.
Читать онлайн.
“Artıq bilirik, sonra.”
“Sonra olmalı olduğu kimi silahı ilə birgə meydana çatdı.”
“Siz orada neçə vidra gördünüz?” Soruşdu ekro. Olduqca yaxşı bildiyi cavabı hər kəsin eşitməyini istəyirdi.
“Üç. Gənc nakrin bu tapşırığın öhdəsindən bir neçə ürək döyüntüsündə gəldi. O qədər asan oldu ki, bunun həqiqi tapşırıq olduğuna inanmadı.”
“Sonra?”
Nesenfa gənc nakrinin üzünə baxaraq “Qəribə hərəkətlər etməyə başladı,” dedi tərəddüd etmədən “Önündə bir hədəf varmış kimi qılıncını çəkib döyüşürdü. Sehrdən necə gəldi istifadə edərək tribunanın bir hissəsini uçurdu və huşunu itirdi. Sınağı davam etdirəcək gücünün qalmadığını zənn edib ona kömək etmək istədim sonra, buna ehtiyacı olmadığını görüb sıçradım.”
“Sıçramadan sonra hələ də onu izləyirdin?”
“Bəli ustad.”
Yaşlı ekro Eçsonun üzünə baxaraq sanki davam etməyə ehtiyac olub-olmadığını soruşurdu.
“Yaxşı Nesenfa gedə bilərsən.”
Casus bir anlıq tərəddüdlə nə isə demək istəsə də dönərək asta addımlarla zalı tərk etdi.
“Nesenfa həmçinin mənə, sənin altı gündür az qala dincəlmədiyini və axmaq bir səyyah ucbatından Sirenat ovalığına daha uzun və təhlükəli yoldan gəldiyini bildirdi,” deyə ekro deyəcəyi şey üçün Eçsonu hazırlamağa çalışırdı. Rəsmi səs tonunu səmimi usta şagird münasibətinə çevirmişdi.
“Sınağın ilk günlərində bəxtin gətirmədiyi üçün başqalarından daha çox əziyyət çəkmisən. Həddindən artıq çox qaçmısan və ölümcül otlaqdan sağ çıxmısan. Bütün bunlar və içdiyin iksirlər zehnini… Demək istəyirəm orada gördüklərin, çox ehtimal ki, yorğun zehninin sənə oynadığı bir illüziya oyunu idi.” Ekro gənc nakrinin boş baxışlarını görüb dediklərini anlamadığını düşündü “İllüziya yəni…”
“İllüziyanın nə olduğunu bilirəm,” deyə Eçso lazımından sərt qarşılıq verdi. “Hə ola bilsin yorğun idim, amma mən bütün ağrını hiss edirdim, yaşadığım hər bir an həqiqət idi. Bunu bilirəm.” Eçsonun tükənməyə başlayan səbri, asılı olmadan səsinin yüksəlməyinə səbəb olurdu. “Mən orda döyüşdüm, yaralandım, öldürdüm! Hamısı da burada, sizin qarşınızda durduğum kimi real idi.”
“Mən yaralandığını görmürəm.”
Eçso bir an duruxdu. Hansı xəsarətləri aldığını sıra ilə xatırlamağa çalışdı. Vidralardan biri onun sol qolundan tutmuşdu, amma tikanlı dəmir biləklik qolunu qorumaqla birgə vidranın ağzına ilişib qolundan qopmuşdu. Sonra sinəsinə dəyən şiddətli ağrını xatırladı. Bütün müşahidə heyəti önündə zirehini soyunmağa başladıqda yaşlı heyət üzvləri önə əyilib diqqətlə baxmağa başladılar.
Çılpaq bədənini göstərən son köynəyi çıxardı, ancaq tək bir yara belə yox idi. Buna baxmayaraq vidranın vurduğu zərbənin ən az iki qabırğasını qırdığını həmin an hiss etmişdi. Elə bir ağrını heç cür uydura bilməzdi. Yoxsa həqiqətən bunlar bir illüziya idi?
Eçso bir an duruxdu. Həqiqətən heç bir görünən xəsarət almamışdı.
“Yox bu mümkün deyil,” dedi, öz düşüncələrini təkzib edərək “İstəyirsiniz uçqunların altına baxın orada yüzlərlə cəsəd tapacaqsınız. Kimsə mənə tələ qurub, ora bir dəstə göndərin hər şeyi öyrənsin.”
“Eçso sakitləş,” deyə ekro tez araya girdi “Heç kim burda baş verən hadisələrə görə səni günahlandırmır. Biz sadəcə sənin yaxşılığın üçün bunu edirik. Əgər istədiyin budursa ora göndərmək üçün yaxşı dəstə hazırlayaram, hətta istəsən sən də ora gedərsən. Amma alacağın cavab eyni olacaq.”
Bu, çıxışı olmayan mübahisəyə nöqtəni qoymaq istəyən ekro, Eçsonun iddiasını çürüdəcəyini düşündüyü sualı verdi.
“Yaxşı hesab edək ki, dediklərinin hamısı doğrudur. Belə bir hadisədən sonra necə olub ki sağ qalmısan?” Yaşlı ekro maraqla soruşdu “Eçso, tanıdığın ən yaxşı nakra kimdi?”
Eçso, az qala Etrak deyəcəkdi, lakin onun haqda deyilənləri xatırlayıb “Baş ustad Elion,” dedi sadəcə.
“İnan mənə gənc döyüşçü, hətta Elionun belə dediklərinin qarşısında xəsarətsiz qala bilməz.”
“Bilirəm,” deyə gənc nakrin udqundu. Daha çox gizlətməyin mənası yox idi. Onsuz da olan olub. “Amma onda bu yoxdu.” Sağ əlini qaldırıb zil qara rəngə bürünmüş Qaranlıq Günəşi göstərdi.
Yaşlı ekro bir anlıq ildırım kimi yerindən qalxdı. Üzünü dəhşət bürümüşdü. “Sən… nə etdiyini heç təsəvvür edirsən?!”
Digər heyət üzvləri qorxu içində bir-birilərinə baxırdılar. Heç birinin səsi çıxmasa da Eçso onların pıçıltılarını beynində hiss edirdi. Nisbətən daha zəif olsa da meydanda olduğu kimi anlaşılmaz və getdikcə bezdirici olurdu.
“Özünü nə cür bir təhlükəyə atdığından xəbərin var? Bəs bu insanları,” deyə ekro deyinməyə davam etdikcə Eçso başına girən ağrı ilə geri addımlayırdı. “Beş il sənə bu gücü idarə altında saxlamaq öyrədildi, sən isə bir gündə hər şeyi məhv etdin. Bu möhürün sənə nələr edə biləcəyini heç təsəvvür edirsən?!”
Eçso artıq yaşlı ekronu dinləmirdi, beynindəki səslərin bəziləri anlaşılır olsa da, onlara qulaq verməməyə çalışırdı. Yoxsa həqiqətən ağlını itirirdi?
Yalan deyirlər, onlar bilmir, inanma ona, heç kimə inanma…
Səslər üst-üstə minmiş hərfləri xatırladırdı.
Sən başqasan, sən xüsusisən, sən sərhəd tanımırsan…
Eçsonun gözləri önündə uçan qırmızı nöqtələr getdikcə artırdı.
Sən Qanunsan…
“KƏSİN SƏSİNİZİ!” Eçso qışqırdı.
Səslər kəsilmişdi. Müşahidə heyəti çaşqınlıq və səssizlik içində ona baxırdılar. Qaranlıq Günəşin yan təsirlərini çox yaxşı bilən yaşlı ekro belə çaşıb qalmışdı.
“Mən ağlımı itirməmişəm!” Dedi gənc nakrin. “Mən nə gördüyümü bilirəm. Bu cür illüziya ola bilməz.”
Yaşlı ekro “Kifayətdi Eçso, dayan.” deyə dodağının altından pıçıldadı. Gözləri heyət üzvlərində olsa da Eçso ilə danışırdı “Özünü çıxılmaz vəziyyətə salırsan.”
Ağlını itirmiş kimi bərələn gözlərlə baxan Eçso, bu sözlərin əhəmiyyətini gec anlamışdı.
“Nakra adını almaq mənim vecimə də deyil,” deyə