә Чабаксардан, Ригадан, Туладан килгәннәр. Кайсы – супермаркетта, кайсы – балалар лагеренда, кемдер ресторанда эшли һәм… инглизчәсен камилләштерә.

Нью-Йорк

      Алабуга пединститутында укып йөрүче классташы Гөлназ әнә, узган ел килүеннән кайтмыйча, Нью-Йоркта калган. Фатирда түләп тора икән. Алсуны да үзе янына күчеп килергә кыстый башлады. Ике дә уйламады, җыенды да китте Алсу. Ничек тәвәккәлләгәндер? Эшне табарбыз, икебезгә бергә яшәү күңеллерәк тә булыр дип, Гөлназ тәмам алгысытты шул.

      …Аһ, Нью-Йорк! Бу искиткеч шәһәрдә биш кенә минут торсаң да, аны ни өчен дөнья башкаласы дип йөрткәннәрен аңлыйсың. Стильләр, гореф-гадәтләр, халыклар чуарлыгы. Күккә ашкан небоскрёблар, Голландия стилендәге борынгы йортлар, бизнес-үзәкләр, кайнап торган тормыш… Шәһәр-хыял, шәһәр-табышмак ул Нью-Йорк! Менә Алсуны да американча елмаюы белән балкып каршылый…

      Йөри торгач, Алсуга да эш табыла. Авырып ятучы ялгыз өлкән кешеләр янында берничә сәгать утырасы. Түзәрлек. Аның каравы, эштән кайткач, рәхәтләнеп татарча сөйләшәләр. «Мин сине шундый сагындым», «Әлдермешкә кайтам әле» дип җырлыйлар да әле. Көннәрдән бер көнне кызларның башына бер кызык идея килә. Кара, татарлар бит Америкада да шактый, диләр. Әллә эзләп карыйсы инде?

      Алсуның әнисе, Мәскәүдәге танышлары аша табып, бер телефон номеры җибәрә. Сәрия ханым Америка татарлары арасында билгеле кеше, ди, шалтыратып карагыз, бәлки, ул берәр юлын күрсәтер, янәсе. Татарча сөйләшергә теле кычытып торган Алсу, каушап-дулкынланып, телефонга үрелә.

      – Алло, сез Сәрия апамы? Исәнмесез?

      – …?!

      – Мин Казан кызы Алсу булам. Номерыгызны Назилә ханым аша таптык. Сезнең белән очрашып булыр микән? Бик кыен димәсәгез…

      Телефонның теге башында гаҗәпләнү катыш сокланулы ай-вайлар, саф татарча сөйләшүне ишетүгә сөенүләр яңгырады. Һәм сәгать эчендә Алсу белән Гөлназ Сәрия ханымнарда иде инде.

      Күр нинди ачык, кунакчыл апа! Якын туганнары килгәнмени, кочак җәеп каршы алды! Үзе чәй әзерли, үзе сораштыра. Кайда укулары, кем булырга җыенулары, татарча каян шулай матур сөйләшергә өйрәнүләре, штатта адаптация чорын ничек узулары, тагын әллә ниләр… Кызлар әйтерсең өйләренә кайтып керделәр, үз телләрендә аралашудан алар бик канәгать иде. Ул арада тагын бер кунак килеп керде – Сәрия апаның ахирәте икән. Дания апагыз булам, дип таныштырды. Шундый шаян телле, үткер! Кызларны әллә кайчан белгән кебек сөйләшә.

      – Бер бик шәп татар егете белән таныштырам әле үзегезне! – ди. – Таһирга утыз бер яшь, әйбәт гаиләдән…

      Бу көтелмәгән хәбәрдән кызлар пырх итеп көлеп җибәрделәр. «Безнең өчен абый бит инде ул, апаларыбызга ярар иде менә», – дип, шаяртуга бормакчы булдылар.

Манхэттендагы рандеву

      Берничә көннән… Алсуның телефонына чит номер шалтыратты.

      – Хәерле көн, Алсу! Мин – Таһир… – дип башлады сүзен таныш түгел ир-егет русча.

      Әнекәйгенәм! Бу теге Таһир була түгелме соң?

      Ник миңа шалтырата, ник Гөлназга түгел?

      – Әйдә, Таймс-скверда очрашабыз, ди.

      Манхэттен үзәгендәге бу атаклы мәйдан турында ишеткәне бар кызның. Бродвей белән Җиденче авеню кисешкән