Wetenschap bevestigt – 6. Verzameling wetenschappelijke artikelen. Андрей Тихомиров

uit het Neolithicum zijn open in alle regio’s van Siberië. In het 3e millennium voor Christus. e. de Kaukasoïde stammen van de Afanasiev-cultuur die in de uitlopers van de Sayan- en Altai-cultuur leefden, hielden zich bezig met veeteelt en leerden hoe ze metaal (koper en brons) moesten verwerken, terwijl de bevolking van de meer noordelijke bosgordel zich nog in het neolithische stadium bevond. In ongeveer het 2e millennium voor Christus. e. de hele steppe- en bossteppestrook van Siberië van de Oeral tot Transbaikalia werd bewoond door stammen van herders-boeren die goed bekend waren met de winning en verwerking van koper en brons, en een deel van de West-Siberische stammen trok oostwaarts naar de Yenisei (Andronovskaja-cultuur). Aan het einde van het 2e millennium voor Christus. e. Nieuwkomers uit het zuidoosten, de Mongoloïden, sloten zich aan bij de omgeving van de inheemse bevolking van het Minusinsk-bekken, en in de materiële cultuur van deze tijd zijn enkele gemeenschappelijke kenmerken met de cultuur van China (Karasuk-cultuur) terug te vinden. De ontwikkeling van de veeteelt droeg bij aan de overgang van de Zuid-Siberische stammen uit de bronstijd van het matriarchaat naar het patriarchaat. In het noorden verliep de ontwikkeling van sociale relaties langzamer, en bij sommige stammen (bijvoorbeeld onder de Chukchi, Koryaks, etc.) liep deze overgang aanzienlijk vertraging op. In het 1e millennium voor Christus. e. bronzen werktuigen waren al doorgedrongen in bepaalde noordelijke bosgebieden (wat wijst op de connectie tussen de bos-steppe veeteeltstammen en taiga-jagers), tegen het einde van deze periode werd de ijzerverwerking onder de knie. Hoe landbouw groeide (in het zuiden zelfs met behulp van kunstmatige irrigatie) en veeteelt, die in de steppegebieden een nieuwe vorm van nomaden kregen.

      2e helft van het 1e millennium voor Christus e.– dit is de periode van roofzuchtige oorlogen, de toevoeging van tribale allianties en de toewijzing van tribale aristocratie. Het was tot deze tijd dat de verschijning van rijke grafheuvels van de tribale adel (Pazyryk-cultuur) met een groot aantal geïmporteerde items en uitstekende voorbeelden van lokale toegepaste kunst (bijvoorbeeld dierenstijl) teruggaat.

      De Sayano-Altai-stammen van deze tijd worden in de Chinese kronieken genoemd onder de naam van de Dinlins, die aan de vooravond van de 3e en 2e eeuw staan. BC e. werden veroverd door de Hunnen. Sinds die tijd werd Zuid-Siberië van Altai tot Transbaikalia de noordelijke buitenwijken van de Hunnische bezittingen. Gedurende deze periode nam de invloed van de Chinese cultuur op de Siberische stammen toe, zoals blijkt uit de vondsten van Chinese voorwerpen en munten in Siberië. Het is mogelijk dat de residentie van een van de Hun-gouverneurs (de voormalige Chinese commandant Li Ling) zich bevond nabij de monding van de Abakan-rivier, waar de ruïnes van een Chinees gebouw uit de 1e eeuw voor Christus werden ontdekt en bestudeerd. BC e.

      Onder de aanval van de Hunnen verhuisde een deel van de Gyan-Gun-stammen vanuit Noordwest-Mongolië naar de Yenisei, en de Dinlins werden gedeeltelijk naar het noorden en noordwesten geduwd en brachten hun hogere cultuur daarheen; degenen die ter plaatse bleven, vermengden zich met de nieuwkomers – de Mongoloïden.

      In West-Siberië, als resultaat van de opmars van bos-steppe herdersstammen langs grote waterwegen (die moderne onderzoekers beschouwen als Oegriërs) door de taiga-zone naar het verre noorden, wordt een speciale cultuur gevormd in de benedenloop van de Ob, een combinatie van zuidelijke en Arctische kenmerken. Tegelijkertijd werd in gebieden ver van grote rivieren de noordelijke archaïsche cultuur nog steeds bewaard.

      De dominantie van de Hunnen in Zuid-Siberië eindigde aan het begin van het 1e millennium na Christus. e. De eerste helft van dit millennium was het tijdperk van de vorming en overheersing in Centraal-Azië van nieuwe, opeenvolgende stamverenigingen (Xianbei, Rourans). Tegen de 6e eeuw v. de Altai Turken Tu-Gyu versterkt. In het midden van het 1e millennium na Christus e. de volkeren van de Yenisei Kirgizië in de Sayan-regio (voorouders van de Khakasses), Kurykans of Guligans, in de Baikal-regio (voorouders van de Buryat-Mongolen en Yakuts), Mohe aan de Amur en in Primorye (voorouders van de Amur Tungus, afstammelingen van de Ilau) en een aantal anderen. In de 8e eeuw tu-gyu werden verslagen door de Oeigoeren, en in de 9e eeuw. In hun plaats werden de Yenisei Kirgiziërs, die tegen die tijd sterker waren geworden, naar voren geschoven, die de Chinese kroniekschrijvers Khagyas (Khakas) noemden.

      De oudste begrafenis uit de bronstijd in de zuidoostelijke Sayan werd gevonden in Boerjatië

      Archeologen van de Irkutsk National Research Technical University (IRNITU) hebben in Boerjatië meer dan 30 rituele bouwwerken ontdekt en de oudste begrafenis uit de late bronstijd in het zuidoosten van Sayan, meldt de persdienst van de universiteit.

      «Archeologen voerden opgravingen uit in het Okinsky-district van Boerjatië. Ze ontdekten meer dan 30 rituele structuren en de oudste menselijke begrafenis uit de late bronstijd in het zuidoosten van Sayan», zegt het rapport.

      De universiteit verduidelijkte dat de begraven persoon niet in een traditionele grafkuil lag, maar op het aardoppervlak onder een stenen heuvel omringd door een ringvormige lay-out. Bij de borst van de overledene werden rode en gele stenen gevonden. Wetenschappers geloven dat de vondsten een heilige betekenis hebben. De begrafenis verschilt ook van die welke al bekend zijn in de Baikal-regio door het feit dat het skelet met zijn kop naar het zuidoosten is gedraaid. Vergelijkbare graven, maar met de oriëntatie van het lichaam naar het noordwesten, werden gevonden door archeologen in het noorden van Khubsugul in Mongolië.

      Wetenschappers meldden dat de botten slecht bewaard waren gebleven en daarom is het moeilijk om het geslacht van de begravenen vast te stellen – het is bekend dat het een tiener was. De onderzoekers overhandigden monsters van de overblijfselen aan de Canadese wetenschapper Angej Weber, die een radiokoolstofanalyse gaat doen in het laboratorium van Oxford University. Dit bepaalt de ouderdom van de vondst.

      Archeologen ontdekten ook 34 heuvelvormige structuren. De heuvels zijn vier tot zes meter in doorsnee. Sommige cenotafen zijn beschadigd tijdens de bouw van moderne huizen. Buurtbewoners gebruikten voor de bouw van metselwerk, dat in de tuinen werd gevonden.

      https://ria.ru/20210816/pogrebenie-1745889416.html

      In de 2e helft van het 1e millennium na Christus. e. in Zuid-Siberië ontstaan de eerste staatsformaties, verspreidt het Turkse schrift (Orkhon-Yenisei-inscripties) zich en ontstaat er een vrij hoge cultuur op basis van door ploegen geïrrigeerde landbouw van lokale stammen en nomadische veeteelt van de dominante Turkse stammen. In deze tijd was Zuid-Siberië verbonden door handels- en politieke betrekkingen met China (de periode van de Tang-dynastie). De heersende stammen van de Zuid-Siberische staatsverenigingen onderwierpen de bosjagende stammen, plaatsten hen in de positie van afhankelijke «Kyshtyms» en legden eerbetoon op in de vorm van bont, dat op de zuidelijke markten werd verkocht.

      Staat van de Yenisei Kirgizië aan het begin van de 10e eeuw. werd ook verzwakt door oorlogen met de Khitans en viel uiteen in twee kleine khanaten, die aan het begin van de 13e eeuw. werden ook veroverd door de Mongolen. Na de eerste verovering door de Mongolen (die duurde van 1207 tot 1209), kwamen de Khakass en Tuvans herhaaldelijk in opstand en werden uiteindelijk pas in 1270 onderworpen.

      In het midden van de 13e eeuw. heel Siberië, behalve de uiterste noordelijke regio’s, werd een deel van het Mongoolse rijk, en Oost-Siberië, inclusief de Sayans, werd een deel van de Jagatai (Chagatai) ulus, en West-Siberië, inclusief Altai, werd een deel van de Jochi (Gouden horde) ulus. Na de ineenstorting van de Gouden Horde in de 15e eeuw. in West-Siberië werd de Siberische Khanate (Siberische Yurt, Siberisch koninkrijk) gevormd. In de 13e-14e eeuw. het grondgebied van de Siberische Khanate onder de naam «Ibiri» maakte deel uit van de Juchi ulus, en in de eerste helft van de 15e eeuw maakte het deel uit van de Oezbeekse staat Abulkhair. Daarna was het onderworpen aan de Nogai Murzas. Aan het einde van de 15e eeuw de macht in Siberië werd gegrepen door Ibak (Ibrahim), die wordt beschouwd als de grondlegger van het onafhankelijke Siberische Khanate, dat de Baraba-steppe in het zuiden omvatte en in het noorden bijna de Noordelijke IJszee bereikte. De hoofdstad van de Khanate was oorspronkelijk de stad Chingi-Tura (op de plaats van de moderne stad Tyumen). De belangrijkste kern van de bevolking van het khanaat waren de Turks sprekende stammen, verwant aan de Kazachen en de zuidelijke Altaiers en bekend als de «Siberische Tataren», en de Fins-Oegrische taiga-stammen brachten hulde aan hen. De belangrijkste bezigheid van de bevolking was de nomadische veeteelt; er werd gejaagd, gevist, bijen gehouden.