Белорусский дневник – 2022. Владимир Николаевич Кулик

овна

      © Позлевич Иосиф Марьянович

      © Туровец Татьяна Владимировна

      © Филаткина Мария Александровна

      © Яцкова Ольга Александровна

      Редактор Владимир Николаевич Кулик

      ISBN 978-5-0059-1251-0

      Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

      Предисловие

      Уважаемые читатели!

      Вы держите в руках первый выпуск литературного альманаха «Белорусский дневник – 2022».

      Это новый проект Региональной общественной организации «Национально-культурная автономия „Белорусы Москвы“» (НКА «Белорусы Москвы»), который осуществляется по инициативе и непосредственном участии членов автономии Кулика Владимира Николаевича и Карданова Валерия Алексеевича.

      Среди наших земляков-белорусов много талантливых и интересных людей, которые на страницах альманаха могут поделиться своими рассказами, стихами, заметками, воспоминаниями, фотоматериалами, иллюстрациями, связанными с интересными моментами в жизни, с нашей родной Беларусью.

      Первый выпуск альманаха открывают стихи нашего знаменитого земляка Каренды Ивана Арсеньевича, учителя, журналиста, дипломата, поэта и прозаика. Поэтическая часть начинается стихотворением «Дом Купалы». 2022 год – год 140-летия со дня рождения нашего белорусского песняра Янки Купалы.

      Надеемся, что этот проект найдёт отклик у наших земляков и станет ежегодным.

Председатель НКА «Белорусы Москвы»Тужилкина Алла Анатольевна31.08.2022

      Каренда Иван

      г. Минск

      Дом Купалы

      Мы ідзём у музейны

      Купалаўскі дом,

      як у спадчынны храм,

      з беларускай малітвай.

      Як на споведзь ідзём

      перад ім, Песняром, —

      мы з Купалам адзінаю

      доляй спавіты.

      Мы ідзём у гасцінны

      Купалаўскі дом

      па параду, па шчырае

      роднае слова.

      Тут сагрэе і сэрца

      напоўніць святлом

      гаспадыня яго —

      беларуская мова.

      Тут для ўсіх землякоў

      і замежных гасцей

      стол засланы

      святочным абрусам.

      У Купалаўскі дом

      вы заходзьце часцей —

      тут Купалы душа,

      тут душа Беларусі.

      Родная вёска

      Я вырас у вёсцы і вёску люблю,

      Мне горад яе не заменіць ніколі.

      Тут роднае слова я прагна лаўлю

      І дыхаю свежым паветрам уволю.

      І слухаць люблю, і люблю назіраць,

      Як звоніць уранку ля студні вядзерца,

      Як ноччу над вёскаю зоры гараць,

      Пяшчотным цяплом саграваючы сэрца.

      Люблю цішыню беласнежных палёў,

      І соснаў у лесе чырвоныя шчокі,

      І клёкат вітальны шчаслівых буслоў,

      Якія вярнуліся з даляў далёкіх.

      Люблю, як у небе пяюць жаўрукі, —

      Іх слухаў бы вечна, стаіўшы дыханне.

      А кветкавы водар улетку такі,

      Што хмеліць душу, як пачатак кахання.

      Калі ж надыходзіць грыбная пара,

      То большай, напэўна, няма асалоды,

      Як раніцай з кошыкам збегчы з двара

      У царства грыбоў і лясной прахалоды.

      Ты ў сэрцы заўсёды, з хвіліны радзін,

      Мая незабыўная родная вёска! —

      Як пошум бароў, па якіх я хадзіў,

      Як нёманскіх хваляў адвечныя ўсплёскі.

      Дваццаць Першаму Стагоддзю

      І Дваццаць Першаму Стагоддзю

      Бракуе мудрасці, на жаль,

      Каб чалавецтва ў міры, згодзе

      Глядзела ў сонечную даль.

      Ах, Дваццаць Першае Стагоддзе!

      Табе паверыў чалавек,

      А ты, як чорт, сябе паводзіш:

      Нясеш хваробы, войны, здзек.

      Ты, Дваццаць Першае Стагоддзе,

      Сцяжына ў глуш, а не бальшак?

      Не людзі мы, а толькі зброддзе,

      І не дамовімся ніяк?

      Ох, Дваццаць Першае Стагоддзе!

      Табе не брыдка ваяваць?! —

      Смяротнай зброяй верхаводзіць,

      Зямлю крывёю заліваць?!

      Чым, Дваццаць Першае Стагоддзе,

      Змываць свой