Gözəlçə. Süzanna Şaybler

xırdanız var? – Edvard ona əsginas uzatdı.

      Vivyen pulu qamarlayıb bürmələdi və büstqalterinin içinə basdı:

      – İyirmiliyə sizi qapıyadək ötürərəm. Ekran ulduzlarının harada yaşadığını da göstərərəm!

      Onun bu sərbəstliyi Edvardı güldürdü:

      – Çox sağ olun, Silvestr Stallonenin evini bu gün artıq görmüşəm.

      – Əla, – Vivyen oturacağa tullandı. – Burdan düz, sonra da sağa…

      Bu dəfə Edvard birinci sürətin yerini problemsiz tapa və mühərriki dərhal işə sala bildi, amma ayırıcı pedalı buraxmağa tələsdi. Maşın yerindən elə sıçradı ki, Vivyen oturacağa yapışdı.

      – Faraları da işə salmaq pis olmazdı, – qız yarızarafat, yarıqorxu içində dilləndi.

      Edvardın bəxti gətirdi: lazım olan düyməni tez tapdı, faralar açıldı və «Lotus» yola çıxdı. Yolayrıcında Edvard az qaldı ki, qırmızı işıqda keçsin, amma son məqamda əyləci basa bildi.

      Vivyen rahat nəfəs aldı.

      – O-oh… yaman maşındır! – deyə qız heyranlığını gizlətmədi.

      – Amma həddən artıq… ehtiraslıdır, – Edvard ağzını əydi.

      – Sizinkidi? – qızın bu sualına o, başını buladı.

      – Bəlkə, qaçırmısınız?

      – Tam qaçırtmaq da sayılmır, – Edvard güldü.

      Onlar yaşıl işığın yanmasını gözləyincə Edvard qıza nəzər salıb soruşdu:

      – Adınız nədi?

      Qız nazlandı, gülümsədi:

      – Siz bilən?

      Edvard cavab vermədi. Qız dedi:

      – Vivyen. Adım Vivyendi…

      – Vivyen, – Edvard təkrarladı. Bu vaxt yaşıl işıq yandı və o, qazı basdı.

      Vivyen soruşdu:

      – Siz hansı mehmanxanada qalırsınız?

      – «Recent Beverli Uilşir»də.

      – Elədə baxın, o küncə qədər düz gedin, sonra sağa dönərsiniz.

      Vivyen Edvardı yandan diqqətlə süzdü:

      – Siz Kaliforniyadan deyilsiniz?

      – Yox, – Edvard dedi, – Nyu-Yorkdanam.

      O, ikinci sürətə keçdi və ayağını əyləcə basmadan Melroz avenyuya döndü.

      – Va-uuu! Lap şeytan əməlidir! – Vivyen heyrətləndi. – Bu araba döngələri də elə bil rels üstündə dönür.

      Edvard anlamadı:

      – Bağışlayın… Siz necə dediniz?

      – Adam dəli olar! – Vivyen ləzzətlə güldü. – Dəhşətdi! Özü də dörd silindrli dəhşət!

      – Yəni siz demək istəyirsiz ki, avtomobildən başınız çıxır? – Edvard üçüncü sürətə keçdi. – Siz bütün bunları haradan bilirsiniz?

      – Avtomobilçilər üçün jurnallardan. Bizim evdə oğlanlar yuxuda elə dəmir-dümür görərdilər: «Mustanq»lar, «Korvet»lər… Sınıq-salxaq bir araba alıb ondan konfet düzəldərdilər. Mən onların əlləşməyinə baxmaqdan ötrü ölürdüm.

      Vivyen avtomobilin dəbdəbəli salonunu başdan-başa süzdü və təəccüblə Edvarda baxdı:

      – Anlamıram, maşından necə baş çıxarmamaq olar!

      – Düzünü deyim ki, mən ilk avtomobilimi sürücüsü ilə birlikdə hədiyyə almışam, – Edvard həqiqəti söylədi. – Bəs o hansı şəhər idi ki, oğlanlar yuxuda dəmir-dümür görərdilər? – Edvard zarafatla soruşdu.

      – Millec Vill, Corciya ştatı, – qız cavab verdi.

      Edvard növbəti sürətə keçməyə cəhd göstərdi.

      – Sürətlər qutusu sizə atəşin salam göndərir! Axır ki, bacardınız, – Vivyen ağızdolusu güldü. – Siz sürətdən sürətə düzgün keçirmirsiniz. Bu, mexaniki ötürücü qutusuna malik standart komplektli maşındır axı!

      – Standart komplektli? Fikirləşirsiniz ki, bunun nə demək olduğunu bilirəm? – Edvard sürətlər qutusunun dəstəyinə baxdı.

      Qız uğunub gedirdi.

      – Siz nə vaxtsa «Lotus» sürmüsünüz? – Edvard sanki adi velosipeddən söhbət gedirmiş kimi soruşdu.

      – Yox.

      – Onda sınamağın əsl məqamıdır.

      Vivyen heyrətləndi:

      – Zarafat edirsiniz?

      – Ciddi sözümdür, – Edvard maşını saxladı. – Yoxsa mehmanxanaya çatanadək maşın sürmək barədə mühazirə dinləməli olacağam.

      Vivyen arı sancmış adam kimi maşından sıçrayıb yerə düşdü və bir göz qırpımında sürücünün qapısının ağzını kəsdirdi. Edvard sükan arxasından qalxdı və onlar yerlərini dəyişdilər.

      – Kəməri bağlayın! – səbirsizlikdən partlayan Vivyen dedi. – İndi bu arabanın nəyə qadir olduğunu sizə göstərəcəyəm! Hazırsınız?

      Edvard təhlükəsizlik kəmərini bağladı:

      – Hazıram.

      Vivyen sükan arxasında yerini rahatlayıb arxanı göstərən güzgünü düzəltdi.

      – Elə isə, irəli! – O, sürət ötürücüsü dəstəyinin yerini asanlıqla dəyişib qazı basdı. Maşın şose ilə şütüdü. Aldığı həzzdən Vivyenin gözləri parıldayırdı.

      – Bu şeytan əməlinin pedalları yarış maşınının pedalları kimidir. Yəni bir-birinə çox yaxındır. Qadın üçün rahatdır – bizim ayağımız balacadır. Hərçənd mən istisnayam. Otuz doqquz ölçüdə çəkmə geyinirəm.

      Edvard qıza baxdı. Onun uşaq kimi sevinməsi xoşuna gəlirdi.

      Vivyen əlini sükandan çəkib Edvardın sifəti bərabərində qaldırdı.

      – Yeri gəlmişkən, ayağın ölçüsü dirsəkdən biləyədək olan məsafəyə bərabərdir. Bilmirdiniz?

      Edvard güldü:

      – Birinci dəfə eşidirəm.

      – Əslində, o qədər də vacib məlumat deyil, – Vivyen də güldü və yenidən ikiəlli sükandan yapışdı.

      Onlar bir müddət dinməzcə yol getdilər. Edvard dizinin üstündəki plaşı hamarladı. O, baş götürüb Stakinin evindən qaçanda həmişəki səliqəliyini bir anlığa unutmuşdu, plaşı maşının sağ oturacağına atmışdı. Qız da plaşın üstündə oturmuşdu.

      Edvard bir qədər düşündü, sonra yenidən Vivyenə baxdı. «Heç də pis deyil. Əgər bu yöndəmsiz geyimi və qorxunc kosmetikası olmasaydı, kimsə deməzdi ki, fahişədir. Gözəl sifəti, zərif əlləri var, həm də özünə qulluq etdiyi görkəmindən görünür… Yox, o heç fahişəyə oxşamır», – deyə fikirləşdi.

      Edvard öskürdü:

      – Bu