.

artıq onu eşitmədiyini anlasa da, «Salamat qal, Cessika» dedi və dərindən nəfəs alıb dəstəyi yerinə qoydu.

      «Cessika ilə eşqimiz də bitdi», – Edvard düşündü. O, əlini qısa vurulmuş, yüngülcə qıvrılan, arasında tək-tək ağ tüklər görünən tünd saçlarına çəkdi, tünd-boz pencəyinin ətəyini dartdı və Filin kabinetindən çıxdı.

      Pilləkənlə aşağı düşərkən Edvard villanın arxa həyətində əylənən qonaqlara göz gəzdirdi. Onlara qoşulmaq heç ürəyincə deyildi.

      «Bu Cessika işləri korladı!» – Edvard düşündü. Düzdür, son zamanlar onların münasibətləri pisləşməyə doğru gedirdi, amma yenə də qızın qəfildən «əlvida» deməsi kişinin kefini pozmuşdu. Əlbəttə, o başa düşürdü ki, iztirab çəkmək üçün səbəb yoxdur, ancaq, nədənsə, qanı qaralmışdı. «Qadınlar heç cür anlaya bilmirlər ki, kişinin qəhrəman aşiq rolunu oynamaqdan da vacib məşğuliyyəti ola bilər?»

      Bir cavan oğlan pilləkənlə qalxırdı. O, «Lyüis Enterprayzis»in Los-Anceles şöbəsinin əməkdaşlarından biri idi. Vens adlı bu oğlan müdirini görəndə rahat nəfəs aldı:

      – Filip sizi axtarmağı tapşırmışdı…

      – Filip? Yəni mənim vəkilim Staki? – Edvard əsəbi halda Vensin sözünü kəsdi.

      – Bəli, şef, – müdirinin qəribə davranışı Vensi heyrətləndirdi.

      Edvard pilləkəndə ayaq saxladı və Vensin gözləmədiyi sual verdi:

      – İndi Tokio birjasında «Mors İndastriz»in səhmləri neçəyədir?

      – Bilmirəm.

      Edvard saata baxdı və üzünü turşutdu:

      – «Bilmirəm» nə deməkdir? Artıq saat yarımdır ki, Tokioda hərrac başlayıb. Siz bilməlisiniz!

      Vens «farağat» komandası gözləyən əsgər kimi dabanlarını cütləşdirməyə hazır vəziyyətdə tələsik cavab verdi:

      – Bu dəqiqə öyrənərəm, ser!

      Edvard bir az yumşaldı, başı ilə ona «gedə bilərsən» işarəsi verdi və qarşısında peyda olmuş iki xanımın üzünə gülümsədi. Onlardan biri sevincək civildədi:

      – Salam, mister Lyüis!

      Edvard hər iki xanımın əlini elə hərarətlə sıxdı ki, sanki qadınlar şəxsən onun, özü də ən əziz qonaqları idilər.

      – Sizi görməyimə şadam! – deyə o, bir daha gülümsədi və üzünü Vensə tutdu:

      – Morsun işini mümkün qədər tez bitirmək istəyirəm. Bazar günü Nyu-Yorka qayıdıram. «Metropoliten»ə biletim var!

      – Başa düşürəm, – cavan oğlan şefin ardınca qonaq otağına tərəf getdi.

      Edvard Lyüis qonaq otağına keçmədən vestibüldə ayaq saxlayıb başı ilə Venslə sağollaşdı. Yalnız bundan sonra oğlan özünə gəldi.

      Edvardın daha məclisdə qalmaq fikri yox idi, otelə qayıtmağa qərar vermişdi.

      Qapıçı onun qabağına yüyürdü.

      – Sizin plaşınız, ser.

      – Çox sağ olun, – Edvard açıq-boz rəngli gen biçimli plaşını alıb qapıçıya minnətdarlıq etdi, çıxışa üz tutanda arxadan kiminsə onu səslədiyini eşitdi. Süzan Brayson qonaq otağından ona tərəf gəlirdi. Edvardın üzü güldü.

      – Xoş gördük, Süzi, – o, qızı gördüyünə sevindi və onun yanaqlarından öpdü.

      Süzan kədərlə dedi:

      – Başın sağ olsun, Karter haqqında eşitdim, təəssüf edirəm…

      – Mən də, – Edvard quru cavab verdi. Bir neçə həftə əvvəl dünyasını dəyişmiş Karter onun atası idi. Edvard mövzunu dəyişmək üçün soruşdu:

      – De görüm, doğrudan, ərə getmisən?

      Qız güldü və sol əlində parıldayan nişan üzüyünü göstərdi:

      – Hə, ərə getmişəm. Əsrin sonunadək səni gözləyə bilməzdim ki…

      – Hm, – Edvard nə deyəcəyini bilmədi, telefonda Cessika ilə bayaqkı söhbəti yadına düşdü və hələ də beynini məşğul edən sualı Süzana vermək qərarına gəldi:

      – Süzan, səndən soruşmaq istəyirdim…

      – Nəyi? – qız maraqla onu süzdü.

      – Biz görüşdüyümüz zamanlarda sən kiminlə daha çox danışırdın: mənimlə, yoxsa mənim katibəmlə?

      Süzan mənalı-mənalı güldü:

      – O mənim toyumda gəlinin rəfiqəsi idi.

      – Hətta belə? – Edvard təəccübləndi. O, qızın dediyinin məğzini tutmuşdu. Ötəri tanışı toyda gəlinin rəfiqəsi seçməzlər. Deməli, onların eşq macərası davam edən vaxt ərzində Süzanla Edvardın katibəsi dostlaşıblarmış. Buradan da belə nəticə çıxır ki, Edvard daim məşğul olduğu üçün qadınlar telefonla öz aralarında daha çox danışırlarmış…

      Edvard yüngül vicdan əzabı keçirdiyini hiss etdi və Süzana tərəf əyilib onun yanağından öpdü:

      – Hər necə olubsa, daha keçib, amma sənin ərinə paxıllığım tutur. Xoşbəxt ol!

      – Çox sağ ol. Sən də xoşbəxt ol, Edvard! – Süzan səmimiyyətlə cavab verdi.

      Edvardın getməyə hazırlaşdığı Filipin arvadı Elizabetin gözündən yayınmadı. O, ərini axtarmağa başladı. Filipi qonaqların arasında tapmayanda isə belə məntiqi nəticəyə gəldi ki, ərini xəlvəti bir otaqda, özü də tək yox, hansısa suyuşirin qadınla birgə yaxalaya bilər.

      Elizabet haqlı idi: Filip arxa otaqlardan birində kürən saçları parıldayan gözəl xanımın yanında oturmuşdu, qadının qara corabının üstündən yumru dizini sığallayırdı. Amma Elizabet buna görə ərinə nəsə acı bir söz deməyi lazım bilmədi.

      Staki cütlüyünün arasında heç vaxt dilə gətirilməyən razılaşma var idi: Fil nəhəng pullar qazanırdı, Elizabetin istədiyi kimi yaşamasına imkan verirdi, o da halalca ərinin aradabir kənarda başqa qadınlarla əylənməsinə göz yumurdu.

      Elizabet yaxşı bilirdi ki, boşanmış qadınların Hollivudda dəyəri yoxdur: onları kimsə saymır, böyük ziyafətlərə və məclislərə dəvət etmir. Bir sözlə, onlar cəmiyyətdə heç bir rol oynamırlar.

      Buna görə də Elizabet ərinin kredit kartlarından istifadə imkanının qarşılığında Filin kiçik xətalarını görməzliyə vururdu. Əvəzində Elizabetin gündəliyi dəvət edildiyi ziyafətlər barədə qeydlərlə həmişə dolu olurdu və o da öz dəvətlərinə heç vaxt kimsədən imtina cavabı almırdı. Beləcə, Elizabet həm Hollivudda, həm də Beverli Hillzdə hörmətli şəxs sayılan missis Staki olaraq qalmağa üstünlük verirdi.

      Təbii ki, Elizabet fəxri qonağın məclisi belə erkən tərk etməsini öz şəxsi məğlubiyyəti kimi qiymətləndirirdi. Buna görə də ərinin kürən saçlı qadınla intim münasibətlərinə müdaxilə edərkən xeyli həyəcanlı idi. Qadının soyadı Elizabetin yadında deyildi, adı isə, deyəsən, Ellison idi.

      – O gedir! – deyə Elizabet qışqırdı.