Qoca Azaflıyam. Mikayıl Azaflı

söz yandırar.

      Azaflıyam, çox dəryada,

      Dolanmışam ada-ada.

      Nələr gördüm bu dünyada,

      Şəri qoyar, düz yandırar.

      

      Bir vaxt mənlə dünya gəzdin,

      Ad-san aldın, ay cavanlıq.

      Dərin-dərin dərya gəzdin,

      Şaxə daldın, ay cavanlıq.

      Qoca Qafqaz dağlarında,

      Gül-çiçəkli bağlarında,

      Məclislərin sağlarında,

      Saz da çaldın, ay cavanlıq.

      Niyə əydin qamətini,

      Kim artırdı zillətini?

      Aslan güclü qüvvətini,

      Hara saldın, ay cavanlıq?

      Hanı vurub-tutan günlər,

      Dağı dağa çatan günlər.

      Zirvələrdə yatan günlər,

      Harda qaldın, ay cavanlıq?

      Azaflıyam, aman keçdi,

      Ömrüm-günüm yaman keçdi.

      Heyif o vaxt, zaman keçdi,

      Tez qocaldın, ay cavanlıq.

      

      İnsanların adətidir,

      Az qanandan gileylənər.

      Dahilərin qeyrətidir,

      Bəd dövrandan gileylənər.

      El-obada gəzən aşıq,

      Məclislərdə süzən aşıq,

      Hər bəlaya dözən aşıq,

      Gic, nadandan gileylənər.

      Azaflıyam, dəhşətlərdən,

      Qurtarmadım qəm, dərdlərdən.

      Mərd igidlər namərdlərdən,

      Şər divandan gileylənər.

      

      Ürəyimdə min dərdim var,

      Bil, aşkara deyəmmərəm.

      Mənim işim haqq ilədir,

      Zülümkara deyəmmərəm.

      Atam qoca təbiətdi,

      Anam eşqi-məhəbbətdi.

      İlk sevgilim həqiqətdi,

      Gedib hara, deyəmmərəm.

      Dostdur dostu satan, alan,

      Quyu qazan, oda salan.

      Düzə əyri, haqqa yalan,

      Çəkin dara, deyəmmərəm.

      Fələk məni vurdu dağa,

      Göydən qar, buz yağa-yağa.

      Deyiblər ki, olacağa,

      Yoxdur çara, deyəmmərəm.

      Azaflını dərd alsa da,

      Can qəzaya uğrasa da,

      Dövran məni doğrasa da,

      Ağa qara deyəmmərəm.

      

      Ağır ellər aşığıyam,

      İstər yaxşı, yaman məni.

      Özüm ölsəm, sözüm ölməz,

      Saxlar əsr, zaman məni.

      Sənətkaram, söz bağıyam,

      Min mənanın bulağıyam.

      Qəm dağında Qaf dağıyam,

      Bürüyüb qar, duman məni.

      Yaşayanlar tez qocalar,

      Yaşamayan cavan qalar.

      Azaflını yada salar,

      Mehriban dost, güman məni.

      

      Baş ağardı başdan-başa,

      Qocalma gəl, ürək, səni.

      Yalvarıram cavan yaşa,

      Qocalma gəl, ürək, səni.

      Ağrımayan görək səni.

      Ağlımdadır hiss, sərvətim,

      Sinəmdədir səltənətim.

      Canım, eşqim, məhəbbətim,

      Qocalma gəl, ürək, səni.

      Ağrımayan görək səni.

      Səndə vicdan, səndə cahan,

      Dosta, yara, elə qurban.

      Oda yanan, könül qanan,

      Qocalma gəl, ürək, səni.

      Ağrımayan görək səni.

      Həyat muraz, sevgi təlaş,

      Gah mübariz, gah da savaş.

      Ömür keçir yavaş-yavaş,

      Qocalma gəl, ürək, səni.

      Ağrımayan görək səni.

      Azaflıya dahi sənsən,

      Qəlbin mehri-mahı sənsən.

      Varlığımın şahı sənsən,

      Qocalma gəl, ürək, səni.

      Ağrımayan görək səni.

      

      Xoşbaxtların xoşbaxtıdı,

      İki könül bir olanda.

      Həyat ona nur taxtıdı,

      İki könül bir olanda.

      Mətanəti enməz olar,

      Sədaqəti dönməz olar.

      Məhəbbəti sönməz olar,

      İki könül bir olanda.

      Uçuq evi xanımandı,

      Dar həyəti bir cahandı.

      Şah, sultandı, bəydi, xandı,

      İki könül bir olanda.

      Ömrü çiçək, yaz, bahardı,

      Hər vaxtının zövqü vardı.

      Azaflı, can, yar o yardı,

      İki könül bir olanda.

      

      Düz danışsan, dost inciyər,

      Danışmasan yalan olmaz.

      Halal sərvət az-az olar,

      Haramsız cib “kalan“ olmaz.

      Bağ sayılmaz bar olmasa,

      Həyat