İblisin vəkili. Эндрю Найдерман

Sakit ol, ‒ Kevin gülümsədi.

      ‒ Sakit olum?! ‒ Miriam başını əydi. Deyəsən, işini itirməsi ərinin vecinə də deyildi, bu isə ona qəribə gəldi. ‒ Sən harada idin, Kevin? Telefona da cavab vermədin, ‒ o, buxarının üstündən asılmış saata baxdı. ‒ Deyirsən ki, səni işdən çıxartmayıblar. Bəs onda niyə belə tez gəlmisən?

      ‒ Gəl otur yanımda, ‒ Kevin əli ilə divanı şappıldatdı. ‒ Sənə çox şey danışmalıyam. Elə şeylər ki, onlara ayaq üstə qulaq asmaq olmaz.

      ‒ Anan zəng vurmuşdu, ‒ Miriam dilucu söylədi. Sanki ərinin nə deyəcəyini hiss edir, odur ki Kevini bu şəhərə bağlayan telləri onun yadına salmağa çalışırdı.

      ‒ Sonra zəng edərəm. Nə deyirdi? Hər şey yaxşıdır?

      ‒ Hə. Səni məhkəmədəki qələbən münasibətilə təbrik etmək istəyirdi, ‒ Miriam qısaca məlumat verdi.

      ‒ Çox gözəl. Elə isə, deməli, o da sevinəcək.

      ‒ Nəyə, Kevin? ‒ Miriam əllərini dizlərinin üstünə qoyub əri ilə üzbəüz oturdu.

      ‒ Narahat olma, əzizim. Bizim həyatımız daha da gözəlləşəcək.

      ‒ Necə?

      ‒ Əslində, mən özüm də «Boyl, Karlton və Sessler»dən getmək istəyirdim. Şükür Allaha ki, belə alındı.

      ‒ Axı sən işinlə fəxr edirdin, ‒ Miriam təəssüflə yada saldı.

      ‒ Bu, keçmişdə qalıb. Mən nə başa düşürdüm? Ağzı qatıqlı uşaq idim, universiteti yenicə bitirmişdim. Aldığım hər təklifə görə özümü xoşbəxt sanırdım, amma indi…

      ‒ İndi nə? Söylə görüm, ‒ Miriamın hövsələsi daralırdı.

      ‒ Yaxşı, ‒ Kevin qabağa əyildi. ‒ «Brembl İnn»də bizə yaxınlaşan adam yadındadır? Mənə vizitkartını da vermişdi.

      ‒ Hə.

      ‒ Firmamızın başında duran «üçlük»lə xoşagəlməz söhbətdən sonra həmin vizitkartı axtarıb-tapdım.

      ‒ Tapıb neylədin?

      ‒ Ona zəng vurdum və Manhettenə getdim. Orada isə… sanki xəyallarımdakı dünyaya düşdüm. Nyu-Yorkun ən zəngin hüquq firmalarından biri. Özün görəcəksən. 28-ci mərtəbədə ofis. Adamı heyran qoyan mənzərə. İşləri başlarından aşır. Qısa müddətdə bütün Nyu-Yorkda ad çıxarıblar. Onlara təcili daha bir vəkil lazımdır.

      ‒ Kevin, sən neyləmisən?!

      ‒ İnan, həmin adam zarafat etmirmiş. Onlar mənə «Boyl, Karlton və Sessler»dəkindən iki dəfə artıq maaş verəcəklər. Hətta burada qalıb ortaqlardan biri olsaydım belə bu qədər pul qazana bilməzdim. Bundan başqa, həmişə arzusunda olduğum işlərə çıxacağam – cinayət işlərinə!

      ‒ Birdən bacarmadın, Kevin? Burada hər şey yaxşı idi axı, sən çox şeyə nail olmuşdun.

      ‒ Necə yəni birdən bacarmadım? Arvadımın mənə bu qədər güvənmədiyini ağlıma belə gətirməzdim! ‒ guya məyus olduğunu göstərmək Kevin üçün çətin deyildi, məhkəmə proseslərində belə fəndlərə öyrəşmişdi.

      ‒ Mən, sadəcə, çalışıram ki…

      ‒ Bilirəm. Bu cür ciddi dəyişikliklər həmişə insanı qorxudur. Miriam, heç təsəvvürünə də gətirmirsən ki, orada necə uşaqlar işləyir. Ted, Deyv və Pol. Üçü də evlidir. Üstəlik, bizim kimi onların da heç birinin uşağı yoxdur. Deyv və Tedin həyat yoldaşları təxminən səninlə həmyaşıddırlar. Bizə ruhən yaxın adamlarla ünsiyyətdə olacağıq. Bir özün fikirləş, səni Etel Boyl, Barbara Karlton, ya da Rita Sesslerlə nə yaxınlaşdıra bilərdi? Mən ortaq olmadığım üçün onlar özlərini hələ də bizdən üstün tuturlar. Yadına sal, özün şikayətlənmirdin ki, onlar səninlə uşaq kimi rəftar edirlər?

      ‒ Kevin, axı bizim başqa dostlarımız da var!

      ‒ Bilirəm, amma əhatəmizi genişləndirməyin vaxtı çatıb, əzizim. Bu insanlar Nyu-Yorkda yaşayır və işləyirlər. Onlar sərgilərə, konsertlərə, rəsm qalereyalarına gedir, istirahət üçün isə xaricə yollanırlar. Nəhayət, sən də ən böyük arzuna çata bilərsən…

      Miriam fikrə getdi. Bəlkə, Kevin haqlıdır? Bəlkə, elə o özü də, həqiqətən, bu şəhərcikdə ilişib qalıb? Bəlkə, baramanın içindən çıxmaq vaxtıdır?

      ‒ Kevin, sən, doğrudan da, əminsən ki, doğru addım atmısan?

      ‒ Əzizim, ‒ Kevin yerindən qalxıb arvadına yaxınlaşdı. ‒ Bu, sadəcə, düzgün addım yox, həm də çox gözəl addımdır!

      Kevin hələ də çaşqınlıq içində olan Miriamı öpdü, onun yanında əyləşib əllərindən tutdu.

      ‒ Mənim üçün ən əsası sənin xoşbəxt olmağındır. Hətta istəsəm də, səni bədbəxt, ya da məyus edəcək iş tutmaram, bu mümkün deyil. Sənsiz mən də xoşbəxt ola bilmərəm… Axı biz bir bütövün iki parçasıyıq…

      ‒ Hə…

      Miriam gözlərini yumub alt dodağını dişlədi. Kevin arvadının yanaqlarını sığalladı, o, gözünü açdı.

      ‒ Mən səni sevirəm, Miriam. Səni kiminsə məndən çox sevə biləcəyini təsəvvürümə belə gətirmirəm!

      ‒ Ah, Kev…

      Onlar qucaqlaşıb bərk-bərk öpüşdülər. Bu vaxt Miriam ərinin barmağındakı yeni üzüyü gördü.

      ‒ Kevin, bunu hardan tapmısan? ‒ o, üzüyü diqqətlə gözdən keçirmək üçün ərinin əlini öz əlinə aldı. ‒ Sənin adının baş hərfidir?

      ‒ İnanmayacaqsan! Bu, mister Miltonun hədiyyəsidir, bir növ, «xoş gəldin» deməkdir.

      ‒ Doğrudan? Bəs onların təklifini qəbul edəcəyini hardan bilirdilər?

      ‒ Mister Miltonla tanış olanda bunu özün daha yaxşı anlayacaqsan. Bu adam ətrafa inam, qüvvət, uğur saçır.

      Miriam başını tərpədib yenidən üzüyə baxdı.

      ‒ Yüksək əyarlıdır, ‒ Kevin barmağını oynadıb qürurla dedi.

      ‒ Onlar səni özlərinə məftun ediblər…

      ‒ Elədir.

      ‒ Kevin, bəs yol məsələsi necə olacaq? Axı sən heç vaxt belə uzağa getmək istəmirdin…

      ‒ Mister Milton bunun da gözəl həll yolunu təklif etdi, ‒ Kevin gülümsündü. ‒ Hərçənd həqiqət olduğuna adamın inanmağı gəlmir, lakin bu, doğrudan da, belədir.

      ‒ Nə təklif etdi? De görüm! ‒ Miriam divanda sakit otura bilmirdi.

      Kevin onun hövsələsizliyinə güldü.

      ‒ Bir neçə il əvvəl o, məhkəmədə böyük bir işə çıxıb, nəticədə isə Riversayd-drayvda bina alıb. Orada bizim üçün də mənzil var.

      ‒ Riversayd-drayvda? Demək istəyirsən ki, biz Nyu-Yorka köçəcəyik?! ‒ Miriam həyəcanlandığını hiss etdi. O heç vaxt iri şəhərlərdə yaşamaq istəməmişdi.

      ‒ Bilirsən, həmin mənzilin qiyməti neçədir?

      ‒